‘Ik ben gek op Elon Musk’: het jaar van Georges-Louis Bouchez

Sinds 9 juni staat MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez beter bekend als ‘Monsieur 30 pour cent’. Zijn grote verkiezingsoverwinning verraste iedereen, tot Bart De Wever toe. ‘Institutioneel is de N-VA toch wat complexer dan ik dacht. Pas in de onderhandelingen ontdekte ik dat Bart eigenlijk een orangist is!’

Door Han Renard en Tex Van berlaer

2024 was voor MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez het jaar waarin hij zijn vele critici de mond snoerde met een eclatante verkiezingsoverwinning. Hij wist bijna 30 procent van de Waalse kiezers voor zich te winnen, een politieke stunt die in Franstalig België als historisch geldt.

Samen met Les Engagés, die andere grote verkiezingsoverwinnaar, maakte hij een Waalse regering. Op federaal niveau is hij een sleutelspeler in de Arizona-formatie onder formateur Bart De Wever (N-VA).

Het was voor de voorzitter dus een boerenjaar. Misschien daardoor zit voor ons een rustiger man dan we gewoon zijn. ‘GLB’ heeft nog altijd zijn beruchte twee mobieltjes, maar ze gaan gedurende vrijwel het hele, twee uur durende gesprek aan de kant.

Bewust, legt Bouchez uit, de man die erom bekendstond dat hij sneller twitterde dan zijn schaduw. Ook aan de onderhandelingstafel. ‘Van alle onderhandelaars ben ik degene die het minst op zijn telefoon zit. Ik leg de toestellen op een andere tafel en om het uur kijk ik of er iets dringends is.’

De Waalse liberaal zal natuurlijk altijd een politieke vechtersbaas blijven, dat zit in zijn karakter. Maar de constante geldingsdrang lijkt wat weggeëbd.

Begin januari bent u voor het eerst vader geworden. Zit hier daarom een andere man?

Georges-Louis Bouchez: Vader worden maakt je natuurlijk heel erg gelukkig. Mijn zoon is mijn mooiste ontmoeting ooit. En ook al verandert een kind misschien niet fundamenteel wie je bent, het geeft de dingen wel een ander perspectief. Er is nu iets wat belangrijker is dan al het andere. Als mijn zoon er niet was geweest, had ik de verkiezingscampagne niet op dezelfde ontspannen manier gevoerd. En zouden we dus ook niet hetzelfde resultaat hebben gehad. Bovendien: hij is grappig, hij maakt me echt aan het lachen, en hij brabbelt ook doorlopend, zodra hij wakker wordt. Echt mijn zoon dus. (lacht) Ik vind het ook superleuk om tijd met hem door te brengen, tijd waarin ik vroeger op Twitter zat en veel onzin las.

Heeft het vaderschap u ook als politicus veranderd? Bent u opeens voorstander van gratis kinderopvang?

Bouchez: Integendeel. Sinds ik een kind heb, ben ik nog meer geneigd om te pleiten voor zelfredzaamheid en het nemen van je eigen verantwoordelijkheid. Ik ben pas laat vader geworden, toen ik al een zekere financiële stabiliteit had. Tien jaar geleden zou ik het niet hebben gedaan. Mensen die een kind willen, moeten daar goed over nadenken, vind ik. Het is een belangrijke keuze, niet iets is om licht overheen te gaan. Maar de manier waarop de overheid in ons land de mensen pampert en wil beschermen tegen elke tegenslag, knaagt aan het individuele verantwoordelijkheidsgevoel. Als het verkeerd uitpakt, zal de staat wel de gevolgen dragen voor jouw misgelopen persoonlijke keuzes.

Daarom hebben we in België zo’n hoge overheidsuitgaven en is het geld op. Als je de beleidsmaatregelen uit de jaren 1970 vergelijkt met die van vandaag, zie je dat politici zich echt met elk aspect van het leven van de burgers zijn gaan bezighouden, in een poging om voor elk ongemak een oplossing te vinden. Er zijn zelfs cheques om gratis naar een museum te gaan. De overheid doet zo veel dat ze haar kerntaken – schone straten, veiligheid, een goed functionerende justitie – verwaarloost.

