Of het nu graslanden, bos, natuur of onverharde gronden zijn: allemaal slaan ze evenveel koolstof per hectare op. Alleen bij akkerland, dat de meeste oppervlakte inneemt, is dat minder. Dat blijkt uit de eerste koolstofmeting in vijftig jaar van de Vlaamse bodem, waarvan het Vlaamse Departement Omgeving maandag de resultaten bekendmaakt.
Koolstofvoorraden in de bodem spelen een belangrijke rol bij klimaatopwarming. Door op doordachte wijze met landgebruik en -beheer om te springen, kunnen bodem en bomen veel meer CO2 vasthouden en zo broeikasgas uit de atmosfeer halen. Het Departement Omgeving startte daarom in 2021, samen met INBO (Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek) en ILVO (Instituut voor Landbouw-, Visserij- en Voedselonderzoek), het koolstofmonitoringnetwerk Cmon op.
Voor het eerst in vijftig jaar zijn er nu metingen. Enigszins verrassend blijkt daaruit dat de koolstofvoorraden per hectare gelijk zijn in bodems onder bos, blijvend grasland, natuur en de onverharde ruimte die is ingenomen door de mens. Enkel akkers hebben per hectare een significant lagere organische koolstofvoorraad. Wel is het zo dat akkers de meeste oppervlakte innemen. Het grootste aandeel koolstof, 37 procent, zit dus daar.
De bodems onder bos, grasland en onverhard ruimtebeslag bevatten ongeveer 20 procent van de totale voorraad koolstof in Vlaanderen. Onder natuur is dat 5 procent. De resultaten vormen een belangrijke basis voor het Vlaamse en Europese klimaatbeleid.
‘De metingen tonen aan dat belangrijke koolstofopslagpools, zoals bossen, graslanden of wetlands moeten beschermd en uitgebreid worden. Anderzijds geven ze ook aan dat er nog marge is om binnen andere landgebruiken de koolstofopslag sterk te verhogen, zoals bij akkerland. Door op een doordachte wijze met landgebruik en -beheer om te springen, kunnen bodem en bomen veel meer CO2 vasthouden en op die manier broeikasgas uit de atmosfeer halen’, besluit het Departement Omgeving, dat de evolutie de komende tien jaar nu gaat monitoren.
