Heisa bij voorzittersverkiezing Groen: ‘Een zielige machtspartij van gekrenkte ego’s’

Op sociale media valt er niet meer naast te kijken: groene (ex-)politici die hun partij de rug toekeren uit ontevredenheid met de manier waarop topfiguren als Petra De Sutter de voorzittersverkiezingen ‘runnen’.

‘In de partijpolitiek primeert vandaag niet het algemeen belang. Wel het eigenbelang. Politieke partijen reduceren zichzelf stilaan tot beredeneerde marketingmachines.’ Zo begon de ‘sinterklaasbrief’ die Dany Neudt op vrijdag 6 december op X postte.

Hoewel zijn schrijven geen enkele rechtstreekse verwijzing naar Groen bevat, gaat het wel degelijk om die partij. Neudt concludeert namelijk: ‘Ik blijf achter mijn idealen staan. Ik blijf mij engageren voor een betere wereld. Maar ik denk niet dat de partijpolitiek daar vandaag een geschikte plek voor is. Daarom ga ik voortaan als politiek dakloze door het leven.’ Hij ondertekent met: ‘Dany Neudt. Voormalig ondervoorzitter Groen.’

In een andere post op X drukt hij zich nog scherper uit: ‘Het zat al een tijd te gisten. Maar nu is het zover: ik ben politiek dakloos. Het voelt als een opluchting aan. En als een groot verlies. Ik ben triest. Onze democratie is er erg aan toe. Om Luc De Vos te parafraseren: de particratie regeert het land slechter dan ooit tevoren.’

Neudt was tussen 2019 en 2022 de juniorpartner van voorzitter Meyrem Almaci. Dat jaar werden zij opgevolgd door Jeremie Vaneeckhout en Nadia Naij. Door de tegenvallende resultaten bij zowel de parlementsverkiezingen van 9 juni als de lokale verkiezingen van 13 oktober boden zij hun ontslag aan.

De verkiezing van hun opvolgers vindt plaats op 14 december. Daarvoor hebben zich drie duo’s kandidaat gesteld. Naast Brussels parlementslid Celia Groothedde en Steve Van Hessche, kabinetschef van de Gentse schepen Hafsa El-Bazioui, gaat het om de ex-schepenen Bart Dhondt (Brussel) en Natacha Waldmann (Oostende), en gemeenteraadsleden Bright Adiyia (Hasselt) en Tina Schuermans (Anderlecht).

‘Particratie’

Het zijn relatief onbekende namen, want letterlijk elke partijtopper bedankte voor de eer, van ministers Petra De Sutter en Tinne Van der Straeten, over de veelbesproken Gentse schepen Filip Watteeuw, tot ex-fractieleider Björn Rzoska.

Die laatste haakte al vroeg af met de boodschap: ‘Vijf jaar geleden deed ik een gooi naar het voorzitterschap. Ik blijf ervan overtuigd dat een slimme, sterke groene partij in Vlaanderen nodig is. Sinds deze ochtend staat mijn telefoon roodgloeiend. Het speculeren mag stoppen. Ik ben geen kandidaat. Ik sla nieuwe wegen in.’ Daaronder een foto van hemzelf onder het opschrift ‘The End.’

So far so good, ware het niet dat met name Petra De Sutter, Tinne Van der Straeten en Filip Watteeuw expliciet hun steun toezegden aan Bart Dhondt, blijkbaar de favoriete voorzitter van de groene vedetten die zelf geen voorzitter willen of durven te worden. In de media verschenen prompt artikels dat de partijtop vooral wil verhinderen dat Celia Groothedde voorzitter zou worden. Maar ook de derde kandidaat, Bright Adiyia, liet al weten dat hij dit een manoeuvre van bovenaf vond tegen elke kandidaat die voor echte vernieuwing wil gaan.

‘Vertrouwen verkwanseld’

Nu blijkt dit ongenoegen breder gedragen dan De Sutter en co. wellicht hadden vermoed. In een reactie op de actie van Neudt kwam ook publicist Tarik Fraihi uit de kast. Fraihi was tussen 2018 en 2019 politiek directeur van Groen: ‘Ik herken het gevoel. Ook ik ben vanaf nu politiek dakloos. De particratie heeft de democratie uitgehold en het vertrouwen verkwanseld. Het is triest hoe macht en systeemdenken prioriteit krijgen boven visie en het belang van de burgers.’

Jordy Sabels volgde, eveneens op X: ‘Na de karaktermoord op Meyrem Almaci moet nu Celia Groothedde eraan geloven dankzij zielige anonieme partijbronnen. Groen is verworden tot wat ze nooit mocht worden. Een zielige machtspartij van gekrenkte ego’s.’

Jordy Sabels is een voormalig covoorzitter van Jong Groen (2020-2022) en gewezen fractieleider van Groen in het West-Vlaamse Ieper (2019-2023). Hij stopte met de politiek en verhuisde naar Gent, dicht bij het Gentse UZ, wegens een zeldzame ziekte van zijn partner Laura Schuyesmans, ook een gewezen covoorzitter van Jong Groen (2022-2023).

Sabels was wat men een ‘apart profiel’ noemt: een jongen die zijn jeugd doormaakte als instellingenkind, vervolgens een paar universitaire masters behaalde en onder meer actief was in het bedrijfsleven. En in Groen.

Ook geen klassiek groen profiel heeft Ikrame Kastit, een groene politica van Marokkaanse afkomst. Van 2013 tot 2015 was ze voorzitter van de districtsraad van Borgerhout, nadien volgde ze Meyrem Almaci op in de Antwerpse gemeenteraad (2015-2012). Tevens zetelde ze tot 2022 in het nationaal partijbestuur van Groen. Vandaag is ze directeur Vorming en Actie bij de socialistische vakbond ABVV.

‘Messen uit de rug halen’

Op Instagram postte Kastit: ‘Ik koester de vriendschappen die mijn politieke passage opleverde. Weinigen begrepen dat ik stopte, net toen ik een schitterende politieke toekomst tegemoet ging. Maar ik kon niet leven in een verhaal waarin het “ik” boven sociale gelijkheid primeert. Wat velen niet zagen, waren de ontelbare messen die ik – en velen met mij – uit onze rug moesten halen om te overleven. Wij zwegen daarover, uit loyaliteit aan het collectief en uit geloof in al die mensen, binnen Groen en andere partijen, die zich onvermoeibaar inzetten voor een rechtvaardiger wereld.’

Figuren als Dany Neudt, Tarik Fraihi, Jordy Sabels en Ikrame Kastit maken geen deel uit van de ruggengraat van Groen. Het zijn – of waren – zonder onderscheid groenen met een afwijkend engagement en profiel – niet één komt uit de milieubeweging. Bij allen stond het lidmaatschap al op een lager pitje dan het ooit stond.

Maar blijkbaar stuit de wijze waarop de kandidatuur van Celia Groothedde tegengewerkt wordt tegen de borst, zeker bij die mensen uit de groene achterban die zich herkennen in de politieke strijd zoals Groothedde die voert. Die springt misschien uit de band, maar wellicht juist daarom werd zij vanaf een zogezegd ‘onverkiesbare’ lijstduwersplaats op 9 juni toch verkozen in het Brussels Hoofdstedelijk Parlement.

Dergelijke zweem van gemanipuleerde of op zijn minst gestuurde verkiezingen botsen blijkbaar op vocale tegenstand van groenen voor wie het blijkbaar de druppel te veel is, een stap te ver in wat zij zien als de omvorming van Groen naar een gewone politieke partij, met alle cynisme en intriges die daarbij horen.