‘Is België het Griekenland aan de Noordzee? Niemand maakt haast om het beleid te wijzigen’

België stevent af op het grootste begrotingstekort van alle industrielanden.

‘Waren we maar het Griekenland aan de Noordzee’, luidde de verzuchting op X, het voormalige twitter. Al decennialang wordt geregeld geopperd dat België het Griekenland aan de Noordzee is, waarbij verwezen wordt naar onze hoge begrotingstekorten en oplopende overheidsschulden. Dat was tot nu toe steeds een overtrokken kreet: Griekenland deed het véél slechter dan ons land.

Maar uit cijfers die het IMF vorige week vrijgaf, blijkt dat België bij ongewijzigd beleid in 2029 een begrotingstekort van 6,3 procent van het bbp zal hebben. Dat is het slechtste cijfer van alle industrielanden. Griekenland zal dan een tekort van 1,5 procent hebben. Daarom is de opmerking nu wél op zijn plaats: ‘Waren we maar het Griekenland aan de Noordzee!’ De verzuchting kwam trouwens van Geert Langenus, die goed weet waarover hij spreekt, want als econoom bij de Nationale Bank staat hij in voor de economische vooruitzichten van ons land.

Dat de Belgische overheidsfinanciën tot de slechtste onder de westerse landen behoren, mag de Knack-lezer niet verbazen. De voorbije jaren werd hier herhaaldelijk gewezen op het rampzalige begrotingstraject van de regering-De Croo, al beweerde premier Alexander De Croo (Open VLD) doodleuk dat we ‘in 2026 uit de rode zone’ zouden zijn.

Het op orde brengen van onze overheidsfinanciën was een hoofdthema van de federale verkiezingen. Dat er nu eindelijk ernstig werk zou worden gemaakt van de begroting bleek alvast niet uit de budgettaire tabellen bij de eerste zogenaamde ‘supernota’ van informateur Bart De Wever (N-VA). Daarin werd voor 19,6 miljard euro op terugverdieneffecten gerekend. ‘Ik heb zoiets bizars nog nooit gezien’, zei econoom Paul De Grauwe daarover. De extreem hoge terugverdieneffecten werden door àlle begrotingsdeskundigen als fictie omschreven.

Daarna werden de federale onderhandelingen stilgelegd, omdat de politici campagne wilden voeren voor de lokale verkiezingen. Alsof we over een zee van tijd beschikken om een begroting op te stellen. Na de lokale verkiezingen volgde een nieuwe budgettaire nota, die meteen werd afgeschoten door Conner Rousseau (Vooruit). Zo wordt het hoogst onzeker dat we nog dit jaar een ernstige begroting zullen krijgen.

Ondertussen gaat het zover dat de coalitie N-VA, Vooruit, CD&V, MR en Les Engagés steeds meer op de helling wordt gezet. Hier en daar wordt zelfs gewag gemaakt van nieuwe verkiezingen in februari. De bezorgdheid om onze overheidsfinanciën op orde te stellen is ver weg.