Liesbeth Kennes geeft sinds 1 september Nederlands en Engels in het Busleyden Atheneum, campus Caputsteen, in Mechelen. Elke vakantie vraagt Knack haar naar haar ervaringen als kersverse zij-instromer.
Hoe waren uw eerste maanden als leerkracht?
Liesbeth Kennes: Héél intens. Al voor ik in het onderwijs stapte, wist ik dat je de vakanties moet beschouwen als een compensatie voor de overuren die je doorheen het schooljaar presteert. Maar het is toch nog iets anders om dat aan den lijve te ondervinden. Vooral in september was er in mijn hoofd amper ruimte over voor iets anders dan mijn werk. Ik denk dat ik in de eerste drie weken van het schooljaar hoogstens twee keer samen met mijn man naar televisie heb gekeken. Alle anderen avonden werkte ik voor school. Zelfs ’s nachts was ik ermee bezig. Volgens mijn man zei ik in mijn slaap dingen zoals: ‘Goed gewerkt, meisjes.’ (lacht) Nu vond ik alles wat ik moest doen heel leuk en ook belangrijk, maar ik besefte al snel dat je zo’n hoog tempo op termijn niet kan volhouden. Daarom heb ik eind september besloten om het een en ander te veranderen.
Wat dan?
Kennes: Om te beginnen zet ik mijn computer nu elke avond ten laatste om elf uur uit. Ook als ik nog niet al mijn lessen perfect heb voorbereid. Een stageles moet je helemaal tot in de puntjes uittekenen, maar dat lukt niet altijd als je écht lesgeeft. Ik weet nu dat daar niets mis mee is. Het helpt natuurlijk ook dat ik ondertussen meer vertrouwd ben met dingen zoals Smartschool.
Wordt u op school goed begeleid?
Kennes: We hebben een heel goede aanvangsbegeleidster die zich over de nieuwe leerkrachten ontfermt. Ik kan altijd bij haar terecht. Geregeld loop ik bij haar binnen met praktische vragen, maar ook als ik twijfel over de beste manier om probleemgedrag aan te pakken. Ook dat is nieuw voor mij. In het vademecum van onze school staat dat leerlingen de klas nooit alleen mogen verlaten. Maar wil dat ook zeggen dat je niemand buiten mag zetten? Elke leerkracht lijkt zulke zaken een beetje op zijn eigen manier te interpreteren. Zo is er een collega die zegt: ‘Wanneer een leerling scheldwoorden tegen me gebruikt, mag hij pas de klas weer in als hij zich daarvoor excuseert.’ Anderen gaan daar minder ver in. Als beginnend leerkracht moet je dus heel goed nadenken over hoe jij met zulke situaties wil omgaan. Hetzelfde met evaluaties. Geef je alleen punten voor de taken en toetsen die je leerlingen maken of ook voor het feit dat ze hun materiaal bij zich hebben? Dat moet je allemaal voor jezelf uitmaken.
Ik ben nu al aan het aftellen tot de kerstvakantie.
Ondertussen hebt u ook al de eerste oudercontacten achter de rug. Hoe ging dat?
Kennes: Daar was ik best zenuwachtig voor. Op online pagina’s voor startende leerkrachten had ik gelezen dat sommige ouders weleens bruut en onbeleefd kunnen zijn. Alsof ze je als het slaafje van hun kind beschouwen. Maar in de praktijk viel het heel goed mee. Zelfs de ouders van een leerling die problemen heeft met een van mijn vakken, stelden zich constructief op. Vooraf vreesde ik een beetje dat ze mij de schuld zouden geven, maar dat deden ze niet. Ze vroegen me zelfs wat ze thuis konden doen om hun kind bij te staan.
Bent u tijdens de herfstvakantie een beetje tot rust gekomen?
Kennes: Jammer genoeg heb ik me niet echt kunnen ontspannen. Op de eerste dag van de vakantie werd ik al ziek. Geveld door een virusje. Van vrienden die al langer lesgeven heb ik ondertussen begrepen dat zoiets typisch is voor mensen die in het onderwijs werken. Dat weet ik dan ook weer. (lacht) Zodra het beter ging, ben ik begonnen aan de voorbereiding van mijn stagelessen voor de lerarenopleiding. Meteen na de vakantie moet ik een week stage doen – de voorlaatste voor ik ben afgestudeerd. Het gevolg is wel dat ik niet echt vakantie heb gehad, terwijl ik daar wel echt nood aan had. Eigenlijk ben ik nu al aan het aftellen tot de kerstvakantie. Wel heb ik me voorgenomen om ondertussen meer rust te nemen tijdens het weekend. Als dat betekent dat sommige toetsen wat later worden beoordeeld, dan is dat maar zo. Helemaal in het begin van het schooljaar verbeterde ik ’s avonds meteen alle toetsen en taken van die dag. Soms kregen leerlingen dezelfde dag nog hun punten. Nu ben ik milder voor mezelf. Ik ben ook maar een mens die ook nog een leven heeft buiten de school.
Zelfs ‘s nachts ben ik met mijn werk bezig. ‘Goed gewerkt meisjes’, zei ik in mijn slaap.
Bent u nog altijd tevreden dat u de sprong naar het onderwijs hebt gewaagd?
Kennes: Natuurlijk! Ik geniet echt van het lesgeven en van het contact met mijn leerlingen. Collega’s waarschuwen me weleens dat sommige taken, zoals rapporten invullen, op den duur een pak minder leuk worden. Dat is best mogelijk – voor mij is het nog allemaal nieuw. Maar net doordat ik nog niet in zo’n sleur zit, besef ik heel goed hoe belangrijk het commentaar op een rapport is voor leerlingen. Ik hoop natuurlijk wel dat het werk minder zwaar wordt. Andere leerkrachten zeggen me dat ik dit als een inloopperiode moet beschouwen. Na twee, drie jaar gaat alles vlotter omdat je dan al veel lesmateriaal hebt en niet meer elke les van nul moet voorbereiden. Ik ben heel blij dat ik dat weet, want anders kan ik me voorstellen dat je op den duur afhaakt.
Zij-instromers
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier