Knacks mooiste speelplaats van de maand: het Sint-Pietersinstituut in Turnhout

Knack gaat nog tot het eind van dit schooljaar op zoek naar de mooiste, opvallendste of inspirerendste speelplaats van Vlaanderen. De tweede finalist is het Sint-Pietersinstituut in Turnhout.

Een paar jaar geleden had het Sint-Pietersinstituut in Turnhout nog een heel klassieke speelplaats met tegels van muur tot muur. Vandaag is 3600 vierkante meter helemaal onthard, lopen er groene greppels over de speelplaats en wordt elke regendruppel opgevangen.

Dat is meteen wat de jury van Knack aansprak. ‘Het Sint-Pietersinstituut bewijst hoe een eentonige, grijze vlakte op relatief korte tijd een groene, veelzijdige en klimaatvriendelijke plek kan worden’, klinkt het. ‘Het verdient alle lof dat de speelplaats niet alleen is onthard, maar dat ook al het regenwater wordt opgevangen. Bovendien ziet het eindresultaat er heel mooi uit én werd veel rekening gehouden met de noden van de leerlingen.’

Alles begon zo’n tien jaar geleden met de plannen voor een nieuw afdak. Doordat er heel wat leerlingen waren bijgekomen, was er niet genoeg plaats meer om bij regenweer te schuilen. ‘We hadden toen niet alleen een klassieke speelplaats, er werd ook nog traditioneel gedacht: tijdens de speeltijd moesten alle leerlingen naar buiten’, zegt directeur Willem Janssens. Hij ging in die periode in het Sint-Pietersinstituut aan de slag. ‘Nochtans hebben we in onze school een mooie, grote gang waar de leerlingen de speeltijden ook kunnen doorbrengen. Daarom is dat nieuwe afdak er uiteindelijk niet gekomen. Wel was ondertussen duidelijk dat er iets moest gebeuren. Op de speelplaats lagen heel wat tegels los, in de zomer was het er vaak veel te warm en soms was er zelfs wateroverlast. Gaandeweg begonnen we in te zien dat er een grote transformatie nodig zou zijn.’

Alle planten hebben een tag: als je de QR-code scant, krijg je er informatie over.

Van bij het begin stond vast dat de nieuwe speelplaats ecologisch verantwoord moest zijn. ‘Ik geloof echt dat we als school in de frontlinie van de klimaatadaptatie moeten staan’, zegt Janssens. ‘Daarom hebben we een groot stuk van de speelplaats onthard. Tegels werden uitgebroken en vervangen door gras of plantenperken met inheems groen. Alle planten hebben een tag: als je de QR-code scant, krijg je er informatie over. Daarnaast hebben we ook wadi’s of groene greppels aangelegd. Al het regenwater dat op de school en de speelplaats valt, blijft op de site. Het wordt hergebruikt of vloeit via de wadi’s af en komt zo in de grond terecht.’

Een school moet in de frontlinie van de klimaatadaptatie staan.

De leerlingen hebben nu ook meer plaats om te hangen, te zitten of te sporten. ‘Vroeger was er op de speelplaats een dikke lijn geschilderd die de leerlingen van de basisschool scheidde van die van het secundair’, legt Janssens uit. ‘Doordat alles nu veel meer in elkaar overloopt, hebben leerlingen meer plaats en dat brengt rust op school. Zo wordt de verspringbak voor het secundair door leerlingen van de basisschool als zandbak gebruikt.’

Toch was niet iedereen van bij het begin even enthousiast. ‘Er waren ook mensen die niet begrepen waarom het allemaal zo groots werd aangepakt’, zegt Janssens. ‘Ze vonden het bijvoorbeeld raar dat we wadi’s wilden aanleggen. “Wie legt nu een beek aan bij een school? Al die natte voeten in de klas! De leerlingen zullen erin vallen!” hoorde ik dan. Sommige leerkrachten, die alleen een heel klassieke speelplaats kenden, konden zich het eindresultaat gewoon niet goed voorstellen. Maar zodra alles af was, verstomde dat commentaar vanzelf. Dat is ook mijn advies aan collega’s die grote veranderingen willen doorvoeren: blijf erin geloven en ervoor gaan, want uiteindelijk is het écht de moeite waard.’