U klinkt heel erg zoals de N-VA.

Bouchez: Dat mag niet verbazen. Afgezien van institutionele kwesties en een visie op België, dat ik het liefst bestuurd zou zien door één enkele federale regering met 15 ministers, is ons programma voor 95 procent identiek. De N-VA en de MR zijn vandaag in België de partijen die het meest op elkaar lijken: sociaaleconomisch, op het gebied van veiligheid, internationale betrekkingen, migratie… Bart en ik hebben jarenlang geen contact gehad, maar we hebben een vergelijkbaar wereldbeeld, merk ik. (lacht) En institutioneel is de N-VA toch wat complexer dan ik dacht. Pas in de Arizona-onderhandelingen ontdekte ik dat Bart eigenlijk een orangist is!

Op 16 februari stierf Aleksej Navalny, de laatste echte politieke tegenstander van de Russische president Vladimir Poetin, in een Russische gevangenis. De internationale druk op Oekraïne om vredesonderhandelingen op te starten is almaar toegenomen. Maar valt er met iemand als Poetin te onderhandelen?

Bouchez: Nee, en dat zou opnieuw getuigen van een ongelooflijk falen van de Europese Unie in deze oorlog. Door met Poetin te onderhandelen geef je de boodschap dat iedereen zomaar Europa kan binnenvallen. Want Europa is zodanig op zijn comfort gesteld dat het daarvoor bereid is al zijn principes op te offeren. Ik weet ook wel dat we het geweld in Oekraïne niet mogen laten escaleren. Maar we kunnen deze oorlog toch niet beëindigen door dan maar Oekraïens grondgebied aan Poetin te geven? Dat zou betekenen dat Poetin ermee wegkomt en dat Rusland dus sterker is dan Europa. Ik zou dat een verschrikkelijke mislukking vinden.

Onderhandelingen kunnen pas als we alle Russische soldaten weer de grens over hebben geduwd. Maar Europa had Oekraïne natuurlijk van in het begin veel meer moeten helpen. Meer wapens, meer tanks, meer steun in de lucht, doorslaggevend in een moderne oorlog. Het is een wonder dat de Oekraïners nog standhouden.

Na het overlijden van Aleksej Navalny: het einde van het alternatief

Hoe gaat dit verder?

Bouchez: De komende maanden moeten we de vertrekpositie van Oekraïne in de onderhandelingen met Poetin zo sterk mogelijk zien te maken. Maar de contouren van het eindspel zijn natuurlijk wel al zichtbaar. Sommige gebieden in de Donbas, en ook de Krim, zullen wellicht een specifieke, autonome status krijgen, waarin beide partijen iets kunnen lezen waarmee ze kunnen leven. Volodymyr Zelensky is een realist. Zeker sinds de verkiezing van Donald Trump weet hij donders goed dat het verlies van grondgebied zo veel mogelijk beperken het beste is wat hij nog kan bereiken.

En dat komt allemaal door de lafheid van de Europese Unie. Door linkse woke-dwalingen die zeggen dat we geen oorlog moeten voeren en geen geld moeten uitgeven aan defensie. Want dat is dan zogezegd geld dat niet naar de sociale zekerheid gaat. Het heeft ertoe geleid dat Europa vandaag een gemakkelijke prooi is. Door ons gebrek aan militaire autonomie en onze energieafhankelijkheid kan iemand als Poetin ons de wet voorschrijven.

Die energieafhankelijkheid breekt de Europese industrie vandaag zuur op in de concurrentiestrijd met China en de VS.

Bouchez: En we beseffen nog steeds niet de omvang van de moeilijkheden waarmee we te maken hebben. De sluiting van Audi Vorst heeft nauwelijks beroering veroorzaakt, alleen een fatalistisch schouderophalen: we zorgen wel voor een goede ontslagregeling. We hebben het misschien nog té goed en té comfortabel in Europa, zij het met geleend geld. Maar daardoor gedraagt Europa zich als een verwend kind. Kijk naar ons land. We betalen hoge, levenslange uitkeringen, die ervoor zorgen dat bepaalde mensen in regio’s zoals Henegouwen, waar ik woon, nooit een dag in hun leven werken. Zonder in opstand te komen, omdat we hun hersenen verdoven met uitkeringen. Met de Vivaldi-regering hadden we na corona tenminste nog het voordeel van buitengewone economische omstandigheden, die voor stevige banengroei hebben gezorgd. Het tragische vandaag is dat de volgende federale regering enorme budgettaire inspanningen moet doen in een véél slechtere economische context.

Poetins oorlog tegen het Westen: Rusland zet ‘amateuragenten’ in op Europese bodem

De lente van 2024 werd politiek beheerst door de campagne voor de regionale, federale en Europese verkiezingen op 9 juni. N-VA-voorzitter Bart De Wever hoopte toen nog op een groot communautair akkoord met PS-voorzitter Paul Magnette. Maar op 9 juni kwam de MR onverwacht als grote winnaar uit de bus. Heeft De Wever u onderschat?

Bouchez: Niet alleen De Wever, hoor. Zelfs mijn eigen campagneteam geloofde niet dat we in Wallonië 30 procent konden behalen. (de woordvoerder: ‘Ik zou al heel blij zijn geweest met 26 procent’). Toen ik me kandidaat stelde voor het MR-voorzitterschap in de krant Le Soir was de kop boven het interview: ‘Ik wil de MR naar 30 procent brengen.’ Die ambitie heb ik nooit meer losgelaten, ook al zeiden vriend en vijand: dat haalt hij nooit. Dus ja, ook De Wever heeft een inschattingsfout gemaakt. (lacht)

De zegetocht van Georges-Louis Bouchez (MR): ‘Hij is in het echt veel leuker dan op televisie’

Hebt u de documentaire BDW politiek beest al gezien?

Bouchez: Nóg niet, maar er is me verteld over de scène waarin Bart zegt dat ik met 20 procent al heel vervelend was, maar met 30 procent onuitstaanbaar zou worden. (lacht)

De documentaire laat ook mooi de totale verrassing zien bij De Wever als de resultaten voor Wallonië binnenkomen.

Bouchez: Ik denk niet dat hij het zelf zal toegeven, maar mijn verstandhouding met hem is door die verkiezingsuitslag echt veranderd. De eerste keer dat ik Bart zag na de verkiezingen in zijn overigens opvallend kleine kantoor – mijn kantoor is een stuk groter – heeft hij mij twee uur lang uitgevraagd over hoe ik het had klaargespeeld. Terwijl ik daar was om over regeringsvorming te praten.

Kijk, ik heb als voorzitter veel kritiek moeten slikken tijdens de Vivaldi-jaren. ‘Wat doet Bouchez nu weer? Waarom valt hij de regering opnieuw aan?’ Maar ik heb gedaan wat ik moest doen, namelijk mijn partij opnieuw een gezicht geven rond thema’s als kernenergie, veiligheid en werk, en een duidelijke ideologische koers volgen. Die strategie heeft gerendeerd. Toen ik op 9 juni de eerste resultaten van kiesbureaus in de streek van Charleroi en Bergen zag, waar we gelijk opgingen met de PS of soms zelfs voor lagen, wist ik dat er in Wallonië iets uitzonderlijks was gebeurd. En rond 20 uur kreeg ik, met nauwelijks 30 seconden tijd ertussen, felicitatieberichtjes van achtereenvolgens Theo Francken, Bart en Jan Jambon.

Nauwelijks vier weken na de verkiezingen, op 11 juli, de Vlaamse feestdag, stelde u samen met Maxime Prévot, voorzitter van Les Engagés, trots de nieuwe Waalse en de Franse Gemeenschapsregering voor. Die datum was allicht niet toevallig gekozen?

Bouchez: (lacht) Laten we zeggen dat het min of meer zo uitkwam. Maar ik had de avond van 10 juli natuurlijk ook wat vroeger naar bed kunnen gaan, en dan hadden we 11 juli niet gehaald. Ik wilde een positief signaal geven aan Vlaanderen. Net zoals toen Maxime en ik tijdens de Waalse regeringsvorming de Vlaamse werkgeversorganisatie Voka en Unizo hebben ontvangen. De boodschap is: Wallonië heeft nu een rechtsere regering dan Vlaanderen, en Vlaamse ondernemers die willen investeren in Wallonië zullen we volop steunen.

Hoe hebt u als voetballiefhebber – u bent ook voorzitter van voetbalclub Francs Borains – gekeken naar de teleurstellende prestaties van de Rode Duivels op het EK in Duitsland afgelopen zomer?

Bouchez: Tja. Hun prestaties leken meer op die van de PS dan op die van de MR, niet? Vooral de manier waarop de Belgische voetbalbond wordt bestuurd, moet echt veranderen. Het is er een zootje, zonder visie of leiderschap. En de grote fout van de voetbalbond in verband met het nationale elftal was natuurlijk om het contract van bondscoach Domenico Tedesco te vernieuwen vóór het EK, inclusief een torenhoge ontslagpremie.

Dat is alsof men mij vlak voor de verkiezingen opnieuw tot MR-voorzitter zou benoemen. Mijn voorzitterschap is met een paar maanden verlengd om het over de verkiezingen heen te tillen. Maar ik wist dat, als ik de verkiezingen zou verliezen, ik mijn koffers kon pakken. Dat is ook normaal, zo is het leven. Als je een managementpositie bekleedt, word je beoordeeld op je resultaten.

Waar ging het mis met Tedesco en de Rode Duivels?

Bouchez: Kijk, je kunt verliezen of tijdelijk wat minder presteren, als je bijvoorbeeld met heel jonge spelers werkt, zoals Luis Enrique bij PSG. Het is niet zo erg als PSG dit jaar vroeg uit de Champions League wordt gekegeld, want je zit met weliswaar ongelooflijk getalenteerde spelers als Barcola en Zaïre-Emery, maar die zijn amper 20 jaar oud. Maar dat was niet het geval bij de Rode Duivels. Spelers als Kevin De Bruyne, Romelu Lukaku en Jérémy Doku zijn ervaren en spelen in topteams. Je kunt kritiek hebben op onze verdediging, maar zelfs toen de zogenaamde Gouden Generatie op haar hoogtepunt was, had iedereen twijfels over de verdediging. Niemand begreep de strategie van Tedesco. Hij bleef maar spelers wisselen en inzetten op vreemde posities. Maar een goed spelsysteem bedenken is net zoals een politieke strategie uitdokteren. Het vraagt consistentie. Je kunt je systeem niet elke wedstrijd helemaal omgooien. Je spelers moeten automatismen creëren.

Het probleem van de Rode Duivels ligt niet alleen bij Domenico Tedesco. Hij heeft te veel dribbelaars

Wie was uw favoriete speler van het EK?

Bouchez: Dan moet ik toch Kylian Mbappé van Frankrijk zeggen, ook al heeft hij het moeilijk op dit moment. Ik ben een PSG-supporter sinds ik 5 jaar oud ben, en dat blijf ik, ondanks het vertrek van Mbappé en het feit dat ik zelfs een van Mbappés gesigneerde shirts bezit. (lacht) Het probleem van Mbappé bij PSG was dat het een club is waar de spelers zich belangrijker wanen dan de club. Bij Real Madrid, zijn huidige team, is dat omgekeerd, al loopt het nog niet helemaal lekker.

Is de MR belangrijker dan Bouchez?

