Zij-instromer Liesbeth Kennes: ‘Ik ben nu pas klaar voor het onderwijs’

Liesbeth Kennes (38) geeft sinds 1 september Nederlands en Engels in een secundaire school.

Waarom bent u na vijftien jaar in de sociale sector naar het onderwijs overgestapt?

Liesbeth Kennes: Tijdens de pandemie, toen ik lang thuis was en ook nog eens moeder werd, begon ik – zoals zoveel mensen – over mijn leven na te denken. Het werd me steeds duidelijker dat ik iets anders wilde doen. Omdat ik pedagogische wetenschappen heb gestudeerd, lag het onderwijs voor de hand. Dus ben ik gestopt met werken en heb ik me via de VDAB ingeschreven voor een verkorte lerarenopleiding aan een hogeschool.

Hoe was het om weer op de schoolbanken te zitten?

Kennes: Ik was vooral zenuwachtig voor de stages. Wat als dan zou blijken dat ik toch niet graag lesgeef? Het hielp ook niet dat een van mijn docenten had gezegd dat ik volgens haar niet geschikt was voor het onderwijs. Ze vond dat ik te veel moeilijke woorden gebruikte en ze dacht dat ik de brug niet zou kunnen slaan naar een klas vol tieners. Maar mijn allereerste stageles ging heel goed. Ik voelde me als een vis in het water en ik kreeg ook een lovende evaluatie. Volgens mij is de lerarenopleiding gewoon nog niet zo goed op zij-instromers afgestemd. Wij hebben een andere aanpak nodig dan achttienjarigen die leerkracht willen worden.

Bent u ondertussen afgestudeerd?

Kennes: In februari pas. Eerst moet ik nog een paar stages afwerken. Ondertussen heb ik wel al een lesopdracht van vijftien uur per week in een secundaire freinetschool. Tot ik afgestudeerd ben, word ik daar minder voor betaald. De school heeft al een aanvraag ingediend om mijn anciënniteit over te nemen, maar ik begrijp dat het wel even kan duren voor ik daar iets van hoor.

Hebt u lang moeten zoeken voor u een baan als leerkracht vond?

Kennes: Helemaal niet. Ik kon meteen aan de slag. Ik vermoed dat de directie mijn maturiteit een pluspunt vond. Op mijn 38e heb ik nu eenmaal veel meer levenservaring dan iemand die net is afgestudeerd. Ik denk zelfs dat ik er nu pas klaar voor ben. Als ik er meteen na de universiteit mee was begonnen, dan was ik wellicht zo’n leerkracht geworden die zich zo op haar werk stort dat ze met de kortste keren op een burn-out afstevent. Ondertussen weet ik wel beter.

Wat lijkt u het moeilijkste aspect van uw job?

Kennes: Omgaan met leerlingen die iets heftigs doormaken. Het is de bedoeling dat ik zo iemand geruststel en vervolgens doorstuur naar een zorgleerkracht – een coach heet dat op onze school – of het CLB. Maar in de hulpverlening heb ik geleerd dat een jongere niet zomaar bij om het even wie zijn of haar verhaal wil doen. In sommige gevallen, als het bijvoorbeeld over misbruik gaat, zal ik door mijn vorige jobs ook meer ervaring hebben dan degene die het van me overneemt. Op dat vlak zal ik een goed evenwicht moeten vinden.