Staakt het onderwijs mee? ‘De vakbonden lijken echt niet te weten wat er onder leerkrachten leeft’

Leggen duizenden leerkrachten morgen weer het werk neer of blijven ze dit keer liever in hun klas? We vroegen het aan de leden van de Leraarskamers van Knack.

Terwijl de vakbonden zo veel mogelijk mensen mobiliseren om morgen te staken en te manifesteren tegen het regeerakkoord van de nieuwe federale regering, proberen directies zicht te krijgen op de impact die de actie in hun school zal hebben.

Een maand geleden, toen er werd gestaakt tegen de pensioenplannen van de federale regeringsonderhandelaars, legden zo’n 47.000 leerkrachten het werk neer en bleven heel wat scholen de hele dag gesloten. Zijn leerkrachten dit keer weer van plan om zo massaal actie te voeren? We vroegen het aan de leden van de Leraarskamer van Knack. Een greep uit hun reacties.

Zij staken

Sven De Jongh (kleuterleerkracht): Als je geld afpakt van het onderwijs, bespaar je eigenlijk op kinderen terwijl zij het allerbelangrijkste zijn wat we hebben. Daarom ga ik een halve dag betogen. Ik werk in Brussel en dus kan ik na de middag alweer op school zijn.

Maaike Bultinck (leerkracht vijfde leerjaar): Ik heb in januari gestaakt en dit keer zal ik er in Brussel zo goed als zeker weer bij zijn. De enige reden waarom ik nog een héél klein beetje twijfel, is dat er volgende week een stagiair start. Ik wil er natuurlijk voor zorgen dat hij kan beginnen met de lessen die hij heeft voorbereid.

Greet Coomans (leerkracht opvoedkunde en voeding): Ik heb de vorige keer gestaakt en dat ga ik nu weer doen, want het kan echt niet dat ze onze pensioenen zo drastisch willen afbouwen.

Stefan Gybels (leerkracht volwassenenonderwijs): Als vakbondsman staak ik natuurlijk mee, want ik ben heel goed op de hoogte van wat in het regeerakkoord staat. Het probleem is dat veel leerkrachten de finesses daarvan niet kennen en dus ook niet beseffen hoever de regering wil gaan.

Zij staken niet

Brigitte Beeckman (leerkracht Frans): Als dochter van zelfstandigen ben ik opgevoed met het idee dat je nooit het werk neerlegt.

Ruben Stals (leerkracht buitengewoon lager onderwijs): Ik begrijp de ongerustheid wel, maar ik heb het soms wat moeilijk met de rol van de vakbonden. In januari hebben ze de mensen – terecht of onterecht – opgehitst om te staken.

Miette Plessers (leerkracht vijfde en zesde leerjaar): Vakbonden reageren vaak op voorstellen of maatregelen die nog maar een half uur ervoor bekend zijn gemaakt. Hoe kunnen ze dan beweren dat ze hun achterban een stem geven? Wij, hun achterban, zijn dan nog niets eens op de hoogte.

An Grietens (leerkracht zorg): Ik vind staken en betogen niet van deze tijd en het past ook niet bij wie ik ben en waar ik voor sta.

Kevin Weyts (leerkracht huishoudkunde en opvoedkunde): Er wordt tegenwoordig zo veel gestaakt dat het volgens mij niet veel zin meer heeft om daar nóg een actie bij te doen. Op school hebben wij goede vakbondsafgevaardigden, maar op nationaal niveau lijken de vakbonden niet echt te weten wat er leeft bij hun achterban.

Sara Bomans (leerkracht waarnemingstekenen en beeldende vorming): Ik wil mijn leerlingen niet in de steek laten. Zelfs als ik ziek ben, probeer ik nog een beetje online les te geven. Ik ben dus niet van plan om mijn lessen te schrappen zodat ik kan gaan manifesteren.

Elke Bertels (leerkracht Nederlands en aardrijkskunde): Ik vind dat we allemaal een duit in het zakje moeten doen om de pensioenen betaalbaar te houden.

Michaël Marek (leerkracht beeld): Persoonlijk vind ik dat er wat meer geld naar jonge mensen mag gaan en wat minder naar de gepensioneerden. Al snap ik de onvrede natuurlijk wel. Mocht ik toch staken, dan zou ik zeker naar Brussel trekken. Sommige collega’s blijven tijdens zo’n staking thuis en dan is het eigenlijk gewoon een vrije dag.

Laura Buelinckx (leerkracht Nederlands): Vorige keer heb ik gestaakt, maar nu ben ik dat niet van plan. Er wordt nu minder gemobiliseerd en ik heb weinig zin om weer een lesdag te verliezen.

Laura Alleman (leerkracht eerste leerjaar): In januari heb ik mijn collega’s warm kunnen maken voor de actie. Onze hele lagere school heeft toen gestaakt. Maar nu zou ik de enige zijn en dat wil ik mijn collega’s niet aandoen, want dan moeten zij mijn klas opvangen.

Roxanne Cox (leerkracht kunstvakken): Als we allemaal naar Brussel trekken, zijn onze leerlingen daar de dupe van. Daarom hebben ze bij ons op school alle leerkrachten opgeroepen om donderdag in het zwart gekleed naar school te komen.

Tania Byloos (godsdienstleerkracht): Vorige keer was onze school gesloten en werd er, om een duidelijk signaal te geven, zelfs geen opvang georganiseerd. Nu gebeurt dat niet. Er heeft bij ons ook niemand opgeroepen om het werk neer te leggen.

Zij twijfelen nog

Chaimae Attiaoui (leerkracht lager onderwijs): De vorige keer heb ik niet gestaakt, maar nu dringen sommige collega’s er nogal op aan. Ik behoor ook tot de generatie die waarschijnlijk het meest nadeel zal hebben bij de pensioenhervormingen.

Rafaël Vossen (leerkracht vijfde leerjaar): Ik vind dat we onze stem moeten laten horen, maar toch twijfel ik nog. Als je staakt, tref je daar in de eerste plaats je leerlingen mee.

Seppe De Peuter (leerkracht geschiedenis): De voorstellen die nu op tafel liggen, vind ik niet eerlijk en dus ben ik wel geneigd om te staken. Alleen is manifesteren echt niets voor mij.

Kirsten Bertels (leerkracht Engels en Italiaans): In januari heb ik niet meegedaan omdat de staking toen nog gericht was tegen uitgelekte plannen van de regeringsonderhandelaars. Maar nu is er wel degelijk een regeerakkoord. Daar wil ik me eerst nog in verdiepen voor ik beslis om al dan niet te staken.