Bouchez: Natuurlijk. Ik ben een zichtbare speler, maar dat is in het belang van de partij. Daarom ben ik ook geen Waals minister-president geworden. Ik wilde de federale regeringsonderhandelingen leiden zodat de MR haar stempel op het beleid kan drukken.

In november versloeg Donald Trump met duidelijke cijfers Kamala Harris in de Amerikaanse presidentsverkiezingen. De Democraten waren verrast door de steun die Trump kreeg van latino en in minder mate van zwarte mannen. U ook?

Bouchez: Nee. In feite heeft vrijwel de hele arbeidersklasse zich in deze verkiezingen van de Democraten afgekeerd. We zien in België een vergelijkbare tendens, in de VS is het gewoon extremer. Maar wie in Franstalig België zegt dat de werkloosheid tot twee jaar in de tijd moet worden beperkt, wordt door de linkerzijde in de ban gedaan als bijna extreemrechts. Gewone werkende mensen hebben echter begrip voor zo’n beperking en vinden die ook billijk. De linkse partijen zitten in de val. Intellectuelen, academici en media beletten hen om over bepaalde onderwerpen te praten. Zo verging het ook Kamala Harris, die dan ook nog een heel slechte campagne heeft gevoerd. Tijdens de presidentiële debatten zag ik mensen op X juichen omdat Harris het in hun ogen goed had gedaan. Maar een Amerikaanse huisvrouw kijkt niet naar die debatten. En wat doet Trump dan? Hij zegt dat het een schande is dat de prijs van babymelk is verdubbeld, en dat met hem de benzineprijs zal dalen. Dingen die mensen raken in hun dagelijks leven. Voilà, c’est simple.

Maar ook populistisch?

Bouchez: Misschien, maar dat verwijt van populisme werkt me ook stilaan op de zenuwen. Zodra je iets helder en eenvoudig zegt, krijg je dat etiket opgeplakt. Neem het probleem van de overbevolking in onze gevangenissen. Ik blijf het herhalen: 43 procent van onze gevangenen zijn niet-Belgen. Dat zijn dubbel zoveel buitenlanders als het Europese gemiddelde. Als we die Nederlanders, Fransen en Marokkanen naar hun land van herkomst terugsturen, is het afgelopen met de overbevolking. Is dat populisme?

Kijk, ik verdedig Trump niet. Ik zeg wel dat we van politici mogen verwachten dat ze duidelijke ideeën en oplossingen communiceren, die aansluiten bij de realiteit en het gezond verstand van gewone mensen. Dat is nu precies het drama van links. Een echte arbeider, die om 5 uur ’s ochtends opstaat en pas om 7 uur ’s avonds weer thuis is, werkt als een bezetene om wat geld over te houden voor een jaarlijkse vakantie. Vanaf 48.000 euro per jaar – en daar zit je snel aan – betaalt hij in België 50 procent belastingen. Denk je dat die arbeider wil dat zijn politieke partij bijna uitsluitend over mensenrechten praat? Over transgenders? Over Gaza? Nee, die arbeider wil minder belastingen, een veilige straat en een school waar hij zijn kind ziet openbloeien. Maar hoort u de PS en Ecolo daarover?

De PS kan in uw ogen sowieso weinig goeds doen, niet?

Bouchez: De PS is de doodgraver van België. Ongelooflijk hoe die partij alles doet voor een beetje macht. In Molenbeek wilden ze een man schepen maken die veroordeeld is voor verkrachting. Ik begrijp trouwens ook niet hoe je maar vier jaar voorwaardelijk kunt krijgen voor het verkrachten van een minderjarige. Maar hé, dat is België.

De PS is begonnen als een cliëntelistische partij, vervolgens is ze dat gaan vermengen met communautarisme, en nu zakt ze weg in affairisme. Wat je vandaag ziet in de Brusselse politiek is heel ernstig. Vergeet niet dat sommige van die PS-verkozen zich onaantastbaar wanen vanwege de steun in hun eigen gemeenschap, en voortdurend economische en politieke belangen met elkaar vermengen. Of ze gebruiken hun gesubsidieerde vzw’s als hefboom om verkozen te worden. Dat is geen democratie meer, maar kleptocratie.

In Anderlecht zijn onze gemeenteraadsleden fysiek bedreigd na een stemming over het dragen van de hoofddoek. Veel van onze lokale Brusselse verkozenen worden dagelijks beschuldigd van verraad. Sommige mensen hebben daardoor de MR verlaten, omdat ze bijvoorbeeld een eigen zaak hadden of omdat hun gezin het niet meer aankon. En dat alles onder de opportunistische supervisie van Ahmed Laaouej, de peetvader van de Brusselse PS.

Iets helemaal anders: bent u een Tesla-rijder?

Bouchez: Nee, ik heb altijd Duitse auto’s gekocht. Bovendien ben ik te veel onderweg voor mijn werk om de auto aan een laadpaal te hangen. Maar ik ben gek op Elon Musk. Hij heeft in z’n eentje de wereld meer veranderd dan 99 procent van alle politici. Hij is geniaal, al loopt er een dunne lijn tussen genialiteit en waanzin. Ik zou mijn zoon nooit X Æ A-Xii noemen.

Musk is op weg om in de VS het gloednieuwe ministerie van Overheidsefficiëntie te gaan leiden.

Bouchez: Zo’n ministerie zouden we in België ook per direct moeten oprichten. Mensen denken altijd dat alles beter wordt als we er maar meer geld in stoppen. Dat is belachelijk. Als je meer geld in Justitie stopt, zullen de zaken nog altijd vierkant draaien. Het probleem zit in de manier waarop wordt gewerkt en in de overdaad aan regels en bureaucratie.

Nog een voorbeeld: België telt meer politieagenten dan het Europese gemiddelde. We moeten dus niet méér agenten in dienst nemen, maar ze anders inzetten. We hebben 181 politiezones, 6 in Brussel alleen al. Te gek voor woorden. Halveer het aantal korpschefs, en je hebt meteen meer agenten op straat.

‘Overheid kleiner en efficiënter maken? Ook België heeft nood aan een Elon Musk’

Dit jaar kwam het Vlaams Belang voor het eerst in zijn geschiedenis aan de macht. In Ninove behaalde de partij een absolute meerderheid. In Izegem, Brecht en Ranst werd het cordon doorbroken. Bent u geschokt?

Bouchez: Ik ben net zo geschokt als wanneer de PS en Ecolo akkoorden sluiten met de PVDA. Ik wil hier ook graag benadrukken dat de N-VA vandaag zowat de enige partij in Vlaanderen is die het cordon sanitaire niet heeft doorbroken. Als ze met het Belang in zee was gegaan, had ze nochtans in verschillende gemeenten de burgemeesterssjerp kunnen binnenhalen. Ook de MR speelt het spel netjes. In Franstalig België zijn wij, samen met Les Engagés, de enigen die iedere samenwerking met de PVDA afwijzen.

Het Vlaams Blok werd ooit veroordeeld voor racisme, de PVDA niet. Waarom scheert u beide partijen over dezelfde kam?

Bouchez: Omdat het communisme net zo gevaarlijk is voor de liberale democratie als het fascisme. Racisme ondermijnt gelijkheid, maar gelijkheid gaat als grondrecht niet boven alle andere grondrechten. Het communisme treedt de godsdienstvrijheid, de vrijheid van meningsuiting en het recht op privébezit met de voeten. Nu zult u zeggen dat de PTB/PVDA dat niet in haar programma heeft staan. Maar het Vlaams Belang-programma rept evenmin over het deporteren van alle vreemdelingen. Voorzitter Tom Van Grieken is ook nooit vervolgd voor racisme. Conner Rousseau (Vooruit) daarentegen wel. Waarom zou ik dan wel in debat mogen gaan met Rousseau, maar niet met Van Grieken? Het houdt geen steek.

Een sprekend voorbeeld vind ik het Huis van de Terreur in de Hongaarse hoofdstad Boedapest. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was dat de uitvalsbasis van de Gestapo. Boven de grond zijn de kantoren, daaronder bevindt zich de martelkamer. Na de oorlog werd het gebouw overgenomen door de Communistische Partij, die dezelfde martelkamer gebruikte. De perfecte illustratie van hoe de uitersten uiteindelijk elkaar raken.

Eind november vaardigde het Internationaal Strafhof een aanhoudingsbevel uit voor de Israëlische premier Benjamin Netanyahu. Volgens de rechter zijn er redelijke gronden om aan te nemen dat Israël in Gaza oorlogsmisdaden en misdaden tegen de mensheid heeft gepleegd. Dat betekent dus dat België Netanyahu moet arresteren als hij ons grondgebied betreedt?

Bouchez: Israël erkent het Internationaal Strafhof niet. Ik zie niet in hoe iemand gearresteerd kan worden in een jurisdictie die zijn land niet erkent. België is bovendien de zetel van heel wat internationale organisaties. Moeten we de Iraanse leiders die naar België komen straks ook arresteren? En wat met de Saudi’s en de Venezolanen? Volgens de verdragen komen internationale rechtbanken ook enkel in actie als nationale rechtbanken niet in staat zijn hun onderdanen te berechten. Tot bewijs van het tegendeel is Israël nog altijd een rechtsstaat. Israël heeft bovendien in het verleden verschillende premiers vervolgd én veroordeeld. Hetzelfde met Israëlische militairen. Als kan worden aangetoond dat er oorlogsmisdaden zijn gepleegd, moeten de daders worden berecht. Maar ik geloof dat Israël daar zelf toe in staat is. Zo niet, dan moet de internationale gemeenschap inderdaad ingrijpen.

U noemde de beeperaanval tegen Hezbollah in Libanon – vermoedelijk het werk van de Israëlische geheime dienst Mossad – een ‘coup de génie’. Die uitspraak zorgde voor grote beroering, omdat bij die aanval ook onschuldige burgers en kinderen om het leven kwamen.

Bouchez: (zucht) Zelfs aan de onderhandelingstafel herinnerde iemand me gisteren nog eens aan mijn woorden. Maar het blijft vanuit technisch en organisatorisch oogpunt een ongelooflijke operatie. Israël is een jaar lang dagelijks bestookt met raketten van Hezbollah. Dankzij de Iron Dome, het grootschalig Israëlische raketafweersysteem, sterven er weinig Israëlische burgers. Maar dat komt dus niet omdat die Hezbollah-strijders uiteindelijk toch best aardige jongens blijken,  wel omdat Israël het technologische vernuft bezit om zijn bevolking te beschermen.

Maar soms lijkt alles per definitie de schuld van Israël. Mag het Libanon bombarderen? Nee, dat vinden we niet geoorloofd. Een grondinvasie? Ook niet. Een gerichte operatie met beepers dan? Ça ne va pas non plus. Wat moet het dan doen? Ik ben echt niet eenzijdig pro-Israël, de Palestijnen hebben volgens mij ook recht op een eigen staat. Maar Hezbollah en Hamas zijn onze vrienden niet, het zijn terroristische organisaties. Daarom vind ik ook dat we strenger moeten optreden tegen het verheerlijken van terrorisme.

‘Flagrant gebrek aan kennis’: Hezbollah-uitspraken van Georges-Louis Bouchez oogsten ook interne kritiek

Wat bedoelt u?

Bouchez: Ik wil dat de wet wordt aangescherpt en vervolgens kordater wordt gehandhaafd. Als je een portret ophangt van een terrorist omdat die in jouw ogen martelaar is, moet je kunnen worden vervolgd. Dat kan vandaag nog niet.

Tot slot: wanneer hebben we een nieuwe federale regering?

Bouchez: Het ziet er veelbelovend uit. Ik denk dat we het tegen Kerstmis wel rond krijgen, als we de nodige hervormingen kunnen doen.