Vital Tyrsu, eerstejaarsstudent aan de Erasmushogeschool in Brussel, schreef een vrije tribune over het moeizaam studeren in tijden van corona.
Sinds meer dan één maand zie ik tijdens elk avondjournaal of duidingsprogramma een dokter, een minister of een universiteitsprofessor. Heel af en toe een vakbondsvertegenwoordiger. Maar studenten kreeg ik nog niet te zien. Toch worden er allerlei beslissingen genomen die ons aanbelangen. Helaas denkt niemand eraan onze mening te vragen.
Er bestaan wel degelijk heel wat studentenvertegenwoordigers. Die overleggen ook met de academische overheden. Maar ik heb de indruk dat ze de meest kwetsbare groepen niet bereiken. Vóór de paasvakantie werden er enquêtes naar de studenten gestuurd over de omschakeling naar online onderwijs. Opleidingshoofden zouden moeten weten dat dat soort bevragingen niet representatief zijn. Weinig studenten nemen ze serieus, anderen vullen die vragenlijsten niet eens in. Hoe studenten dat afstandsleren ervaren, weten we dus niet.
Mijn ervaring, en die van veel vrienden, is in ieder geval zeer negatief. Thuis studeren is alles behalve eenvoudig. In buurten waar de woonomstandigheden moeilijk zijn, zoals in mijn gemeente Sint-Jans-Molenbeek, hebben veel studenten gewoonweg niet voldoende plaats om te studeren. Zoals de Franse socioloog Hamza Esmili in een interview met The New York Times (10 april 2020) zei, is het respecteren van een lockdown in kansarme milieus veel moeilijker dan in buurten waar de midden- en hoge klassen wonen. Maar ook studenten die comfortabeler wonen, hebben moeite om zich te concentreren.
Naast mijn broer ben ik de enige in mijn familie die hogere studies aanving. Afgelopen september begon ik bijzonder gemotiveerd. Maar toen kwam covid-19. Dat veranderde alles. Online lessen zijn voor mij buitengewoon moeilijk. Mijn ouders hebben met moeite het inschrijvingsgeld betaald en staan nu machteloos te kijken naar hun kinderen die zichzelf moeten redden tussen al die mails, online groepsgesprekken en deadlines.
En dan krijgen we te horen dat de examens in juni gewoon doorgaan. In welke vorm? Dat weet niemand. Troepen we samen in examenlokalen? Zullen onze ouders dat toelaten? En als studenten toch examens afleggen, wat zal het resultaat zijn na al die zelfstudie? Rectoren, directeurs van hogescholen, proffen, administratief personeel, dat zijn toch allemaal slimme mensen? Kunnen ze niet iets anders bedenken dan klassieke examens, al was het maar voor dit academiejaar?
Ons leven is drastisch veranderd sinds de invoering van de strenge coronamaatregelen. Door een illusie van normaliteit te willen creëren, wordt onze toekomst gehypothekeerd. Luister tenminste. Niet alleen naar studentenvertegenwoordigers maar naar alle studenten.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier