Knacks mooiste speelplaats van de maand: basisschool De Koorddanser in Meulebeke

Knack gaat nog tot het eind van dit schooljaar op zoek naar de mooiste, opvallendste of meest inspirerende speelplaats van Vlaanderen. De derde finalist is basisschool De Koorddanser uit Meulebeke.

Een ecologische siertuin, een lesprieel, een duivenhok, een dierenhotel met cavia’s, gerbils, konijnen en een schoolkat, een sportspeelplaats met voetbalgoals, handbaldoelen en basketringen, een vuurkring, een klimmuur, een boomhut waar een hele klas in past, een evenwichtsparcours, een herdenkingsplek voor de Eerste Wereldoorlog, een buitenarena, een gigantisch schaakbord en een hoek zonder drukte voor de kleinste kleuters. De speelplaats van basisschool De Koorddanser in het West-Vlaamse Meulebeke is een avontuurlijke plek waar van alles te beleven valt. ‘We zijn onder de indruk van de schooltuin met honderd jaar oude bomen en tot de verbeelding sprekende speel- en leerplekken’, klinkt het bij de jury van Knack. ‘Dat de school op die manier ook aan natuurbehoud probeert te doen, is zeker een pluspunt.’

In onze schooltuin hebben de kinderen de ruimte om naar hartenlust te ravotten.

Tot zestien jaar geleden werd al die ruimte nochtans amper benut. De weinige leerlingen die er toen nog naar school gingen, mochten zelfs niet in de grote parktuin spelen. Dat veranderde toen een nieuwe ploeg aantrad en De Koorddanser een freinetschool werd. ‘Gaandeweg hebben we de visie van onze school helemaal tot uiting kunnen brengen in de schooltuin’, zegt meester Joost Vandenberghe, die zijn school aanmeldde voor Knacks Mooiste Speelplaats van Vlaanderen. ‘Dat hebben we voor een groot stuk te danken aan onze handige, klussende directeur. Elke zaterdag gaat hij hier samen met een groep ouders aan de slag.’

De kinderen uit de kleuterklassen en de lagere school spelen heel vaak in de tuin. Ook als het regent. Ze bouwen kampen met planken en pallets, nemen een konijn of een cavia op schoot, verzamelen kastanjes of spelen voetbal of basket. ‘Hier hebben ze de ruimte om naar hartenlust te ravotten – iets wat op veel plaatsen niet meer kan’, zegt Joost Vandenberghe. ‘Maar ook tijdens de lesuren trekken we vaak de tuin in met de kinderen. Een van mijn collega’s geeft vaak Frans in het lesprieel en de kleuters zijn haast altijd buiten na de middag.’

De kinderen spelen dan te midden van heel oude, monumentale beuken, linden en kastanjebomen. ‘Een paar jaar geleden wees een van de ouders, die boomchirurg is, ons erop dat sommige bomen er helemaal niet tegen kunnen dat tientallen kinderen constant over hun wortels lopen’, zegt Vandenberghe. ‘We hebben toen paaltjes met touwen rond de oudste beuken gezet. De kinderen kunnen er gewoon overheen stappen, maar ze weten dat het niet goed is voor de bomen en ze waarschuwen elkaar daar ook voor. Daardoor groeien er ondertussen ook weer speenkruid en andere bloemen onder die bomen.’

Een van de opvallendste plekken in de tuin is wellicht de vuurkring met in het midden een vuurschaal. ‘Als een kind iets doet wat niet mag, krijgt het een rode kaart’, legt Vandenberghe uit. ‘Elk semester worden al die rode kaarten dan ritueel verbrand in de vuurschaal zodat iedereen met een schone lei kan herbeginnen.’