‘Conner Rousseau staat te popelen om zich van zijn allerstrengste kant te tonen’

Knack-redacteur Peter Casteels gooit elke week een blokje hout op het vuur.

Hebt u ooit een baby met afkickverschijnselen gezien? Conner Rousseau vroeg het zaterdag aan zijn interviewers in De Standaard, en daarmee blies de voorzitter van Vooruit alweer een nieuw ballonnetje de lucht in. Rousseau wil dat een rechter vrouwen die zwanger en verslaafd zijn en die hulp weigeren verplicht kan laten opnemen.

Nee, ik heb nog nooit een baby met afkickverschijnselen gezien. Ik kan me er misschien wel iets bij voorstellen, zoals elke lezer van die krant. Geen idee of zo’n baby er ook echt zo uitziet, maar het oogt in mijn verbeelding verschrikkelijk. Maar voor het geval we alsnog moeite zouden hebben om ons die gruwel voor te stellen, en ook de ellende die zo’n kind later te wachten staat, herinnert Conner Rousseau ons er al enkele jaren herhaaldelijk aan. Dit is geen nieuwe ballon zoals het afnemen van het leefloon voor nieuwkomers, of in ieder geval het herdopen ervan. Nee, hij praat hier al over van voor hij voorzitter was.

Ik word daar stilaan wat ongemakkelijk van.

Rousseau was zelfs niet de eerste. Gewezen voorzitter John Crombez had het jaren geleden ook al over drugsverslaafde vrouwen die in verwachting waren van een kind. Crombez zocht zelfs naar manieren om het die vrouwen onmogelijk te maken om zwanger te worden. Het lijdt geen twijfel dat Rousseau en Crombez oprecht inzitten met het lot van die kinderen – hoe kan iemand daar ook niet mee inzitten? – maar het is natuurlijk net zo goed een gedroomde aanleiding om te bewijzen dat linkse politici heel streng kunnen doorpakken als dat nodig is. Dat geloven we ondertussen ook wel: na de voorstellen van de voorbije weken lijkt het alsof Rousseau staat te popelen om zich van zijn allerstrengste kant te tonen. Maar moeten die zwangere vrouwen er ook altijd bij worden gehaald? Twee jaar geleden debatteerde hij er met Meyrem Almaci al over in Terzake, en het begon toen al op een act te lijken.

Net zoals ik me liever niet wil voorstellen welk leven zo’n baby wacht, wil ik me ook niet afvragen wat voor leven iemand moet hebben gehad om haar nageslacht zoiets te kunnen aandoen. In zo’n verhaal van moeder en kind zit meer ellende dan een film van de broers Dardenne zou aankunnen. Probeer die kinderen te helpen. Probeer ook die vrouwen te helpen. Pak er niet telkens weer mee uit in interviews.