‘De boerenkrijg doet stof opwaaien’

‘Als de vos de passie preekt, boer pas op je ganzen’, schrijft Jean-Marie Dedecker over de politieke discussie in het stikstofdossier.

Het stof over het stikstofakkoord is nog volop aan het opstuiven en het mestactieplan ligt nog altijd te stinken. Jarenlange mismeesterde landbouwdossiers worden nu plots gretig als verkiezingsthema op de electorale mesthoop gegooid in de slag om landelijk Vlaanderen. (Het ‘shitplan’ MAP7 is nochtans al aan zijn zevende heruitgave toe). Het steekt bij de CD&V dat milieuminister Zuhal Demir (N-VA) niet het dansmarieke is van de Boerenbond en de agrobonzen, zoals haar voorganger Joke Schauvlieghe (CD&V), noch de trekpop van de ecolobby of van chemiereuzen als 3M.

Roeptoeteren dat tachtig procent van onze patattenteelt door MAP7 zou verdwijnen, en dat onze frietcultuur enkel nog in Bokrijk zou te beleven zijn, is eerder een hyperbole beschadingsoperatie dan gefundeerde kritiek. Het is even pathetisch als de kikkervisjesredders en slootjesschoonmakers die beweren dat elke waterloop in ons suf geluld landje als een open riool meandert. Een halve eeuw geleden dreef er nog meer schuim op onze zwarte rivieren dan badschuim in ons bad. Tot de jaren 70 was het gevaarlijk om in meren en rivieren te zwemmen, en nam de vissterfte zienderogen toe. Dan kwam de waterzuivering op gang, werden lozingsnormen al maar strenger en zwom er terug vis in de Dender en de Leie. Het kan altijd beter, maar het wordt nooit Spa Reine.

Milieuminister Zuhal Demir moet nu dansen op een mesthoop, ingesnoerd door Europese richtlijnen en gekneld tussen doorgeschoten dogmatische groenen en verongelijkte boeren die vrezen voor hun biefstuk. De Farizeeërs van CD&V ruiken de kiesdrempel en verloochenen nu het krokusakkoord dat ze in 2022 zelf al onderhandeld hadden. Het hoeft nochtans niet zo dramatisch te zijn. Met zo’n 59 miljard euro per jaar is de landbouw de grootste subsidieslurper van de EU. Tussen 2014 en 2021 ontving ons landje 5,82 miljard euro aan landbouwsubsidies. Er werden 47.026 dossiers t.b.v. 2,9 miljard euro uitbetaald aan Waalse boeren, en 86.788 (!) aan Vlaamse t.b.v. 2,85 miljard. In 2021 kwam er nog 728.571.993 euro bij. De Middelkerkse boeren kregen daarvan 2,43 miljoen euro. Landbouwers betalen daarop een forfaitaire belasting van 12,5%. Ze zijn niet BTW-plichtig maar mogen kleine landbouwvennootschappen oprichten om hun eigen BTW-uitgaven toch te kunnen recupereren. Ze mogen grazen aan weerszijden van de gracht. Door het forfaitair systeem van Semi-bruto-winst (SBW) moeten er nagenoeg ook geen belastingen betaald worden. Het is zo ingewikkeld dat een zeug er haar biggetjes niet in terug vindt. Andere sectoren kunnen maar dromen van dergelijke fiscale voorkeursbehandeling.

De oekaze van landbouwminister Jo Brouns is eerder een electorale stuiptrekking om de veestapels van de Boerenbond te beschermen. Meer dan de helft van de 20.000 bezwaren tegen het stikstofakkoord zijn prefab en komen uit de online bezwarentool van de Boerenbond. Onze klaagboeren weten verdomd goed dat het nog beter en zuiverder moet, en ze investeren daarom fors in mestverwerking en emissiearme stallen. Van het veertigtal piekbelasters geven er al 32 (vrijwillig?) de brui aan. De boeren malen er niet om om een 18 meter breed streepje akkerland braak te laten liggen of in te zaaien met zonnebloemen of bijenvriendelijk stoeigewas. Ze doen het nu al tegen een vergoeding van een kleine 2.000 euro per hectare, want de boer…hij ploegde voort.

(Lees hieronder verder.)

Ze worden echter tot woede en wanhoop gedreven door de wetten en normen van de Europese reglementendiarree. Onze landbouwers hebben wat dat betreft ook een punt dat Vlaanderen aan frenetieke regelneverij en obsessionele bemoeizucht lijdt. Haar bureaucratische werkelijkheid wordt mede door de ambtenarij gecreëerd. De VMM (de Vlaamse Milieumaatschappij),het ANB (het Agentschap Natuur & Bos), Natuurpunt & Co zijn de nieuwe onaantastbare landadel geworden. Het zijn baronieën die met voorkooprecht en subsidies onbeperkt landbouwgronden opkopen, en de boer de wacht aanzeggen, niet zelden met pestgedrag. ANB bezit 45.450 hectare eigendom en Natuurpunt beheert een goede 28.000 hectare, waarvan 20.200 in volle eigendom of twee procent van het Vlaamse grondgebied. In 2021 had deze privéorganisatie een inkomen van 71 miljoen euro en een eigen vermogen van 328 miljoen euro. Sinds 2000 kreeg het van de Vlaamse overheid al 175,6 miljoen euro subsidies.

