Peter Casteels
‘Bart De Wever is stilaan de enige N-VA’er die zich nog herinnert waar de Chinese Muur ooit stond’
Als de N-VA het écht over vrijwel niets eens is met het Vlaams Belang, zou ik het anderhalve week voor de verkiezingen een N-VA’er heel graag nog eens helder horen uitleggen: wat is precies het verschil tussen het inclusieve nationalisme van hen en het exclusieve nationalisme van het Vlaams Belang?
Hij heeft ‘nee’ gezegd! Hij heeft ‘nee’ gezegd! Twee weken voor de verkiezingen wil Bart De Wever dat kiezers geloven dat hij geen regering zal vormen met het Vlaams Belang. Op de vraag of hij dat van plan was, antwoordde hij in Eerste keus (VRT) in ieder geval duidelijk: nee. Iedereen die zich de weken na verkiezingen in 2019 nog herinnert, toen De Wever uitgebreid de tijd nam om met die partij te onderhandelen, weet ondertussen dat zelfs zo’n uitgesproken ‘nee’ vóór de verkiezingen niets meer betekent. De Wever is lang niet de enige N-VA’er die al eens van gedachten verandert: Zuhal Demir zegt tegenwoordig dat haar moeder zich omdraait in haar graf als haar partij een regering vormt met Belangers. Maar net na de verkiezingen van 2019 riep Demir ook op tot ernstige onderhandelingen met hun partij. In Eerste keus deed De Wever wel zijn best om de zwaarte van zijn woorden te laten doorklinken. ‘Ik ben het over vrijwel niets eens met die partij’, voegde hij er voor de slechte verstaander nog aan toe.
Euh, ‘vrijwel niets’ – serieus?
Ook in De Standaard herhaalde Bart De Wever zaterdag dat hij de Chinese Muur tussen de N-VA en het Vlaams Belang nog altijd ‘heel goed’ ziet staan. Het was aardig dat hij het nog eens zei, want De Wever is al even de enige N-VA’er die die muur nog ziet staan of zich zelfs maar herinnert waar die ooit stond. Dat is in ieder geval de grote constante in alles wat N-VA’ers de voorbije vijf jaar over hun concullega op rechts hebben gezegd. Het antwoord op de vraag over regeringsdeelname wisselt regelmatig, maar als ze gevraagd worden naar de precieze verschillen tussen de N-VA en het Vlaams Belang klonken de antwoorden allemaal heel vergelijkbaar: ondraaglijk licht. Er lijkt in ieder geval geen vaste debatfiche meer te zijn over die verschillen, en N-VA’ers zijn notoir slecht in improviseren. Het meest principiële bezwaar dat ze meestal nog klaar hebben liggen, is dat het Vlaams Belang de Vlaamse begroting in gevaar zou brengen. Ohlala!
Als de N-VA het écht over vrijwel niets eens is met het Vlaams Belang, zou ik het anderhalve week voor de verkiezingen een N-VA’er heel graag nog eens helder horen uitleggen: wat is precies het verschil tussen het inclusieve nationalisme van hen en het exclusieve nationalisme van het Belang? De migratievoorstellen van beide partijen lijken met de dag meer op elkaar. Els van Doesburg (N-VA) verdedigde onlangs in De Afspraak ook met veel flair het Nederlandse coalitieakkoord met de PVV. Ik zie geen enkele reden waarom dat in Vlaanderen niet zou kunnen lukken.