‘El Kaouakibi had vooral zelfbeklag te geef, heel veel zelfbeklag’

Sihame El Kaouakibi trad weer aan in het Vlaams Parlement.

Ik was een van de journalisten die vorige week in de rij stonden voor een interview met ‘King Connah’, samen met collega Tex Van berlaer. De lulligheid van de situatie ontging ons in het geheel niet – enkel Het Belang van Limburg kwam die dag nog na ons – hoewel er met die afspraken maar weinig mis was: iedereen kreeg anderhalf uur en mocht alle mogelijke vragen stellen. Ik rolde hooguit heel eventjes met mijn ogen toen mijn baas me hiervoor vroeg. Het angstzweet was me, daarentegen, pas echt uitgebroken als ik een ander voorstel had gekregen: Sihame El Kaouakibi die spontaan een exclusief interview aanbiedt, om maar eens iets te noemen.

Het overkwam de collega’s van De Morgen.

El Kaouakibi trad maandag weer aan in het Vlaams Parlement. Het is nog even wachten op de documentaire die Eric Goens voor haar maakt, dus ging ze op zoek naar een andere plaats om zichzelf alvast ietwat te rehabiliteren. Bart Eeckhout en Joël De Ceulaer moesten ook nog eens, in hun inleiding, doen alsof ze blij waren dat zij hen daarvoor had uitgekozen, terwijl ik al in elkaar kromp toen ik El Kaouakibi de laatste keer haar Instagram-volgers zag toespreken. (Ter herinnering: ze recupereerde toen de tragische zelfmoordpoging van Bart De Pauw om het over haar eigen lot te hebben.)

(Lees verder onder de preview)

Pas woensdag had El Kaouakibi contact opgenomen met De Morgen voor een interview dat donderdag plaatsvond. Dat geeft journalisten wel heel weinig tijd om een gesprek over de techniciteiten van wat haar precies ten laste wordt gelegd voor te bereiden, maar achteraf bekeken was dat ook helemaal nergens voor nodig. Elke keer als ze een inhoudelijke vraag kreeg waar ze niet op wilde antwoorden, verwees ze naar het gerechtelijk onderzoek. ‘Ik zou mijn reactie daarop van de daken willen schreeuwen, maar ik heb respect voor de rechtsstaat en respecteer het geheim van het onderzoek’, was in wel heel veel verschillende variaties te lezen. Verder had El Kaouakibi vooral zelfbeklag te geef – zelfs naar de normen van vandaag heel veel zelfbeklag.

Iedereen is onschuldig tot het tegendeel bewezen is, natuurlijk. Het was alleen wel heel moeilijk om niet de indruk te krijgen dat ze net vóór die rechterlijke uitspraak als slachtoffer in de kranten wil staan. Daarna zou haar dat wel eens iets minder makkelijk kunnen lukken.