Deze organisaties hebben zoveel macht gekregen van de wetgever dat ze zelf boven de wet staan, ze spelen zelf Parket en Openbaar Ministerie. Niet op basis van competentie maar als het gevolg van de doorgeslagen milieuhysterie die een groenere kleur moet geven aan het beleid. Zo zijn al bossen gekapt voor moerassen. Met haar structuurvisie zetten ANB bijvoorbeeld de bijl het Zoniënwoud, waar in 2018 nog bomen gekapt werden in een gekoesterde bosrand. En de Middelkerkse duinen maaide een verdwaadlde onkruidbehoeder ooit een veld van 200.000 vers aangeplante helmgrasplantjes af. Zeg tegen een macrobiotische baard dat hij een eikel is en hij moet in zijn ecoboekje opzoeken of dit een groente of een stuk fruit is.

De VMM houdt met haar AWIS (afvalwaterinformatiesysteem) jarenlang noodzakelijke rioleringswerken tegen met doorgeschoten regelzucht en peperdure overbodige bemalingseisen. Eerst de meerkoeten met hun pootjes in het water en dan pas de mensen met hun voetjes op het droge. We palaveren over tunnels voor padden en nachtverlichting die vleermuisvriendelijk moet zijn.

En ondertussen duurt het steeds langer om een omgevingsvergunning te krijgen voor de aanleg van een fietspad. Tussen Wingene en Beernem gebeurden er al 126 onteigeningen voor een bedrag van 3 miljoen euro om een gevaarlijk zwart verkeerspunt weg te werken, maar nu moet men volgens de Raad voor Vergunningsbetwistingen nog wachten tot een kolonie dwergvleermuizen uit eigen beweging de verhuiswagen bestelt. Voor de afwerking van een fietssnelweg tussen Oostende en Zeebrugge is het al jaren verpozen tot de ruzie tussen het Agentschap Wegen & Verkeer en ANB over het rooien van enkele bomen is bijgelegd. In Merelbeke werd op klacht van Natuurpunt de bouw van een fietsbrug stilgelegd omdat ze een muur van licht meebrengt dat het jachtterrein van de vleermuizen versnippert.

(Lees hieronder verder.)

In Middelkerke mocht er geen ledverlichting in de verharde schelpenpaden van de nieuwe zeedijk omdat ze bij wijze van spreken het nachtelijk bioritme van de zeepieren zou verstoren. Men moest er ook eerst op zoek naar een vermeende kolonie eikelmuizen vooraleer men een paar ruïnes mocht afbreken om de duinen in hun natuurlijke staat te mogen herstellen. Die eikelmuis, een asielzoeker uit de Limburgse mergelgroeven, verhindert ook nog de opstart van de werken aan het nieuwe VRT-gebouw in Brussel. En dan wil ik hier niet verder meer doorbomen over de kamsalamander, hamster- en everzwijncoördinatoren, verfspuitende wolvenherders… of schilderijklevers die de boeren zo haten dat ze zich vastlijmden aan De Hooiwagen van de Britse landschapsschilder John Constable. De kolder in de  kop.

De angstpsychose voor de klimaatverandering en de mediatieke mondigheid van de daktuintelers en de stedelijke milieuactivisten verdringen stilaan het gezond verstand. Een hele groep erfgoed- en eco-enthousiastelingen met dreadlocks, neusring en wenkbrauwpiercing zijn als ambetantenaren doorgesijpeld in de Vlaamse overheidsadministraties en sturen het beleid met archeologie- en natuurnota’s volgens onaantastbare willekeur. ‘De lange mars door de instellingen’ van cultuurmarxist Gramsci is hun leidraad. Ze hebben hun eigen oppermachtige inspecteurs en procederen oeverloos met overheidsgeld tegen de verongelijkte burger. Ze verdwalen in semantische debatten over genderneutrale fietspaden en vervuilende machistische wielerkoersen. Ze bakkeleien over de verbanning van de kerstboom, want de dode spar heeft honderden vervuilende kilometers over de weg moeten afleggen vooraleer naast de open haard te mogen pronken.

Ons landje zal straks groeien tot 11 à 12 miljoen inwoners, maar de politieke dromers willen terug naar de natuur uit de tijd van de Guldensporenslag. De politiek is in de ban geraakt van ecodromers die een deels geconstrueerd probleem (CO2, stikstof, droogte…) tot milieuramp wisten op te blazen. Van een klimaatcrisis tot een grondstoffen-, consumptie-, energie- en landgebruikscrisis. De klimaatdeugpronkers van Vivaldi willen nu ook nog ecocide in het strafrecht inschrijven, ofte rechtspersoonlijkheid geven aan de “natuur”.

Als de vos de passie spreekt, boer pas op je ganzen. Voor je het weet ben je een natuurnegationist en mag je enkel nog veganistisch macrameeën, eikels peuren en biologische quinoa kweken. Maar als de boeren nu wat water in hun mest doen en de vogelspotters een toontje lager fluiten hoeft moedige Demir geen Zuhalleke meer te doen om ons te behoeden voor stikstofarresten en een algemene vergunningsstop.