‘Buitensporige bezoldiging parlementairen? Dat wordt opnieuw iets voor de volgende regering’

Er ging iets gedaan worden aan de buitensporige bezoldiging van onze parlementairen. Het wordt opnieuw iets voor de volgende regering.

Om ‘onze democratie te versterken’ werd vijf jaar geleden in het regeerakkoord opgenomen dat ‘het statuut en aantal van de parlementsleden’ zou worden bekeken. Het aantal parlementsleden bleef ongewijzigd, net als het statuut, dat onder meer gaat over de bezoldiging.

Verdienen onze parlementsleden te veel? Het was een vraag die de voorbije regeerperiode geregeld opdook. Om daarop een antwoord te krijgen vergeleek Knack een jaar geleden de inkomsten van onze parlementsleden met die van de Nederlandse. Om te beginnen is er een gebrek aan transparantie over de weddes en de extra inkomsten van onze parlementsleden. Dat kan alvast véél beter.

Bruto bleek een Nederlands lid van de Tweede Kamer 500 euro meer te verdienen dan een Belgisch Kamerlid. Netto werd het verschil nog groter: begin vorig jaar hield een parlementslid bij ons (onder meer afhankelijk van de gezinssituatie) gemiddeld 4300 euro netto van zijn brutoloon over. In Nederland was dat zo’n 5300 euro.

Toch bleek een Belgisch parlementslid als alles in rekening werd gebracht zo’n 20 procent méér te verdienen dan een Nederlandse collega, dankzij de forfaitaire onkostenvergoeding van bijna 2500 euro per maand waarop geen belasting wordt betaald. Bovendien stijgen bij ons het loon én de onkostenvergoeding als het parlementslid een of andere parlementaire functie kan bekleden, al is het nut daarvan niet altijd even duidelijk. De uittredingsvergoeding is bij ons rijkelijk, ook na de halvering tot 126.000 euro bruto na één termijn. Dat is veel meer dan de werkloosheidsuitkering die een werknemer krijgt als die zijn baan verliest.

Voor de duidelijkheid: het loon van onze politici is niet te hoog, maar hun loonvorming is niet transparant, de belastingvrije onkostenvergoedingen zijn royaal, de extra bedragen voor onduidelijke parlementaire functies zijn onverdedigbaar en de uittredingsvergoedingen blijven exuberant.

Politici beloofden de voorbije jaren herhaaldelijk dat ze de uitwassen zouden aanpakken, maar uiteindelijk kwam daar niets van terecht. Straks zal in het regeerakkoord opnieuw staan dat men iets wil doen aan het aantal parlementsleden, en aan hun statuut. Om onze democratie te versterken. O ja, er zou ook iets gedaan worden aan de partijfinanciering. Jaarlijks ontvangen onze partijen samen 78 miljoen euro overheidssubsidies, of vier keer zoveel als in Nederland. Ook van die hervorming kwam niets in huis.