‘Het nieuwe windmolendecreet zet de burger rechteloos in de wind’

Jean-Marie Dedecker heeft geen goed oog in de gevolgen van het nieuwe windmolendecreet voor de provincie West-Vlaanderen.

Onze overheid spande in 2021 een rechtszaak aan tegen de Franse staat om de plaatsing van 45 offshore windturbines van 300 meter hoog op 10 km van de kustlijn en op de landsgrens met De Panne te verhinderen. Vincent Van Quickenborne, gewezen minister van Justitie en van de Noordzee, ving bot. De administratieve rechtbank van Lille (Rijsel) verwierp op 19 juni 2023 de Belgische klachten die gebaseerd waren op visuele vervuiling voor de inwoners van De Panne, op hinder voor de vaarroutes op zee en voor de aanvliegroutes van het luchtverkeer.

Merkwaardig genoeg doet dezelfde overheid er in eigen land alles aan om de Franse slag zelf te hanteren en zo onze windprojectontwikkelaars onvoorwaardelijk ter wille te zijn. Onze windboeren zijn in hoofdzaak door de traditionele politieke partijen bestuurde intercommunales en elektriciteitsboeren zoals Engie, Luminus, Eneco, Aspiravi… Bij de inplanting van een windmolenpark met 88 metalen klimaatminaretten van 225 meter hoog tussen De Panne, de Moeren en het hinterland van Oostende, op nauwelijks een paar kilometer landinwaarts achter de kustlijn langs de E40, wordt de burger in de wind gezet. Wetten en decreten worden genegeerd en gewijzigd door politieke januskoppen die over de Franse Schreve aanklagen wat ze hier zelf ongebreideld willen installeren.

Binnen een straal van 10 km rond een luchthaven mochten er lange tijd geen winturbines geplaatst worden. Draaiende wieken zorgen immers voor “clutter” (valse spotten op het scherm van de radars) en zijn een acuut gevaar voor het vliegverkeer en onze veiligheid. Het deelproject “Windpark E40 Polderbries, Gistel-Middelkerke” ligt volledig in de no-go-zone van 10 km rond de Oostendse luchthaven. Er zijn echter tegen elke veiligheidslogica in al  6 turbines in gebruik. Alle 18 nieuw geplande windturbines van 4,5 MW liggen ook binnen een afstand van 4,9 tot 8,5 km. Rond de luchthaven van Luik wordt een veiligheidszone van 15 km gerespecteerd.

In Vlaanderen worden we ondertussen aan het lijntje gehouden door mobiliteitsminister Gilkinet met een Surveillance road map en de installatie van een nog onbestaande wide area multilateration. Het doel wettigt onwettelijke middelen.

De windboeren hebben het voor de wind. De burgers krijgen daarentegen de wind van voor in het Windplan 2025. Niettegenstaande in het Vlaams regeerakkoord 2019-2024 op pagina 156 zwart op wit stond dat de lokale overheden de bevoegdheid zouden krijgen over de gunning van windmolenparken, heeft de Vlaamse Regering dit dictatoriaal naar zich toegetrokken.

Op 9 februari 2024 keurde ze een ontwerpdecreet goed dat alle grote windturbineprojecten centraliseert bij één en dezelfde vergunningverlenende overheid, haarzelf. Ze heeft de gemeenten zelfs de vergunningsbevoegdheid ontnomen om wegen aan te leggen naar de windmolenparken. Ze heeft in alle stilte ook nieuwe VLAREM-richtlijnen uitgevaardigd over de geluidsnormen die vernietigd waren door de Raad van State, en daarbij alle argumenten van de public consulting genegeerd.

Hoewel er nog onduidelijkheid is over de negatieve effecten van van infrasone en ultrasone geluiden of van ziektebeelden, worden de burgers stiekem in snelheid gepakt. Professor Jan de Laat van de Universiteit van Leiden (LUMC) legt zelfs een verband tussen hartproblemen en het geluid van windmolens. Maar onze windboeren hebben geen hart.

Niet de mens is belangrijk voor de Farizeeërs van de klimaatkerk, maar het alibi van de natuur. Omwille van de kievit en andere kwetsbare akkervogels trok windhaan Luminus in Ieper de aanvraag voor vier omstreden Vredesmolens van 200 meter hoog terug in. Voorlopig toch, want de energiemaatschappij broedt op een nieuw voorstel, maar zelfs de doden uit WOI roeren zich nu. De Commonwealth War Graves Commission houdt niet van wentelwieken rond de oorlogskerkhoven. Bij de installatie van de hoogspanningslijn op wisselstroom ‘Stevin”, in 2011, is men ook eens ondergronds gegaan ter hoogte van Koolkerke. Niet om de mensen te beschermen tegen de elektromagnetische stralingen, maar omdat het in vogelrichtlijngebied lag.

(Lees verder onder de preview.)

Hoogspanningsnetbeheerder Elia ziet zelfs geen ruimte meer in West-Vlaanderen om nog extra windturbines en zonne-of batterijparken aan te sluiten op het net. Pas als de Ventilus-netversterking er in 2030 ooit zal liggen is er weer ruimte om nieuwe projecten aan te sluiten.

Terwijl de overgesubsidieerde windboeren in donkergroene dictatoriale verdwazing toch voortploegen, werken er daarentegen 450 Belgische arbeiders en ingenieurs aan de bouw van twee nieuwe kernreactoren in Gravelines-Dunkerque, vlak over de Franse grens op 28 km van De Panne. Onze industrie is al aan het verhuizen, want daar brandt de lamp.

In 2023 waren er in Vlaanderen 66 klachten wegens windmolenhinder. Het grootste aantal in 7 jaar. De Vlaamse keizer-koster-regering heeft nu een stalinistisch decreet gestemd om de klagers alle rechten uit handen te nemen. Het nieuwe Vlaamse ontwerpdecreet (VR 2023 2804 DOC.0468) tot wijziging van de Vlaamse Codex Ruimtelijke Ordening is een regelrechte vrijbrief voor de windmolenboeren. Ze mogen nu zelfs naar believen hun klimaatminaretten in lijn neerpoten in landschappelijk waardevolle agrarische gebieden (LWAG) en in gebieden met een groene buffering. Zelfs de plaatsing in bossen en natuurgebieden kan “onderzocht” worden.

Terwijl onze regenten de Fransen voor de rechtbank daagden omdat windmolenparken bijdragen tot visuele vervuiling, decreteren ze hier nu bij wet “dat ze geen impact hebben op de schoonheidswaarde van een landschap en geen esthetische toets behoeven”. Tegen 2050 moeten ze deel uitmaken van de natuur en het landschap, net als de bomen! Een slag van de windmolen, en de kolder in de doorgewaaide groene kop.

Om beroepsprocedures te vermijden heeft de Vlaamse Regering de vergunningsbevoegdheid voor nieuwe windparken of de repowering van de oude (verhogen en verzwaren) exclusief en dictatoriaal bij zichzelf gelegd. Men mag bij wet alleen nog een bezwaartje aantekenen bij de Raad voor Vergunningsbetwistingen. Deze zal daarom uitgebreid worden met extra bestuursrechters om de doorlooptijd van de vergunningsprocedure te beperken tot maximaal negen maanden. Een winderige zwangerschap. Poetin of Kim Jong-un hadden het niet beter kunnen bedenken.

Tot groot profijt en jolijt mogen de grootgrondbezitters en landbouwers nu naar willekeur windmolens inplanten. De boer kijkt ondertussen uit welke richting de (financiële) wind waait. Terwijl ze met riek en vlegel het stikstofdecreet aanvechten, bedelen de klaagboeren bij de windboeren om toch maar een klimaatminaret van 200 meter hoog op hun erf te komen inplanten. Ze krijgen immers al vlug een jaarlijks opstalrecht van minimum 30.000 tot 60.000 euro voor zo’n turbine op hun erf. (Dit is minimum vier keer meer dan de opbrengst van een hectare tarwe). Ze willen daarvoor wel wat slagschaduw, geluidsoverlast, ether- en horizonvervuiling tolereren. Het is hen om het even welke bonte koe gemolken wordt, als ze maar melk geeft.

Wie na de wetswijziging nog tegen de komst van windmolens durft te vechten is een verdwaalde Don Quichot. Ik voel me eerder Sancho Panza. We zijn een volkje van vendelzwaaiers en molenwiekende dompelaars. In Vlaanderen zijn de luizen de leeuw aan het oppeuzelen.