Alexander De Croo (Open VLD): ‘Het is niet met wat make-up dat het Vlaams Belang zijn lelijke smoel aantrekkelijk kan maken’

‘Het was alweer een jaar waarin de ene crisis de andere opvolgde’, antwoordt Alexander De Croo (Open VLD) als we hem vragen hoe 2023 is geweest. De premier doelt daarmee niet op zijn eigen partij (‘point taken’), of toch niet in de eerste plaats. We spreken De Croo in de vroege ochtend van 6 december in de Wetstraat 16, terwijl Sinterklaas op de daken van Brussel de allerlaatste cadeautjes rondbrengt.

Was 2023 echt wéér een crisisjaar?

Alexander De Croo: We hebben ook wel een aantal ongelooflijke momenten beleefd. De vrijlating van Olivier Vandecasteele (De humanitaire hulpverlener die bijna anderhalf jaar in de gevangenis zat in Iran, nvdr) was er voor mij een van. Dat was vergelijkbaar met de repatriëring van kinderen uit IS-kampen, of met de evacuatie van Belgen uit Afghanistan. Herinner u het meisje dat over het platform van de luchthaven huppelde. Er wordt weleens gezegd dat regeringsleiders heel eenzaam zijn, maar ik heb dat bijna nooit zo ervaren. Alleen bij zulke beslissingen wel. Over Vandecasteele bestond binnen de regering discussie, tot men op een bepaald moment in mijn richting keek en zei: ‘It’s your call.’

Maakt de premier dan het verschil?

De Croo: Ja. Het bewijst ook dat politieke berekening niet alles is. In die drie dossiers raadden strategen mij aan om er mijn handen af te houden. Electoraal had ik er niks bij te winnen. Waarom zouden we ook met een regime als Iran willen onderhandelen om iemand vrij te krijgen die vaak genoeg gewaarschuwd was dat hij daar beter niet heen reisde? Op zo’n moment wint de menselijkheid het gelukkig van het politieke stratego.

Hoe gaat het met Vandecasteele?

De Croo: Een tijd geleden hebben we nog contact gehad. Ik denk dat het zeer moeilijk voor hem is. Het is onwaarschijnlijk wat hij heeft doorstaan. Elke avond opnieuw schreef hij een boodschap op zijn pols om zichzelf op te peppen als hij wakker werd, zodat hij ’s ochtends als hij zijn ogen opende niet meteen de moed zou verliezen. Iemand moet heel stevig in zijn schoenen staan om zo’n periode door te komen.

De index is een enorme hulp geweest om ons land door de crisis te helpen.

In januari zendt de VRT Het verhaal van Vlaanderen uit, een populair geschiedenisprogramma met presentator Tom Waes. Hebt u gekeken?

De Croo: Ik heb enkele afleveringen gezien, ja. Ik vond het wel interessant: in de donkere middeleeuwen is hier blijkbaar veel meer gebeurd dan we denken. Ik vond de politieke discussies erover wel sterk overdreven, net zoals bij de canon. Kunnen we daar niet gewoon onbevangen naar kijken?

Wat vond u van de canon?

De Croo: Ik heb ‘m gekregen, maar hij staat voorlopig ongelezen in mijn boekenkast. (lacht)

Eind januari krijgen honderdduizenden Belgen een loon dat geïndexeerd werd met meer dan 10 procent. Bedrijven klaagden in 2022 een jaar lang dat hen dat alle zuurstof zou ontnemen, terwijl er geen echte golf van faillissementen is gevolgd. Is de index niet gewoon een heel goed systeem?

De Croo: Ik ben daarover van mening veranderd, ja. Ik was daar in het verleden absoluut geen fan van, terwijl ik nu heb gezien dat de index een enorme hulp is geweest om ons land door de crisis te helpen. Het systeem is uiteraard voor verbetering vatbaar – het is bijvoorbeeld onlogisch dat iemand met een dik loon op dezelfde manier gecompenseerd wordt als iemand met het minimumloon – maar in volle crisis was dat niet wenselijk.

Op 4 februari kondigt Dries Van Langenhove zijn vertrek aan als parlementslid van het Vlaams Belang. Hoe zult u zich hem herinneren?

De Croo: Hij kwam altijd ontzettend opgepept naar debatten in de Kamer. Je zag dat hij z’n tussenkomsten urenlang voor de spiegel had geoefend, en vervolgens helemaal opgedraaid als een duracellkonijn zijn nummertje kwam opvoeren. Hij was dan helemaal doortrokken van wat complotdenkers à la Steve Bannon hem hadden ingelepeld.

Het vertrek van Van Langenhove was een van de redenen voor N-VA-voorzitter Bart De Wever om vast te stellen dat er iets begint te bewegen bij het Vlaams Belang. Merkt u dat ook?

De Croo: Nee. Het is niet met wat make-up dat het Vlaams Belang zijn lelijke smoel aantrekkelijk zal kunnen maken.

In Nederland zette uw zusterpartij VVD tijdens de verkiezingscampagne de deur open voor samenwerking met de extreemrechtse PVV van Geert Wilders. Die werd vervolgens de grootste.

De Croo: De situatie is niet vergelijkbaar, maar ik zou ook niet met Wilders willen regeren. Politici als hij beloven de bevolking dat alle problemen heel eenvoudig op te lossen zijn, terwijl altijd weer blijkt dat het niet zo werkt. Giorgia Meloni van de extreemrechtse Fratelli d’Italia is al meer dan een jaar aan de macht in Italië, en ze heeft vooral bewezen dat ze helemaal niet in staat is een volstrekt ander beleid te voeren.

Misschien is dat net een argument om wél met zulke partijen samen te werken. Ze winnen overal verkiezingen.

De Croo: Onze vrijheden worden afgenomen waar de extremen aan de macht komen.

Is dat zo?

De Croo: Wees in Italië maar eens een lesbisch koppel dat een kind wil.

Dat is wel een heel specifiek voorbeeld.

De Croo: Het is sprekend voor de manier waarop zulke politici naar mensen kijken. Zij willen bepalen dat twee vrouwen géén kinderen kunnen grootbrengen. Wat zal het volgende zijn? Het is een hellend vlak.

In maart krijgen de meeste Belgen voor de vijfde en laatste keer 200 euro aan energiesteun. Ondanks de gestegen energieprijzen hebben velen van hen dat niet echt nodig. Het is misschien wel exemplarisch voor de morsige manier waarop de Belgische regering met haar begroting omgaat.

De Croo: Wij hebben de energiecrisis goed aangepakt. Het belangrijkste was het sociaal tarief voor mensen die echt steun nodig hadden, maar daarna hebben we inderdaad ook iets voor de middenklasse gedaan. Was dat perfect? Nee. We hebben de koopkracht van mensen wel veel beter beschermd dan andere landen, maar dat kost iets, ja. Daarom moeten we vervolgens ook budgettair grotere inspanningen forceren.

Jammer dat u daar nog niet echt mee begonnen bent.

De Croo: We zijn nog niet in een veilige haven, maar het klopt niet dat deze regering niets heeft gedaan. We hebben in 2022, ’23 en ’24 een budgettaire inspanning geleverd van 0,8 procent van het bbp. Onze begrotingen zagen er de voorbije twee jaar ook telkens een procent beter uit dan wat de Europese Commissie had voorspeld. Het is perfect mogelijk om die begroting in de volgende jaren in orde te brengen. Tijdens de verkiezingscampagne zullen we weer politici zien die het liefst verstoppertje spelen: de begroting kan in hun ogen zogezegd pas kloppen als eerst het confederalisme wordt ingevoerd. Dat is onzin. In dit land is er nog heel veel mogelijk, maar daarvoor moeten politici met andere partijen willen samenwerken.

Uw Vivaldi-regering was de uitgelezen kans om te bewijzen dat samenwerking wel nog lukt in dit land. U hebt eerder het tegendeel bewezen.

De Croo: Laten we straks eens kijken naar het rapport van deze regering. We hebben de bevolking succesvol door twee grote crisissen geloodst: covid en de energiecrisis. In die heel moeilijke periode hebben we ook stappen gezet richting de hervormingen die dit land op lange termijn nodig heeft. Onze koopkracht is beschermd, de jobcreatie was nog nooit zo hoog als onder deze regering en België is een van de meest innovatieve landen ter wereld. Onze bevolking is, op die van Luxemburg na, het allerrijkst, en het verschil tussen arm en rijk is een van de kleinste in Europa. Onze fiscaliteit is namelijk heel erg corrigerend. Gelukkig, trouwens, ik ben daar een grote voorstander van. Er is één domein waar we inderdaad nog veel werk hebben: dat is de begroting.

Waarom schreef u deze zomer dan zo’n treurige excuusbrief in alle kranten?

De Croo: Politici worden gedwongen om altijd maar te doen alsof alles perfect is. Dat is het natuurlijk niet. We kwamen toen uit een periode waarin er een extreem opbod was tussen partijen over de fiscale hervorming. Er waren verwachtingen geschapen die we nooit konden waarmaken. Ik ben uiteindelijk blij dat we de beslissing hebben genomen om geen fiscale hervorming door te voeren.

Dat was geen beslissing. De MR van Georges-Louis Bouchez blokkeerde een akkoord.

De Croo: De MR blokkeerde een versie die op tafel lag. Vincent Van Peteghem (CD&V-minister van Financiën, nvdr), leverde goed voorbereidend werk, maar het politieke compromis dat uit de discussies kwam, was ook echt niet goed voor dit land.

U schreef in die brief dat politici vaak ‘te hard’ met elkaar omgaan. Dacht u dan ook aan de manier waarop u staatssecretaris voor Begroting Eva De Bleeker (Open VLD) dwong ontslag te nemen?

De Croo: Ik kijk niet met trots terug op die episode, nee. Het is al lastig om een collega te vertellen dat ze haar job niet verder kan doen, maar in de spotlights van de politiek is dat natuurlijk nog veel moeilijker.

Knack bracht eind vorig jaar de whatsappberichten uit waaruit bleek dat De Bleeker onterecht ontslagen was: u gaf haar de schuld voor een fout in de begroting die u zelf had goedgekeurd.

De Croo: Dat was jullie interpretatie van die berichten. Niemand anders deelde die mening. Geen enkel ander medium.

‘Merci voor aanpassingen!’ stuurde uw kabinet naar het hare. Ik zag weinig ruimte voor andere interpretaties.

De Croo: Het beeld op basis van die berichten strookte niet met de werkelijkheid. Er zijn daarrond nog veel gesprekken geweest die niet uit die berichten blijken. Het is jullie goed recht om dat te brengen, het is mijn recht om het daarmee oneens te zijn. Ik had hetzelfde gevoel toen een krant op basis van gelekte beelden beweerde dat Vincent Van Quickenborne tijdens zijn verjaardagsfeest misschien ook tegen een politiecombi had geplast. Dat was ook een interpretatie die gewoon niet klopte.

Geloofde u dat hij luchtgitaar speelde?

De Croo: Ik heb geen idee. Hij heeft in ieder geval niet zelf tegen die combi geplast. Pas op: ik was heel boos toen ik hoorde wat zijn gasten hadden gedaan. Dat was totaal onacceptabel.

Bent u ChatGPT al beginnen te gebruiken om uw job te doen?

De Croo: Nee. Ik heb er natuurlijk zoals veel mensen mee gespeeld dit jaar, maar het zou wel heel verontrustend zijn als ChatGPT het werk van een premier kan doen. (lachje) Andere vormen van AI gebruikt iedereen natuurlijk al langer, zoals in apps op onze smartphone. AI is voor mij een werktuig als een ander. Het is misschien wat angstaanjagend voor mensen, maar we hebben zo’n technologische sprong al honderden keren meegemaakt. Ook AI zal ons leven beter maken. Het vernietigt straks misschien jobs, maar er komen meer nieuwe jobs voor in de plaats die vaak ook beter en interessanter zijn. Er is alleen één voorwaarde: overheden moeten heel heldere regels opstellen.

Hebt u genoeg vertrouwen dat ze dat zullen doen? Ik heb het idee dat er een strijd bezig is tussen landen om AI zo licht mogelijk te reguleren en daarmee nieuwe bedrijven aan te trekken.

De Croo: In Europa ben ik daar absoluut niet bevreesd voor: de EU is zo goed in reguleren dat we dat meestal veel te vaak doen. Ik zie eerder een gevaar in autoritaire regimes, waar zulke toepassingen worden gebruikt om de bevolking onder de knoet te houden. De voorspellingen van George Orwell uit 1984 beginnen stilaan uit te komen.

Uw vader kwam in het nieuws met zijn pensioen als oud-Kamervoorzitter dat hoger lag dan wettelijk toegestaan. Hij was zwaar aangedaan door de kritiek. Hoe gaat het ondertussen met hem?

De Croo: Best goed. Mijn vader heeft zijn hele leven goed willen doen, dus die paar weken waren wel zwaar voor hem. Hij heeft nooit gevraagd om dat geld, en heeft het meteen teruggestort. Daarmee is de zaak afgesloten. Het gaat nu over een andere oud-Kamervoorzitter die weigert een cent terug te betalen (N-VA’er Siegfried Bracke, nvdr).

Het zou wel heel verontrustend zijn als ChatGPT het werk van een premier kan doen.

Het blijft wel een onuitlegbaar schandaal.

De Croo: Ik heb altijd gezegd dat afspraken over bezoldigingen van politici door een extern comité moeten worden vastgelegd. Het kan niet dat politici daar zelf over beslissen. Het is jammer dat daar in de Kamer weinig vooruitgang over is geboekt.

Hebt u Over woke van Bart De Wever gelezen?

De Croo: Nee, nog niet.

‘Woke dreigt de samenleving aan de rand van een burgeroorlog te brengen’, zo vatte hij het zelf samen.

De Croo: Dat is als een pyromaan die waarschuwt dat er huizen in brand vliegen. De antiwokehysterie begrijp ik niet: ze proberen iets op te kloppen dat er niet is. Het is juist een goede zaak dat we vandaag in onze samenleving meer respect hebben voor elkaars gevoeligheden. Als een bevolkingsgroep aangeeft het ergens moeilijk mee te hebben, is het een menselijke reactie om daar rekening mee te houden. Zelfs als we het in het verleden altijd anders hebben gedaan, zelfs als we ons misschien moeilijk kunnen indenken wat er precies verkeerd is. We moeten uit nostalgie ons verleden niet goedpraten. Ik heb ook niet het gevoel dat ik niks meer mag zeggen, of dat iemand mij iets probeert op te leggen. Ik heb al helemaal niet het idee dat we afstevenen op een burgeroorlog.

Terzijde: ik moet zeggen dat ik dit jaar met lichte verbazing naar het parcours van De Wever heb gekeken. Eerst wilde hij dat mijn partij en CD&V kopje-onder gingen, vervolgens wilde hij met ons blokvormen. Daarna wilde hij premier worden, om in dezelfde week te zweren dat hij nooit meer in een federale regering zal stappen. Nu wil hij blijkbaar weer in Wallonië deelnemen aan de verkiezingen. Heeft die man misschien tijd te veel?

De oorlog in Oekraïne duurde het hele jaar voort. ‘Is Putin winning’ vroeg The Economist zich begin december af op de cover. Het magazine ziet het niet snel goedkomen.

De Croo: Oekraïne kan de oorlog maar blijven voeren zolang we het land steunen. De Europese Raad die 13 december begint, is daarom van groot belang: we mogen het niet laten gebeuren dat één lidstaat (Hongarije, nvdr) onze steun blokkeert.

Ook bij de Republikeinen in de Verenigde Staten kalft de steun voor Oekraïne af. Wordt 2024 het jaar waarin we de oorlog vergeten?

De Croo: Dat wordt het jaar waarin we moeten tonen dat het ons menens is. Lukt dat niet, dan zullen we daar decennialang de gevolgen van dragen. Het is stuitend op welk niveau ook in België debatten over zulke buitenlandse conflicten worden gevoerd. Kijk ook naar de oorlog in Gaza. De kortzichtigheid van de oppositie is hemeltergend. Ze vragen mij wat ik te zoeken heb in het Midden-Oosten als ik daarheen reis. Gotverdekke, gelukkig ga ik daar als premier naartoe. Vanuit menselijk perspectief lijkt me dat niet meer dan logisch, maar wij hebben ook grote belangen in dat conflict. Wij betalen de prijs als het daar helemaal uit de hand loopt.

Ik wil geen gigantische olifantenhuid kweken waarachter alleen nog mijn eigen gelijk schuilgaat.

Na de aanslag van Hamas op 7 oktober lieten politici de Israëlische vlag projecteren. Was u zich er toen al van bewust wat er daarna ging gebeuren?

De Croo: Ik ben daar juist naartoe gereisd om alles met mijn eigen ogen te zien. Het trauma van de Israëlische bevolking is gigantisch: denk u in dat er 1000 Belgen vermoord worden en 200 gegijzeld. Israël heeft het recht de terroristische dreiging van Hamas uit te schakelen, maar in een democratie ligt de lat altijd hoog. Israël moet de internationale regels respecteren, en dat gebeurt vandaag onvoldoende.

Israëlische politici waren erg gepikeerd door uw opmerkingen.

De Croo: Et alors? Dat wil niet zeggen dat ik ongelijk heb. Het is ontzettend complex om in zo’n dichtbevolkt gebied te opereren, dat moeten we begrijpen. Maar vandaag wordt zelfs humanitaire hulp nog altijd de toegang ontzegd.

Hoopt u dat Israël zich ooit zal moeten verantwoorden voor eventuele oorlogsmisdaden?

De Croo:(aarzelt) Er is in de recente geschiedenis geen enkel conflict geweest waarbij in zo’n korte tijd zo veel burgerslachtoffers vielen. Ik heb het daar menselijk heel erg moeilijk mee.

De Antwerpse Jood David Rosenberg schetste in De Morgen een duister beeld. ‘De hele Joodse gemeenschap in Antwerpen voelt zich vandaag in gevaar. En onze regering doet er niets aan’, zei hij. In Brussel kun je volgens hem niet buitenkomen met een keppeltje zonder iets naar je hoofd geslingerd te krijgen.

De Croo: Het klopt niet dat er niets gebeurt. Er wordt opgetreden tegen antisemitisme, want het is onaanvaardbaar dat het conflict op zo’n manier naar hier wordt geïmporteerd. Maar als mensen bang zijn om over straat te lopen, is er duidelijk wel een probleem. We moeten kijken of we meer kunnen doen.

Uw staatssecretaris voor Asiel en Migratie, Nicole de Moor, kreeg deurwaarders op bezoek omdat ze weigert dwangsommen te betalen die de rechter haar oplegt. Zijn er ook al deurwaarders langsgekomen op uw kabinet?

De Croo: Ze zijn een keer een inventaris komen opmaken, maar verder hebben we er niets meer van gehoord. Wij hebben hier ook niet veel dat geld kan opbrengen, hoor. (lachje)

De aanleiding is intriest: De Moor geeft asielzoekers niet de opvang waar ze recht op hebben.

De Croo: Wij doen alles wat we kunnen om aan die verplichting te voldoen. Asielzoekers opvangen is geen eenvoudige opdracht, het is vooral een probleem van gekwalificeerd personeel vinden.

U doet natuurlijk niet écht alles. U kunt nog altijd hotels reserveren, zodat die mensen niet op straat hoeven te slapen.

De Croo: Hotelpersoneel heeft echt niet de kwalificaties die we zoeken, vrees ik. Maar er slaapt vandaag niemand onvrijwillig op straat. Er is genoeg noodopvang beschikbaar in Brussel, en veel mensen slapen bij familie of vrienden. Ideaal is dat niet, en ik begrijp dat de rechter dat geen juridische argumenten vindt, maar we zitten echt op onze limieten.

In september kijkt Vlaanderen, en later ook Wallonië, ademloos naar Godvergeten. We hadden het nochtans allemaal al lang kunnen weten.

De Croo: Ik had over die verhalen ook al wel in de pers gelezen, maar ik had ze nog nooit van zo dichtbij gezien. Ik heb Rik Devillé in die periode ontmoet voor een gesprek. Het leven van die slachtoffers is gekraakt, en vervolgens heeft de kerk zich heel hard opgesteld. Ik denk dat die ontmenselijking nog het zwaarst weegt vandaag. We moeten nu begrip tonen, maar ook heel duidelijk de daders ter verantwoording roepen. Dat ontbreekt nog altijd, en dat stuit mensen terecht tegen de borst.

Zal de parlementaire onderzoekscommissie de slachtoffers genoegdoening kunnen schenken, denkt u?

De Croo: Dat moet in ieder het geval het streven zijn. Laten we hopen dat het lukt.

Wie heeft ‘Alexander en niks voor een ander’ verzonnen?

De Croo: Ik hoor dat al vanaf mijn tweede. (lacht) Elke Alexander krijgt dat waarschijnlijk weleens te horen, dat heeft niet veel met mijn persoon te maken.

Het huishouden van de Open VLD werd dit jaar vergeleken met shakespeareaanse drama’s, Game of Thrones en The Godfather. Hebt u een voorkeur?

De Croo: Journalisten hebben altijd al veel verbeelding gehad. (even stil) Leuk is dat natuurlijk niet. Ik wil geen gigantische olifantenhuid kweken waarachter alleen nog mijn eigen gelijk schuilgaat, maar in zulke periodes doe je automatisch aan zelfbescherming. Ik heb dit jaar de kranten een tijdje gewoon niet gelezen. Ik heb wel wat eelt gekweekt, maar het voordeel daarvan is dat het weer weggaat als je er een zalfje op doet. Ik merk dat het ook weer weggaat. Ik laat me weer raken, ik durf soms weer emotioneel te zijn.

Veel politici spraken dit jaar openlijk over hoe zwaar hun job psychologisch soms is. U hebt met al die miserie in uw partij nog niet gedacht: ik zoek mij een goede psycholoog?

De Croo: Nee. Ik kuis mijn eigen shit wel op, maar alle respect natuurlijk voor iedereen die ergens hulp voor zoekt.

Het pijnlijkst vond ik het vertrek van Egbert Lachaert: uw eigen voorzitter, en vriend, vond het Vivaldi-beleid blijkbaar onverdedigbaar.

De Croo: Dat was een pijnlijk moment, ja. Iedereen die ooit voorzitter was, kan ervan meespreken dat dat een aartsmoeilijke job is. Mijn voorzitterschap was ook niet mijn beste periode. Ik heb wel het idee dat Egbert ondertussen weer aan de kar trekt. Bekijk zijn tweets van de voorbije weken: hij verdedigt op gepaste momenten de juiste standpunten.

Hij zal misschien al blij zijn dat hij een van de weinige verkiesbare plaatsen op jullie lijst kreeg?

De Croo:(droog) Ik denk niet dat zoiets meespeelt.

Was Gwendolyn Rutten minister geworden als ze niet zo veel lawaai had gemaakt omdat ze Vincent Van Quickenborne niet mocht opvolgen?

De Croo: Natuurlijk. Ook dat heeft er niets mee te maken. Met haar kennis en politieke feeling is zij de juiste vrouw op die plaats, net zoals Paul Van Tigchelt de juiste man als minister van Justitie is.

Sam Bankman-Fried wordt veroordeeld als fraudeur: zijn cryptobedrijfje FTX was oplichterij. Hebt u ooit in crypto geïnvesteerd?

De Croo: Nee. Ik heb ook altijd alleen maar nadelen van crypto gezien.

En hebt u dit najaar staatsbonnen gekocht?

De Croo: Dat ook niet, maar om andere redenen. Vincent Van Peteghem is geen fraudeur. (lacht)

Hebt u Conner Rousseau een berichtje gestuurd toen hij ontslag nam als partijvoorzitter van Vooruit?

De Croo: Nee. Ik had hem in de maanden ervoor eens iets gestuurd, toen hij geteisterd werd door insinuaties die niet bleken te kloppen. Zijn uitspraken zijn keihard aangekomen bij veel mensen. Het is ook niet niets als een politicus agenten oproept hun matrakken te gebruiken. Angela Merkel heeft ooit gewaarschuwd dat na woorden de daden vaak volgen. Politici moeten juist heel voorzichtig zijn met wat ze zeggen.

Verdient hij een tweede kans?

De Croo: Hij is vandaag nog altijd maar 31 jaar: het kan niet dat één zatte nacht iemand voor de rest van zijn leven diskwalificeert. Er is ook door het parket een parcours uitgezet dat hij zal volgen. Zo werkt onze rechtsstaat.

Hoe vaak hebt u dit jaar gevreesd dat uw regering zou vallen?

De Croo: Geen enkele keer.

Ik kwam uit op drie momenten: het mislukken van de fiscale hervorming, de fout van minister van Buitenlandse Zaken Hadja Lahbib (MR) om Iraanse diplomaten in België uit te nodigen, en de nasleep van de aanslag in Brussel en het ontslag van Vincent Van Quickenborne.

De Croo: Echt niet. De ruzie rond Hadja Lahbib was slecht politiek theater. Brussel is een internationaal knooppunt: wij nodigen hier wel vaker mensen uit met wie we het fundamenteel oneens zijn. Het was alleen heel ongelukkig om dat te doen op een moment waarop ons land onderhandelde met Iran over de vrijlating van Vandecasteele. Dat was een fout, maar ik zag niet in waarom ze daarvoor had moeten opstappen.

Na het vertrek van Vincent, waarmee hij bewees een van de zeldzame politici te zijn voor wie ministeriële verantwoordelijkheid nog iets betekent, is de rust teruggekeerd. In het kernkabinet heeft het ontslag van Annelies Verlinden (minister van Binnenlandse Zaken, nvdr), laat staan van de hele regering, nooit op tafel gelegen. Daar ging het alleen voor de televisiecamera’s over. Er zijn bij de politie ook geen flagrante fouten gemaakt, hè. Achteraf konden we met de kennis die we hebben misschien zien dat een aantal punten niet verbonden waren, maar achteraf is iedereen altijd slimmer dan wanneer het er echt toe doet.

In 2007 kondigde de liberale premier Guy Verhofstadt op verkiezingsavond zijn vertrek aan uit de nationale politiek, nadat het kartel CD&V/N-VA hem verslagen had. Doet u dat in juni ook als de Open VLD haalt wat de peilingen voorspellen?

De Croo: Wij gaan echt wel een beter resultaat behalen.

Volgens de laatste peiling van Gazet van Antwerpen haalt u in die provincie zelfs de kiesdrempel niet meer.

De Croo:Allee, allee, allee. Dat gaat niet gebeuren.

Er zijn mensen die al lang met graagte speculeren over de internationale topjob die u ambieert na uw premierschap. De laatste roddel die ik hoorde: De Croo wordt de baas van Unicef.

De Croo:(al dan niet gespeeld verbaasd) Unicef? Waar komt dat vandaan? Get a life, jongens. Iedereen houdt zich het best bezig met zijn eigen job. Ik heb hier nog genoeg te doen om straks de kiezers te overtuigen voor mijn partij te stemmen. Maar misschien zijn er enkele N-VA’ers gefrustreerd omdat ik mijzelf op het internationale toneel niet compleet belachelijk maak. Zou het kunnen dat die roddels van daar komen?