‘Conner Rousseau is het beste nieuws voor de CD&V in lange tijd’

Het was een scherp tweetje van Hilde Crevits vorige week: ‘Voor Vooruit moeten baby’s precies staatseigendom worden vanaf de dag dat ze het licht zien & is vrije keuze taboe.’ De Vlaamse minister van Welzijn reageerde daarmee op een spraakmakend voorstel van Conner Rousseau, die meer kinderen naar de kinderopvang wil sturen. De kritiek van de CD&V-frontvrouw was een beetje gechargeerd: anders dan de Vooruit-voorzitter eerder had beweerd wilde Rousseau deze keer níét de kinderopvang verplichten voor alle kinderen vanaf een half jaar oud: ‘De bedoeling is om het zo goed te organiseren dat een verplichting niet nodig zal zijn’, zei Rousseau op Radio 1.

Toch had Crevits beet. Het dirigisme – het nastreven van een sterke staatsleiding – van Rousseau is onmiskenbaar, zie ook zijn pleidooi voor verplichte basisbanen voor langdurige werklozen, of het weghalen van baby’s bij slechte moeders (‘ik weet niet wat voor nut het heeft kinderen te maken als je ze zelf een hersenletsel aansnuift’). Dat Rousseau zijn voorstellen achteraf wat verzacht, verandert daar weinig aan. In dit geval haalde hij een oude sossentruc van stal, als was zijn voorganger Steve Stevaert nog onder ons: waarom iets verplichten als je het ook gratis kunt maken? Het heeft weinig belang. ‘Gratis’ is een soort verplichting met een happy face.

Paradoxaal genoeg biedt het sturende, soms autoritaire socialisme van de rode voorzitter de traditionele tegenspelers weer kansen. Rousseau wil geld van het groeipakket weghalen om daarmee 130 dagen gratis kinderopvang en warme maaltijden te financieren. Dat zowat alle armoede-experts, van Noël Slangen tot Wim Van Lancker, dat een heel slecht idee vinden: so what. Conner weet het beter. En precies die eigengereidheid laat ruimte voor andere politici, met andere reflexen.

Het heeft er alle schijn van dat de CD&V vandaag de beste kaarten heeft om een graantje mee te pikken van Conner Rousseaus populariteit.

Herinnert u zich nog het verhaal over de klassieke links-rechtsbreuklijn die zogezegd verdwenen was, ten voordele van de tegenstelling tussen een ‘open’ en een ‘gesloten’ samenleving? En ten nádele van de klassieke christendemocraten, socialisten en liberalen, ook wel de ‘trado’s’ genoemd? Dat verhaal verdient ondertussen enige nuancering. Nu het geld op is, en nu ongeveer iedereen de migratiestroom even streng wil aanpakken – de balans helt langzaam over naar een gesloten samenleving – komen de traditionele thema’s onstuitbaar naar boven, als onkruid dat niet vergaat. Vergeet het woke-verhaal van de N-VA. Dat is aardig tijdverdrijf voor rechtse intellectuelen, maar daar hangt de klepel niet. Het gaat gewoon weer over de knikkers, en wie ze mag krijgen.

Je zou denken dat de Open VLD met zo’n klassieke rode uitdager wel raad weet. Je hoeft bepaald geen hardcore liberaal te zijn om een beetje zenuwachtig te worden van Rousseaus etatisme. Maar de Vlaamse liberalen lopen al een tijdje verloren, ergens tussen de wens om met premier Alexander De Croo een kanseliersbonus te scoren en de houdgreep van de PS in. Afgelopen weekend slaagde minister Vincent Van Quickenborne er zelfs in om tégen een belastingverlaging te pleiten, nochtans het meest fundamentele geloofsartikel van blauw. Wie niet werkt hoort geen lastenverlaging te krijgen, zo klonk het. Voor de Open VLD zijn belastingen slecht, behalve als je arm bent.

Nee, het heeft er alle schijn van dat de CD&V vandaag de beste kaarten heeft om een graantje mee te pikken van Rousseaus populariteit, precies door tegen hem in te gaan. Rousseau is het beste nieuws voor de CD&V in lange tijd, en de CD&V-voorzitter heeft dat begrepen. Onder meer naar aanleiding van de voorstellen over de kinderopvang had Sammy Mahdi het de afgelopen dagen over Rousseaus ‘wantrouwen in de gezinnen’ en een ‘bemoeizieke overheid’. Dat minister van Financiën Vincent Van Peteghem, ook een CD&V’er, met een uitermate technisch dossier als de fiscale hervorming nu al maanden mee de debatten aanstuurt, zegt ook iets.

De entente tussen Vooruit en de N-VA is een feit: het lijkt er soms op dat voorstellen van Vooruit en de N-VA vooraf op elkaar zijn afgestemd. Mahdi spreekt niet onterecht van een ‘rood-gele combine’. Maar als het tweespan de christendemocraten blijft viseren, dan dreigen de gedoodverfde nummer twee en drie van de verkiezingen – het Vlaams Belang blijft op één – de christendemocraten veeleer groter dan kleiner te maken. Rousseau staat er al. Wordt Mahdi de uitdager? Het einde van de geschiedenis is geen einde gebleken. Misschien werd het einde van de trado’s ook net iets te vroeg aangekondigd.