‘Bouchez meent het dus: hij wil blijkbaar echt zijn voorzitterschap combineren met het vicepremierschap in de regering-De Wever’

‘Alleen iemand die Georges-Louis Bouchez heet, maakt hiervan zijn nieuwjaarsboodschap voor het land’, schrijft Knack-redacteur Peter Casteels.

Oh, mijn hemel: Georges-Louis Bouchez méént het, ik had het weer helemaal niet door. De MR-voorzitter stelde dit weekend voor dat, als er straks een regering is, alle deelnemende partijvoorzitters daar als minister instappen. Hij is dat zelf alvast van plan.

Op zich is daar hoegenaamd niets bijzonders aan: dat de voorzitters die over het regeerakkoord onderhandelden beter in de regering hadden gezeten, is een van die opmerkinkjes die sinds een jaar of tien bij elke regeringscrisis worden herhaald. Ik dacht – in mijn dommige naïviteit – altijd dat zoiets alleen maar werd verteld door mensen die niet echt weten hoe het werkt: als een voorzitter minister wordt, namelijk, moet zijn partij een opvolger verkiezen. Tenzij dat een marionet is van de oud-voorzitter, is dat iemand nieuw die zijn partij net zo goed wil profileren, en zich nog minder gebonden voelt door het regeerakkoord. Het klinkt als een ernstig, slim advies, maar het lost heel weinig op.

Wist ik veel.

Maar Bouchez meent het dus: hij wil blijkbaar echt zijn voorzitterschap combineren met het vicepremierschap in de regering-De Wever.

‘Een goed voornemen voor de onderhandelaars? Hou die deadlines alstublieft voor uzelf’

Na meer dan zes maanden onderhandelen onder partijvoorzitters – zonder echt resultaat – alvast claimen dat de regering alleen maar een succes kan zijn als daar allemaal diezelfde partijvoorzitters in zitten: het is een redenering die alleen iemand die zélf partijvoorzitter is kan bedenken. En het is alleen iemand als Georges-Louis Bouchez die er ook nog eens zijn nieuwjaarsboodschap voor het land van maakt.

Het kan natuurlijk wel: Wouter Beke maakte zichzelf in 2019 minister toen hij nog (even) voorzitter was, maar dat was uit angst om helemaal zonder job te eindigen. Maar de bedoeling is het niet: we hebben helaas al een parlement dat niks meer te zeggen heeft tegenover de partijen.

Het idee dat de politiediensten, het leger of  zelfs maar de spoorwegen geleid worden door iemand die het overgrote deel van de dag bezig is met zijn eigen partijtje, is hoegenaamd niet iets om enthousiast van te worden. Het cliché van de junta van de partijvoorzitters begint daarmee wel erg levensecht aan te voelen.  Maar mocht Bouchez zijn wil doorduwen, dan volgen de anderen uiteindelijk misschien toch: in dat geval heeft dit land straks een premier die tegelijkertijd de voorzitter is van een partij die datzelfde land het liefst wil afschaffen. Ook wel weer héél Belgisch.

Knack-redacteur Peter Casteels gooit elke week een blokje op het vuur.