Tv-maker Eric Goens gooit de deuren van het kasteel in Jemeppe opnieuw open voor Bart De Wever, Conner Rousseau en Georges-Louis Bouchez. De onderlinge sfeer is grimmig, zelfs het woord ‘verkiezingen’ valt.
Met een mop over de historische deal tussen Arabieren en West-Vlamingen (de eersten kregen de medeklinkers, de laatsten de klinkers) besluit Bart De Wever (N-VA) de jongste aflevering van Het Conclaaf op VTM. De luchtige noot is meer dan welkom. In wat een terugblik op 2024 moet zijn, wint de moedeloosheid het van de hoop.
Nochtans vielen de draaidagen van Het Conclaaf van 2024 op een gunstig moment voor de Wetstraat. Bart De Wever, Conner Rousseau (Vooruit) en surprise act Georges-Louis Bouchez (MR) treffen elkaar net nadat de regeringsvorming een doorstart heeft gekregen. Na de ‘ja’ van Rousseau, halfweg november, werd een nieuwe agenda vastgelegd. De voorzitters van de N-VA, Vooruit, de CD&V, Les Engagés en de MR zouden zowat dagelijks bijeenzitten over alle mogelijke thema’s.
Na afgelopen weekend is het prille optimisme van die dagen opnieuw gekeerd. Formateur De Wever wist ook nu geen doorbraak te forceren. Wie naar Het Conclaaf van 2024 kijkt, beseft ook waarom.
Net als in het voorjaar voert Eric Goens Bart De Wever op als een alwetende éminence grise. Ook dit keer krijgt de N-VA-voorzitter weinig weerwerk.
Regeringsvorming: kritiek op De Wever, frustratie over Rousseau en Bouchez
Kemphanen
Tv-maker Eric Goens ziet meteen dat De Wevers gelaatsuitdrukkingen nog somberder zijn dan voorheen. ‘Het zou natuurlijk ongelooflijk helpen’, zegt De Wever in een solo-interview, ‘mocht iedereen aan de tafel zich iets bescheidener opstellen qua expressie naar buiten van zijn gevoelens en overtuigingen. Je zit met een jongere generatie van partijvoorzitters die zeer expressief zijn.’ En nog: ‘Op het toppunt dat je je verantwoordelijkheid moet nemen, zitten we op het toppunt van onverantwoordelijkheid.’ Dat kan niet anders begrepen worden dan als een uithaal naar zowel Rousseau als Bouchez.
‘Op het toppunt dat je je verantwoordelijkheid moet nemen, zitten we op het toppunt van onverantwoordelijkheid.’
Je moet het Goens nageven dat hij op zo’n cruciaal moment kemphanen Rousseau en Bouchez tegenover elkaar kan plaatsen. In Het Conclaaf vóór de verkiezingen van 9 juni deed hij hetzelfde met De Wever en Alexander De Croo (Open VLD), wat grimmige tv opleverde. Nu zitten Rousseau en Bouchez aan dat piepkleine tafeltje. Bouchez heeft souvenirs mee uit Bergen, alsof hij Rousseau niet om de haverklap tegenkomt aan de onderhandelingstafel. Om het dan nog eens over de crux van de formatie te hebben: de bijdrage van de grootste vermogens.
En meerwaardebelasting is een van de twistappels in de Arizona-formatie. Rousseau: ‘Als je een hervorming in de pensioenen en de arbeidsmarkt doorvoert, en als je de staat efficiënter maakt en de uitgaven vermindert, dan vind ik het ook belangrijk dat de superrijken 10 procent betalen op de verkoop van aandelen.’
Bouchez hamert op het feit dat de belastingen al hoog genoeg zijn, verbaal overdondert hij Rousseau, die op een bepaald moment naar Goens kijkt en zegt: ‘Ge ziet dat ge daar maar weinig tussen krijgt, hè.’ Volgens Bouchez kunnen rijken makkelijk hun kapitaal verhuizen als het wordt belast. Waarop Rousseau vraagt ‘of we dan de Volvo-arbeider of kuisvrouw meer moeten belasten omdat ze niet kunnen verhuizen?’
Poetsvrouw
Tussen haakjes: in deze afleveringen van Het Conclaaf spelen politici een bijrol. In een andere kamer kijken tv-anker Cathérine Moerkerke, olympisch kampioen Nina Dewael en comedian William Boeva mee op een beeldscherm.
Zit ook mee in de sofa: ondernemer-multimiljonair Marc Coucke, wiens naam gelinkt is aan een synoniem voor een meerwaardebelasting: de Coucketaks. Een van de rijkste Belgen die samen met BV’s naar een debat kijkt tussen twee toppolitici over hoeveel de Rijke Belgen moeten worden belast: de vergelijking met de dystopische serie Black Mirror is al voor minder gemaakt.
Hoe dan ook: met een ideologisch debat tussen een socialist en een liberaal is niets mis. Maar de combinatie van de bitse toon en de timing brengt zelfs de grootste supporter van Arizona aan het twijfelen over de slaagkansen van deze regeringsvorming.
Van de wekker van de bomma tot de bocht van Alexander De Croo: de campagne in zeven uitspraken
V-woord
De Wever zinspeelt zelf op een mogelijk fiasco. ‘Als er geen regering kan worden gevormd met een programma dat ertoe doet, dan moet de traditionele politieke klasse toegeven dat zij niet meer in staat is om leiding te nemen binnen de huidige structuren. En dan moet je naar verkiezingen gaan.’
Het V-woord dus: verkiezingen. Het kasteel van Eric Goens ruikt naar parfum de crise.
Het moet gezegd dat Goens veel ruimte aan De Wever laat. Net als in het voorjaar voert hij De Wever op als een alwetende éminence grise. Ook dit keer krijgt de N-VA-voorzitter weinig weerwerk. Terwijl De Wever geen technocraat is, maar een politicus. Een politicus bovendien die van het aantonen van de ‘falende Belgische structuren’ zijn voornaamste speerpunt heeft gemaakt. Dat had een bijvraag mogen zijn.
Hetzelfde voor De Wevers jammerklacht over de ontplofte gesprekken van augustus. Hij heeft al vaker gezegd dat het momentum om te slagen er toen was. We zijn ondertussen maanden verder. Op een afkoelingsperiode van Maxime Prévot (Les Engagés) na, is De Wever altijd aan zet gebleven als formateur. Mag de hand dan ook niet eventjes in eigen boezem?
Verkiezingen 2024
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier