Conner Rousseau en onverwachte Arizona-bijeenkomst verrassen Wetstraat

Een onverwachte Arizona-bijeenkomst – met vijf partijen – heeft de formatie ogenschijnlijk nieuw leven ingeblazen. Conner Rousseau (Vooruit) reageerde tevreden op een nieuw voorstel van formateur Bart De Wever (N-VA). Maar levert het ook iets op? Een reconstructie.

‘Vooruit!’, roept Theo Francken (N-VA) in de Kamer wanneer partijgenoot Axel Ronse in een vraag aan vicepremier Frank Vandenbroucke (Vooruit) pleit om zo snel mogelijk de supernota uit te rollen. De scherts van Francken is veelzeggend. Wanneer het parlement zijn wekelijks vragenuurtje houdt, zitten de vijf voorzitters van de Arizona-coalitie bijeen.

In het lokaal van de Kamervoorzitter – in hetzelfde gebouw als het halfrond – trommelde formateur Bart De Wever (N-VA) naast Georges-Louis Bouchez (MR), Maxime Prévot (Les Engagés) en Sammy Mahdi (CD&V) ook Conner Rousseau (Vooruit) op. Er heerst zenuwachtigheid in het Paleis der Natie. Wat staat er te gebeuren?

Al snel wordt de vergadering in de markt gezet als de apotheose van Arizona. Ofwel lukt het op donderdagmiddag, ofwel lukt het nooit meer.

Zwartepiet

Er zijn alvast hoopvolle tekenen. Conner Rousseau verbaast iedereen door bij het binnengaan de camera’s toe te spreken. Volgens Rousseau kreeg hij van de De Wever een nota met ‘belangrijke openingen’.

Het gaat niet om een hele nieuwe supernota – dat was ook niet de bedoeling van De Wever, die sinds deze week een nieuwe werkmethode hanteert. Met enkele nieuwe principes over de belastingsevenwichten, biedt de formateur Rousseau een loopplank om aan boord te komen. De socialist somt het op: meer bijdragen van de grootste vermogens, een eerlijke verdeling van de lasten en een index die onaangeroerd blijft.

Nog veelzeggender: Rousseau ontdoet zich meteen van de zwartepiet die zijn richting dreigde uit te komen: ‘Als anderen de deur toesmijten, zal het niet lukken.’ Voor het oog van kijkend Vlaanderen maakt Rousseau twee dingen tegelijkertijd duidelijk: wat op tafel ligt, is bespreekbaar. En als het alsnog zou mislukken, dan is het niet zijn schuld.

Theaterstukje

Bij Arizona-onderhandelaars klinkt verbazing over zijn statement. Zeker het feit dat hij te voet het gebouw betreedt, wijst erop dat hij zijn boodschap mordicus gezegd wilde hebben. ‘Geparkeerd om de hoek om dan opzichtelijk binnen te wandelen, zeker?’ klinkt het bij een onderhandelaar. Iemand zegt stellig dat de index nooit ter discussie heeft gestaan. ‘Dit is een theaterstukje van Rousseau.’

De afgelopen weken was Rousseau steeds meer in de verdrukking gekomen. Uit een peiling van Het Laatste Nieuws bleek dat 60 procent van de Vlamingen vindt dat De Wever de onderhandelingen moet blijven leiden. Tegelijkertijd heeft 55,4 procent geen vertrouwen meer in Rousseau. Enkel Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken scoort slechter. Vooruit kon dus wat opboenwerk gebruiken.

Pessimisten zien de bui al hangen voor de MR. Op de Franstalige radio zegt Bouchez donderdagochtend nog dat hij geen zin heeft in nieuwe belastingen. Uren later hint Rousseau op een grotere bijdrage van de ‘breedste schouders’. Probeert Rousseau de zwartepiet richting Bouchez te schuiven?

Bij de MR staan ze alleszins open voor een akkoord. ‘Als De Wever Arizona op de been kan brengen, dan is het oké’, klinkt het bij de Franstalige liberalen. Tegelijk lijkt het steeds meer of ‘GLB’ liever een regering met de Open VLD én volmachten wil. Opvallend: een ‘noodkabinet’ van een halfjaar of een jaar – zoals de N-VA het graag zou zien – wijst hij af. ‘Als je dat scenario aan een ezel vertelt, krijg je een schop.’

‘De film van Paul Jambers over Bart De Wever of Gladiator 2? De keuze lijkt snel gemaakt’

Constructieve Bouchez

Rond 16 uur druppelen de voorzitters opnieuw naar buiten. Bouchez blijft opvallend constructief. ‘Wat mij betreft, onderhandelen we morgen verder met z’n vijven.’ Wanneer Maxime Prévot door de wandelgangen van het parlement struint, klinkt hij iets behoedzamer. ‘We zullen zien of het lukt’, zegt hij.

Samen met Sammy Mahdi – ze zijn beide Kamerleden – gaan ze het halfrond in, waar journalisten niet mogen komen. Beide ‘centristen’ zitten naast elkaar en kaarten na over de vergadering. De Wever, die ook naar de Kamer gaat, houdt het bij ‘we doen ons uiterste best’.

Bij een onderhandelaar klinkt er nog veel onzekerheid. Gespeeld of niet, er wordt verbaasd gereageerd op het feit dat Rousseau nu wél zou ingaan op wat er op tafel ligt. Belangrijk detail: Rousseau zou nu eerst zijn partij moeten consulteren over wat mogelijk is. Heeft Rousseau dan toch opnieuw zijn hand op de stekker? Wordt vervolgd.