‘Als er één partij is die met dit asielbeleid uit Vivaldi moet stappen, dan wel de CD&V’

Gelukkig hadden de groenen toch dat ene cijfer op zak. Het VRT-programma De zevende dag vroeg afgelopen zondag aan Jeremie Vaneeckhout waarom Groen niet uit de regering stapt na de onwaarschijnlijke knoeiboel op migratie. Het was een scherpe vraag, maar Vaneeckhout kon fluks naar 2000 nieuwe opvangplaatsen verwijzen, een oplossing waar de Groen-voorzitter zeer op had aangedrongen.

Voor de goede orde: die opvangplaatsen moeten eerst nog gevonden worden. En snel ook. Wie wil vermijden dat asielzoekers straks in onmenselijke temperaturen buiten moeten slapen, die moet nu handelen. Dat begrijpt onze staatssecretaris van Asiel en Migratie ook wel. Alleen hield Nicole de Moor (CD&V) zich de laatste tijd meer bezig met het herdefiniëren van het probleem, dan met het oplossen ervan.

Waarom De Moor het een paar weken geleden nodig vond om een instructie rond te sturen waarin ze de opvang voor alleenstaande mannen opschortte: het is nog altijd een raadsel. Die instructie is een administratieve klucht. Ten eerste moeten veel alleenstaande mannen het de facto vandaag al alleen zien te redden. Ten tweede gaat De Moor daarmee in tegen de wet die eist dat we aan asielzoekers humane opvang bieden. De Raad van State heeft de instructie ondertussen geschorst. Ten derde botste ze frontaal met de coalitiepartners, vooral met de groenen. Dat is héél veel randschade voor een mager resultaat. De klassieke partijen – met de CD&V van Sammy Mahdi voorop – zijn op migratie zo hard naar rechts aan het sturen dat het verschil met Vlaams Belang met de dag kleiner wordt. Een regeringsrel is dan geen ramp, misschien zelfs een marketingcadeau.

De vraag aan Vaneeckhout wordt ook met een curieuze hardnekkigheid door de krant De Morgen gesteld: waarom stapt Groen niet op? De vraag an sich is relevant. Zoals u verder in dit blad kunt lezen in de analyse van het beleid van De Moor, weigert de staatssecretaris ook alle dwangsommen te betalen die de rechter haar oplegt. Migratiespecialisten spreken van toestanden die ze onder Theo Francken, de voormalige, zeer rechtse N-VA-staatssecretaris voor Asiel en Migratie, niet voor mogelijk hadden gehouden. Maar er is een vraag die nog belangrijker is: waarom zouden alléén de groenen een probleem met dit asielbeleid moeten hebben?

Je zou denken dat ook de PS, Vooruit, de MR, de Open VLD en zeker de CD&V zelf de principes van de rechtsstaat toch ook niet onbelangrijk vinden. Respect voor de mensenrechten, is dat niet zo’n beetje de religie van de liberalen? En kwamen de socialisten niet op voor de zwakkeren in de samenleving? PS-vicepremier Pierre-Yves Dermagne gaf weliswaar enige kritiek op de instructie van De Moor, maar hield het vooral toch bij business as usual, net als zijn Vlaamse collega’s van Vooruit. Het grootste mysterie blijft waarom christendemocraten zichzelf zo hard verloochenen. Voor een paar procentjes in 2024 – zilverlingen voor Judas, iemand? gaan de eeuwenoude principes vandaag bij het vuilnis. Als er één partij is die met dit asielbeleid uit Vivaldi moet stappen, dan wel de CD&V. Helaas is de CD&V nu net de architect van dat beleid.

In zijn nieuwe boek Hoe migratie echt werkt legt de Nederlandse socioloog Hein de Haas uit waarom de ‘wanhopige vlucht uit de ellende’ níét de belangrijkste drijfveer achter de wereldwijde migratie is. De echte reden is de vraag naar arbeid. Het is het smerige geheim van onze migratiepolitiek: migranten komen niet in de eerste plaats naar hier uit radeloosheid, ze komen naar hier omdat wij hen dat vragen, om jobs te doen waar we in eigen land geen volk voor vinden. Al die stennis om wanhopige, asielzoekende verschoppelingen: het is een rookgordijn. Wie de asielproblematiek van naderbij opvolgt, weet het al langer: we halen ze zelf naar hier. Denk maar aan de recente oproep van werkgeversorganisatie Voka, die meer Mexicanen en Indiërs naar hier wil lokken.

En dus is het al helemaal onze plicht om asielzoekers een degelijke opvangplek te bezorgen. En dan vooral voor hen die vandaag net iets minder gewild zijn dan Mexicanen en Indiërs. Voor mensen met een verkeerd kleurtje of met een rare cultuur: voor hen die als het restafval van onze migratiepolitiek worden behandeld.

Die opvang fiksen is een opdracht voor Groen, zeker. Maar het is ook een dwingende eis voor alle Vivaldi-partijen. En nog het meest van al voor de CD&V.