Diplomaat Bernard Quintin heeft maandag de eed afgelegd als nieuwe minister van Buitenlandse Zaken. Zo behoudt voorzitter Georges-Louis Bouchez de rust in zijn MR.
In het paleis in Brussel heeft Bernard Quintin bij koning Filip de eed afgelegd als nieuwe minister van Buitenlandse Zaken. Niemand had verwacht dat MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez de 53-jarige (nu voormalige) diplomaat zou aanwijzen als opvolger van nieuwbakken Eurocommissaris Hadja Lahbib.
Het is in één regeerperiode al de derde minister op hetzelfde departement: oud-journaliste Lahbib zelf was amper twee jaar in functie, nadat Bouchez haar out of the blue had benaderd om Sophie Wilmès op te volgen. Die had ontslag genomen om haar door kanker getroffen echtgenoot bij te staan in zijn laatste levensfase.
‘De internationale situatie maakt het onmogelijk om te werken zonder een voltijdse minister van Buitenlandse Zaken, zelfs voor een paar weken’, luidde de uitleg van Bouchez. Klinkt goed, maar waarom heeft Vooruit dan ook geen kortstondige opvolgster willen aanwijzen voor Caroline Gennez, toen zij de functie van federaal minister van Ontwikkelingssamenwerking inruilde voor de belangrijke Vlaamse portefeuille van Welzijn, Armoedebestrijding, Cultuur en Gelijke Kansen?
Vicepremier en minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid Frank Vandenbroucke neemt die bevoegdheid erbij in internationaal zo woelige tijden, waar de Belgische ontwikkelingshulp bijvoorbeeld op post blijft in de extreem moeilijke omgeving van Gaza. Terwijl Vandenbroucke natuurlijk volledig gefocust is op de lopende regeringsonderhandelingen, zeker nu zijn voorzitter Rousseau even door ziekte geveld is?
Zwakke leider
Maar waarom dan een zeer ervaren diplomaat kiezen, die op het eerste gezicht geen politieke ambitie heeft? Natuurlijk kent Bernard Quintin zijn dossiers. Hij heeft ervaring op alle mogelijke posten: ambassades, het ministerie van Buitenlandse Zaken, de Europese instellingen en MR-kabinetten. Waarom een politieke functie niet aan een politicus toevertrouwen? Er staan bij de Franstalige liberalen genoeg kandidaten te trappen van ongeduld.
De baantjesjagerij van Charles Michel werd in heel Europa op kritiek onthaald.
Wel, vorige vrijdag pas vond een andere niet onbelangrijke machtsoverdracht plaats waarbij een bekende MR-politicus betrokken was. Oud-premier Charles Michel gaf immers het voorzitterschap van de Europese Raad door aan de Portugese oud-premier Antonio Costa. De eretitel ‘minister van Staat’ kan Michel voorlopig nog niet op zijn naamkaartje zetten.
In januari had hij nochtans aangekondigd dat hij zijn ambt voortijdig zou neerleggen om de Europese MR-lijst te trekken. Maar die baantjesjagerij van Michel werd in heel Europa op kritiek onthaald. Hij bleef dus op post, voor wat dat waard is. Vijf jaar na zijn aanstelling als opvolger van Donald Tusk bij de Europese Raad is het besef algemeen dat Michel een bijzonder zwak leider is geweest, en dat is nog beleefd uitgedrukt. Hij kon – kan – het niet.
Interne keuken
Dus waarom een werkloze Charles Michel niet de kans geven zich even nuttig te maken? Mogelijk ligt het antwoord in de voorgaande paragraaf. Ongetwijfeld wil Bouchez bij de regeringsvorming de handen vrij houden. In theorie heeft hij vieux copains/copines te over om een beroep op te doen. Behalve Michel had hij ook voor twee andere oud-ministers van Buitenlandse Zaken kunnen kiezen. Voormalig Eurocommissaris Didier Reynders betreurde openlijk dat hij zichzelf niet mocht opvolgen.
En dan is er nog oud-premier Sophie Wilmès. Ze behaalde bij de Europese verkiezingen een monsterscore van 500.000 voorkeurstemmen, dus haar politieke potentieel is bijzonder groot. Dat wordt vandaag slecht ingezet, want Wilmès is een beetje geparkeerd al een van de veertien (!) ondervoorzitters van het Europees Parlement.
Dan blijft natuurlijk de vraag welke rol Bouchez zichzelf ziet spelen. Vicepremier van Bart De Wever – áls De Wever zelf eerste minister wil zijn? Maar zou hij ook ondergeschikte willen (en karakterieel kunnen) zijn van een andere N-VA’er – bijvoorbeeld Jan Jambon, voor zover die aanvaardbaar zou zijn? Of wil hij partijvoorzitter blijven en zo zelf aan de touwtjes blijven trekken?
Hoe dan ook, de aanstelling van Bernard Quintin als nieuwe minister van Buitenlandse Zaken is niet alleen een noodzakelijke aanvulling van het op zijn allerlaatste benen lopende kabinet-De Croo. Ze is minstens zo nuttig voor de interne rust in de MR van Bouchez.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier