'Ousmane Dia is een held die vandaag door de hel moet gaan'

Vlaams minister Zuhal Demir (N-VA) staat stil bij het verhaal van Ousmane Dia, de vader van de in 2018 tijdens een studentendoop overleden Sanda.

Deze opinie verscheen eerder op de Facebookpagina van Zuhal Demir

Ik ben diep geraakt door het interview met Ousmane Dia (De Morgen, 29 augustus), de vader van Sanda die zijn zoon verloor in een moordend doopritueel van Reuzengom.

Hij doet me denken aan mijn vader en zo veel andere ouders van allochtone kinderen die naar Vlaanderen zijn gekomen zonder de taal en gewoontes te kennen. Een achterstand die vaak niet in één mensenleven valt in te halen.

Ze dragen die maatschappelijke handicap met zich mee en maken er het beste van. En dat beste is in de eerste plaats hun eigen kinderen die handicap besparen. Desnoods tegen hun eigen gemeenschap in.

Zo hadden wij thuis een kerstboom staan waarvan niemand echt goed wist waar het ding voor diende. Maar het bracht ons wel wat dichter bij de Vlaamse overburen die al snel de hand reikten naar ons gezin.

Iedere week vijf boeken uit de bibliotheek, rapporten die altijd beter konden, ook Vlaamse vriendinnen maken… Je verliest je eigen identiteit niet door angstvallig vast te houden aan de visies van je thuisland en het land van je toekomst als vijandig te beschouwen.

Ouders als Ousmane Dia en zoveel anderen hebben dat zeer goed begrepen. Ze pushen hun kinderen voorbij grenzen waar zij alleen maar van kunnen dromen. Het duurde niet lang voor ons Nederlands beter was dan het zijne. Het duurde ook niet lang voor de kinderen beter ‘wegwijs’ waren in Vlaanderen dan zij.

Ousmane Dia is een held die vandaag door de hel moet gaan.

Dat is verdomd moeilijk en zorgt voor wrijvingen. Je wordt als ouder verplicht om je kinderen te volgen in plaats van ze te leiden. Dat is loslaten, vertrouwen en toeschouwer worden. Veel vroeger dan je eigenlijk zou willen.

Ook als kind is het niet makkelijk om sneller – vaak te snel – eigen keuzes te moeten maken en zonder ouderlijke raad en ‘netwerk’ je weg te zoeken in het leven. Tot hier hebben je ouders je kunnen brengen en nu sta je er alleen voor.

Sanda Dia had zijn vader niet verteld dat hij een apostelkleed nodig had voor een studentendoop. Ik vermoed dat hij zijn vader niet wilde uitleggen wat er te gebeuren stond. Hij had de keuze gemaakt om een nieuwe stap te zetten zonder vaders levenservaring. Hij was op zoek naar een netwerk om zijn toekomst verder uit te bouwen zoals hij die zag. Om zijn vader trots te maken op wat ze samen bereikt hebben. Ousmane had er vertrouwen in.

Het apostelkleed dat ze samen uit een lap stof sneden, werd zijn doodskleed. Het netwerk waar Sanda van droomde, bleek een nest van rotverwende rijkeluiskindjes die nooit eerder in hun leven hebben gewerkt en voor al hun stommiteiten konden terugvallen op papa’s en mama’s netwerk en portefeuille. Ze zullen nooit aan de enkels komen van wat Dia en Ousmane samen gepresteerd hebben. In twee dagen tijd hebben ze twee generaties werk en liefde verwoest uit pure verveling. En dat is hartverscheurend.

Ousmane Dia is een held die vandaag door de hel moet gaan. Ik ben er kapot van.