‘Een overheid die verklikkers en lokeenden inschakelt om haar wetten te handhaven, ondermijnt zichzelf’

‘Anonimiteit is een vrijgeleide voor negatief gedrag en machtsmisbruik’, schrijft Jean-Marie Dedecker in zijn eerste column van 2023. ‘Vertrouwen is sociale lijm, en een maatschappij zonder vertrouwen is een psychologisch spook.’

“Wie zijn looks meeheeft krijgt simpelweg meer kansen op de arbeidsmarkt” was op 5 januari de conclusie van een doctoraal onderzoek van Louis Lippens en UGent-professor arbeidseconomie Stijn Baert. Open deuren intrappen is ook al een academische discipline geworden in de zoektocht naar discriminerende spijkers op laag water. Cleopatra wist al dat mooie mensen een neus en een voetje voor hebben. Rond het schoonheidsideaal is er ondertussen een ganse industrie ontstaan, van dieetgoeroe ’s tot tietlifters, rimpelvullers, vetzuigers en slankheidsslagers. In de reclamewereld is je enige handelsfonds een leuk snoetje, en een bruin kleurtje is er nu in de mode. Wit is er shit wegens doorgeschoten politieke correctheid en discriminatie-angst.

Er zijn echter discriminaties die wel aanvaard zijn in onze samenleving, namelijk gewichtsdiscriminatie. Er wordt gehongerd en strak getrokken tot het zandloperfiguurtje, uit angst om uitgestoten te worden van de sociale catwalk. Hoogleraar Inez de Beaufort gaf me enige tijd geleden nog hoop: ‘Mensen met overgewicht zijn ideale zondebokken, omdat het hun eigen schuld zou zijn. Terwijl overgewicht vaak genetisch bepaald is of met armoede te maken heeft.‘

Lelijke sollicitanten krijgen volgens het onderzoek van bovengenoemd academisch duo zelfs minder kansen dan 50-plussers. Ik kreeg stante pede een burn-out bij de eerste lezing. Niettegenstaande discrimineren op basis van uiterlijk strafbaar is, zal ik niet meer solliciteren. Want, toen ik aan het zwembad van een bungalowpark afgelopen warme zomer in een slipje rondliep, verloren de bomen prompt hun bladeren. Ik troost me met de analyse van de Britse neuro-endocrinoloog Gilles Yeo: “Lichaamsgewicht is geen keuze”. Alhoewel.

De overheid doet nu onophoudelijk grote inspanningen om aan te tonen hoe racistisch en discriminerend die blanke Vlamingen toch zijn. Over echte discriminatie in de loop van onze vaderlandse geschiedenis kunnen de Vlamingen nochtans een hartig woordje meepraten, vooral in de discipline slachtofferschap. In de 19e eeuw werden Nederlandstaligen onophoudelijk geconfronteerd met discriminatie, achterstelling en armoede. Vlaamse arbeiders werden minder betaald dan Waalse en kregen de gevaarlijkste en vuilste klusjes op te knappen in de hoogovens van Cockerill & Co. Er waren vijf keer meer Nederlandstalige analfabeten dan Franstalige in ons tochtgat aan de Noordzee, want de overheid richtte meer basisscholen op in Wallonië dan in Vlaanderen. Er waren toen zelfs Belgische wetenschappers die met schedelmetingen trachten te bewijzen dat die ongeletterdheid niet het gevolg was van sociale factoren (minder scholen), maar van de biologische degeneratie van de Vlaming. Over puur racisme gesproken. Het kan verkeren.

Niettegenstaande de mooie woorden van Vlaams minister van Wonen Matthias Diependaele (N-VA) dat “de overheid een verkeerd signaal uitzendt wanneer ze de eigen burgers in de val probeert te lokken” draait de discriminatiepolitie overuren. Diependaele heeft nochtans gelijk. Een overheid die verklikkers en lokeenden inschakelt om haar wetten te handhaven ondermijnt zichzelf. Anonimiteit is een vrijgeleide voor negatief gedrag en machtsmisbruik. Vertrouwen is sociale lijm, en een maatschappij zonder vertrouwen is een psychologisch spook. Maar in Vlaanderen is de administratie aan de macht, net als indertijd in de Sovjetunie.

(Lees verder onder het artikel.)

Meer dan 620 controles naar discriminatie op de arbeidsmarkt door de Vlaamse sociale inspectie leverden slechts zes pv’s op die tot strafrechtelijke vervolging zouden kunnen leiden. Nog niet één procent. Door de Vlaamse wooninspectie werd er zelfs nog geen enkele opgesteld. Het stikt nochtans van de discriminatieroepers. Er bestaat zelfs een platform Praktijktesten Nu.

Onze gedachtepolitie, de activistische organisatie UNIA en haar reactionaire advocaten, draait op volle toeren en Vlaanderen hield op 1 juli 2022 nog een nieuw instituut boven de doopvont, het gesubsidieerde Vlaams Mensenrechteninstituut (VMRI). Wat we zelf doen, doen we beter. Een hersenspinsel van Open VLD’er en gelijkheidsdenker Bart Somers, die meent te moeten bewijzen dat onze maatschappij ten allen tijde racistisch en discriminerend is. Deze Vlaamse minister van Gelijke kansen roept zelfs de lokale besturen op om praktijktesten te organiseren. Naast de Vlaamse correspondentietests mogen arbeidsinspecteurs nu ook valse sollicitatiebrieven schrijven om “discriminerende” patroons op te sporen en aan de schandpaal te nagelen.

Brussel voerde in 2021 als eerste gewest proactieve praktijktests in. Daarvoor kan volgens staatssecretaris voor Huisvesting en Gelijke Kansen Nawal Ben Hamou (PS) ook beroep gedaan worden op acteurs en verenigingen. De discriminatiecriteria worden er ook uitgebreid tot het verbod op het weigeren van eenoudergezinnen op de huurmarkt. Van acteur tot Stasi. Ben Hamou had nochtans beter eventjes op de deur geklopt bij VUB-professor Pieter-Paul Verhaeghe, die het verhuurgedrag van woningeigenaars bestudeerde in een 15-tal steden. Makelaars discrimineren minder dan particuliere verhuurders, concludeerde de academicus. Uit cijfers van Unia van vorig jaar bleek dat 40% van de 390 geopende dossiers niet de herkomst van de huurder belangrijk is voor de verhuurder, maar wel zijn inkomen. Het is – volgens mijn bescheiden mening – het onvervreemdbaar recht van de huurder om te onderzoeken of zijn huurder de huur al of niet zal kunnen ophoesten.

In Gent is het woke stadsbestuur al langer de pedalen kwijt. Eerst waren er de premies aan moslims voor de kosten van het slachten van een schaap voor het Offerfeest, en was er het idee om in de stadsbibliotheek ‘een waarschuwingslabel’ aan te brengen in de boeken van Pipi Langkous. Het subsidieert allerhande onderzoekscentra om aan te tonen dat haar Stropkes onverbeterbare blanke discriminerende racisten zijn. Het verwerpen van de eigen identiteit, het kapot-relativeren, en het dhimmitudegedrag zit in het boetekleed van de paarsgroene Gentse regenten.

Met de praktijktesten gaan ze nog een stap verder. Hoewel er in juni 2021 al 54.368 euro uitgetrokken om de ondernemingen te stigmatiseren, worden de discriminatietesten nu opnieuw georganiseerd. Is het omdat resultaten twee jaar geleden lieten zien dat privébedrijven geen significante discriminatie lieten zien, dit in tegenstelling tot de non-profitsector?

Dan maar een nieuw onderzoek besteld om te kijken of de politie etnisch profileert. Dat doet ze per definitie beroepsmatig. Bij alcoholcontroles halen ze eerder de blanke bierbuikige veertigers met hun protserige SUV’s uit het verkeer om op het pijpje te blazen, en bij drugscontroles zijn de Maghrebijnen in ronkende pooierbakken aan de beurt. Geen kwestie van discriminatie maar van nuchtere analyse van de pakkans. De Gentse regenten spendeerden ook nog 1,2 miljoen euro voor de meting van het stressniveau (nervocity) van hun stroppendragers.

Van dergelijk bestuur krijgt iedereen een burn-out. Ik kom er niet meer, de tolmuren zijn te hoog en mijn dieseltje is een hoestbui op vier wielen, een verboden proletenbak in de Gravenstede.