Minister van Defensie Theo Francken (N-VA) wil investeren in de Waalse wapenindustrie. De extra Waalse werkgelegenheid ‘is een uitstekende zaak voor de Belgische sociale zekerheid’, zegt PS-politicus Philippe Courard.
België heeft Wallonië nodig om zich te bewapenen. Met die boodschap trok Theo Francken deze week naar het Elysette in Namen, de ambtswoning van Waals minister-president Adrien Dolimont (MR).
Het Belgische defensiebudget stijgt de komende jaren (op zijn minst, afhankelijk van de internationale situatie) van 8 naar 12 miljard euro. Een deel daarvan zal de Waalse wapenindustrie ten goede komen.
Francken stelt Wallonië grote wapen- en munitiecontracten in het vooruitzicht, met het oog op de herbewapening van het Belgische leger. ‘Die contracten komen er snel aan’, zei de minister.
De wapenindustrie in België is voor 80 procent een Waalse aangelegenheid. De Belgische defensiesector vertegenwoordigt 4800 banen, waarvan 4000 in Wallonië, naast enkele duizenden indirecte banen. Het is voor Wallonië een belangrijke economische sector, goed voor een omzet van jaarlijks 1,8 miljard euro (en 2 miljard euro in heel België).
Van de negen Belgische bedrijven die uitsluitend afgewerkte wapens fabriceren, staan er acht in Wallonië. Het bekendste en grootste is FN Herstal, waarvan de Waalse regering ook de enige aandeelhouder is. Francken zei dat het Belgische leger een beroep zal doen op FN Herstal om zijn munitiestocks, die op een extreem laag niveau staan, verder aan te vullen. Al onder de Vivaldi-regering sloot toenmalig minister van Defensie Ludivine Dedonder een megadeal van 1,8 miljard euro met FN Herstal.
Theo Francken, boeman van de PS: ‘Zijn imago was vroeger beter’
‘Vlaams-nationalisten spreken vaak van een België met twee snelheden, met een dynamisch Vlaanderen versus een ingedommeld Wallonië, maar op het vlak van defensie- en ruimtevaartindustrie is de situatie juist omgekeerd.’
‘Ik ben heel blij dat de nieuwe minister van Defensie de kwaliteiten van de Waalse industrie prijst,’ zegt PS-politicus Philippe Courard, lid van de Commissie Landsverdediging in de Kamer. ‘Voor één keer is het eens niet een Waal maar een Vlaming die het zegt. Wallonië heeft veel expertise als wapenfabrikant. Vlaams-nationalisten spreken vaak van een België met twee snelheden, met een dynamisch Vlaanderen versus een ingedommeld Wallonië, maar op het vlak van defensie- en ruimtevaartindustrie is dat zeker niet het geval, en is de situatie juist omgekeerd.’
Institutionele atoombom
Het pacifisme binnen het Vlaams-nationalisme is al enige tijd in de verdrukking. Maar een Vlaams-nationalistische minister, de ideologische erfgenaam van de ‘nooit meer oorlog’- leuze en van de Volksunie die grote politieke inspanningen heeft gedaan om de wapenindustrie in Vlaanderen aan banden te leggen, die massaal in de Waalse wapenindustrie wil investeren? Het blijft opmerkelijk.
‘Er is echt wel iets veranderd’, zegt Philippe Courard, die verwijst naar niet zo lang vervlogen tijden toen Vlaanderen en de federale regering met de spreekwoordelijke wasknijper op de neus naar Waalse wapenbedrijven keken. ‘Er is zelfs een Belgische regering gevallen over wapenlicenties voor FN.’
Dat was de regering-Martens VIII, in 1991, na een politieke crisis over de toen nog federale wapenlicenties, in verband met wapenleveranties aan Saudi-Arabië. De Volksunie verzette zich daartegen met hand en tand, de Franstalige socialist Philippe Moureaux dreigde met zijn ‘institutionele atoombom’. Als de federale regering bleef weigeren, zou Wallonië die vergunning gewoon zelf afgeven.
In de nasleep van die crisis werden de wapenlicenties geregionaliseerd. Tot op heden zijn de regels voor wapenproductie en -export in Vlaanderen een stuk strenger dan in Wallonië. Iets waarop de N-VA zich tot enkele jaren geleden nog graag liet voorstaan. Maar nu wil Francken dus investeren in de Waalse en uiteraard waar mogelijk ook in de veel kleinere Vlaamse wapenindustrie, terwijl de nieuwe Waalse regering van plan is haar wapenexportregels nog te versoepelen.
Theo Francken (N-VA): ‘De F-35’s, moet ik me daar echt voor verdedigen?’
‘We verschillen op heel wat punten van mening, maar over de noodzaak om onze militaire capaciteit en de Belgische defensie-industrie te versterken, zijn we het roerend met Theo Francken eens’, besluit Philippe Courard. ‘Ons voorbereiden op oorlog is nodig om oorlog te voorkomen, en er zijn de economische baten en het vooruitzicht van nieuwe banen in Wallonië.’
Zoals het een rechtgeaard socialist betaamt, ziet Courard die extra Waalse werkgelegenheid in de wapenindustrie als ‘een uitstekende zaak voor de Belgische sociale zekerheid.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier