‘Beleid voeren betekent soms dat je moet ingaan tegen je “natuurlijke” partners’

‘Als schepen voerde ik, gesteund door een loyaal en eensgezind college, een nieuw ruimtelijk beleid, maar wel gebaseerd op de wet en adviezen van alle instanties’, schrijft Luc Redig uit Ranst. Hij reageert op een opiniestuk van Dirk Draulans over het doorbreken van het cordon sanitaire door de partijen PIT en Vrij Ranst.

In zijn opiniestuk op Knack.be lanceert Dirk Draulans niet voor de eerste keer een persoonlijke aanval op het beleid dat ik als Groen-schepen in Ranst voerde.

Dirk Draulans is een briljant journalist. Ik geniet van zijn interessante en toegankelijke wetenschappelijke artikels. Snoepgoed voor elke Groen-politicus, in een magazine dat ik sinds mijn studententijd verslind. Een zeldzame baken van ernstige journalistiek.

Het is daarom opvallend dat zijn politieke percepties snel vervallen in schuimbekkende en persoonlijke aanklachten. Daarbij overschrijdt hij volgens mij de grens van zijn journalistieke deontologie. Het beledigende taalgebruik op zijn Facebook-pagina illustreert dit. Daar beschrijft hij me met de weinig stichtende predicaten ‘sujet’ en ‘een politieke klojo’. Wat een niveau.

Tot op heden onthield ik me van commentaar; een moddergevecht levert zelden propere winnaars. In een tijd waarin journalisten en opiniemakers terecht wijzen op de verharding van de toon van politici en van de media, telt dit echt wel mee. Maar nu vraag ik me toch af of hij zich ervan bewust is dat lezers mogelijk geen onderscheid maken tussen wat een B.V. als persoon op Facebook verkondigt, en wat hij als journalist in een opiniestuk schrijft?

Sinds enige tijd is zijn interesse in de lokale politiek sterk gestegen. Meer bepaald voor “zijn” dossier, namelijk de aanleg van de nieuwe Maasweg. Het is daarbij opvallend dat slechts een beperkte groep buurtbewoners, de gekozen aanpak contesteert. Dit in tegenstelling tot de meerderheid van de bewoners van Oelegem. De dorpskern én de directe omwonenden in deze omgeving, vragen reeds lange tijd de aanleg van deze omleidingsweg. Dit project dateert nog van de vorige CD&V en Open VLD meerderheid, recent herbenoemd tot PIT en Vrij Ranst. Groen, toen nog oppositiepartij, steunde deze plannen sterk. Eens in de meerderheid, hebben wij deze keuze consequent herbevestigd.

Als groene schepen en binnenkort als gemeenteraadslid, zal ik dit dossier blijven verdedigen. De bevoegde instanties (Vlaams minister Zuhal Demir, de Bestendige Deputatie en het Agentschap Natuur en Bos) hebben alle bezwaren verworpen. Inderdaad, ook deze van de natuurorganisaties.

Beleid voeren, ook als Groen-schepen, vraagt durf, pijnlijk ingaan tegen je “natuurlijke” partners. Als schepen voerde ik, gesteund door een loyaal en eensgezind college, een nieuw ruimtelijk beleid, maar wel gebaseerd op de wet en adviezen van alle instanties. Daarbij hielden wij ernstig rekening met bezwaarschriften.

Mag ik journalist Draulans vragen om begrip, want wij schatten deze adviezen hoger in dan zijn, volgens mij overduidelijk persoonlijke, argumenten? Ik vraag me af of dit opiniestuk niets is dan een goedkope afrekening, gezien zijn persoonlijke betrokkenheid bij de zaak? Daar staat een lokale politicus redelijk weerloos tegen. Dit schrijf ik vanuit de ervaring dat persoonlijke vetes zaken vooral negatief beïnvloeden. Juist dit bewijst in mijn ogen ook de recente verkiezingsuitslag in Ranst, die grotendeels te linken valt aan vergiftigde intermenselijke verhoudingen. Spijtig.

Aan een ander heel belangrijk en heikel dossier besteedde journalist Draulans dan weer totaal geen aandacht. Het gaat over de omgeving van de Nieuwe Maasweg en met een veel ruimere impact. Het gaat hier over de realisatie van het ENA (Economisch Netwerk Albertkanaal), waarbij meer dan 100 ha open ruimte en natuur in Ranst dreigt te verdwijnen. Deze bedreiging wordt sterk gecontesteerd, o.a. door de bewoners van de Keer. Vruchteloos hebben lokale actievoerders bij journalist Draulans om aandacht gevraagd. Geen enkele reactie. ENA tegenhouden, met steun van Groen, betekent wel dat de aanleg van de Nieuwe Maasweg nodig is om het industrieterrein Ter Straten te ontsluiten en daarbij de omwonenden te ontzien. Aandacht voor milieu en groen is cruciaal, maar bewoners – mensen – tellen ook mee. Toch?

Journalist Draulans zou moeten weten dat een petitie of bezwaarschrift belangrijk zijn, maar moeten worden beoordeeld op de inhoud, meer dan op demagogie. Een beleid dat te veel wordt bepaald door het aantal bezwaren, zal de aanleg van meer bossen, natuurgebieden of nieuwe fietszones niet stimuleren. Ja, dit is een geval van het bekende not in my back yard (NIMBY). Kies als bestuur maar eens voor ontmoetingsplaatsen waar jongeren welkom zijn. Offer eens een parkeerplaats op voor meer groen.

Natuurlijk vragen deze keuzes altijd een open overleg met bewoners. Dit is echter nooit een argument voor niet-gefundeerde bezwaren. Bouwprojecten die inspelen op nieuwe inzichten, bv. met kleiner bouwen, creatie van veel open ruimte, beperkt vergunnen van garages, gelimiteerd parkeren, kleinere privétuinen en meer gemeenschappelijk groen én de verplichting tot groendaken? Daar zijn veel bewoners heden nog niet klaar voor. Duurzaam beleid gaat daar wel tegenin, altijd met veel overleg en vooral redelijke argumenten. Ondertussen zijn wij met “ons” bestuur erin geslaagd meer dan 2 hectare aan extra groendak te realiseren. Dat werd blijkbaar niet altijd in dank afgenomen, ook niet door opiniemakers met een hoogst persoonlijke agenda.

Journalist Draulans waagt zich ook aan de analyse van de lokale politiek. Daar faalt hij jammerlijk. Hij verwijt het huidige bestuur dat het cordon mogelijk doorbroken wordt, wegens doofheid voor de stem van de burgers. Hij gewaagt van een desastreus beleid, daarbij niet gestoord door kennis van de talrijke realisaties van dit bestuur, o.a. met veel extra bos, het omzetten van twee woonuitbreidingsgebieden in bos- en natuurgebied en grote stappen in het klimaatbeleid.

Ik wil niet ontkennen dat Groen Ranst de verkiezingen heeft verloren. Dat we in zes jaar geen compleet nieuw beleid realiseerden; maar wel veelbetekenende stappen zetten. We zullen zelfkritisch de oorzaken zoeken en de nodige conclusies te trekken. Daarbij is het vergelijken van voorkeurstemmen flauw en ook wel gemeen. Iedereen weet dat Groen-verkozenen in Ranst nooit stemmenkanonnen zijn, maar vorige verkiezingen haalden we wel 19 %, vooral met een inhoudelijk programma.

Journalist Draulans blijft voor mij veel meer een verdienstelijk bioloog, dan een politiek analist. Ik veronderstel dat hij zijn vogels met meer objectiviteit observeert dan het menselijke-politieke bedrijf.

Tot slot nog deze tip, gezien zijn heel eigen interpretatie van het verkiezingsresultaat. Ik hoop dat Dirk Draulans de kans grijpt om politiek commentaar voortaan over te laten aan de hoofdredacteur. De nieuwe politieke partijen PIT en Vrij Ranst hebben hun rekenkundig gewicht niet gebruikt, zonder één poging om de deelname van het Vlaams Belang, dat een kleine partij blijft in Ranst, te vermijden. De coalitie die er gevormd is, is geen logische of automatische uitkomst van de situatie: mogelijke alternatieven zijn gewoon niet onderzocht. Daarom dragen PIT en Vrij Ranst – en zij alleen – de verpletterende verantwoordelijkheid voor de snelle vorming van een coalitie met het Vlaams Belang. Het totaal gebrek aan een afsprakenprogramma vormde geen obstakel.

Luc Redig, Ranst