Vorige week trokken leerkrachten in Antwerpen en Oostende de straat op om te protesteren tegen de voorstellen van de Comissie van Wijzen om het lerarentekort aan te pakken. Deze week volgen betogingen Leuven, Hasselt en Gent. Die stakingen verdelen niet alleen het onderwijsveld, maar ook De Leraarskamer van Knack .
Waarom wel staken?
Cathy Lecoutre (leerkracht geschiedenis): Ik staak én ik ga betogen. Omdat ik in Kortrijk lesgeef, was het logisch geweest om naar de betoging in Oostende te gaan. Maar de leerlingen en dus ook sommige van mijn collega’s waren die dag op studiereis en dus heb ik me flexibel opgesteld. Ik zal in Gent aansluiten. De reden is simpel: lesgevers moeten kunnen lesgeven.
Evie De Coene (leerkracht LO): Argumenten genoeg om te staken. Nee tegen een 38-urenweek! Handen af van de verlofstelsels en de vaste benoemingen! Stop de eindeloze administratieve planlast! Waardeer ons werk! Maak de klasgroottes werkbaar!
Henk Daels (leerkraccht BuSo): Ik heb in Oostende aan de staking deelgenomen. Veel punten uit het rapport van de Commissie van Wijzen zullen er namelijk voor zorgen dat besturen en directies meer macht krijgen. Ik wil helemaal niet dat mijn directeur mag bepalen hoeveel ik verdien of dat het schoolbestuur mij kan opdragen om meer uren te presteren dan een andere collega. Veel oudere collega’s gaan er nu al onderdoor, maar toch zijn er geen plannen om de laatste jaren van hun carrière wat draaglijker te maken. Zelf voel ik dat ook. Ik ben bijna 58 jaar, geef 22 uur per week les in het buitengewoon onderwijs en ben elke vrijdagavond bekaf. En dan zou die commissie willen dat ik meer dan dertig uur per week voor de klas sta.
Ik wil helemaal niet dat mijn directeur mag bepalen hoeveel ik verdien.
Waarom niet staken?
Katleen Defever (leerkracht buitengewoon lager onderwijs): Het adviesrapport waartegen wordt betoogd, bevat waardevolle ideeën om het lerarenberoep te verbeteren. Hoewel er ongetwijfeld ook punten instaan waar ik het – net als veel anderen – niet mee eens ben, lijkt het me beter om eerst het gesprek aan te gaan in plaats van meteen te protesteren. Ik denk dat de vakbonden vooral willen laten zien dat de volgende Vlaamse regering rekening zal moeten houden met het werkveld, maar is dat niet altijd het geval? We mogen ook niet vergeten dat het rapport net een eind wil maken aan een discussie die al meer dan tien jaar aansleept. Onderhandelingen tussen de politiek, de vakbonden en de koepels over de hervorming van het lerarenberoep blijft een uitdagend proces. Ondanks de inspanningen van de huidige minister lijkt het er nu op dat iedereen zich weer in zijn schulp terugtrekt.
Sara Berckmans (leerkracht lager onderwijs): Ik heb nog nooit gestaakt en ik ben dat ook nu niet van plan. Om te beginnen ben ik eerder voorstander van dialoog. Verder vind ik het onze plicht als leerkracht om paraat te staan voor onze kinderen. Zij noch hun ouders zijn verantwoordelijk voor de beslissingen en het wanbeleid van beleidsmakers. Kinderen mogen daar dan ook niet voor worden gestraft.
Alex Asselman (leerkracht Engels): Ik heb ook nog nooit gestaakt. Eigenlijk is dit de eerste keer dat ik geconfronteerd word met voorstellen die echt waanzinnig zijn. Een belangrijke reden om niet te staken, is dat ik de kans miniem acht dat zoveel té ingrijpende veranderingen echt waargemaakt kunnen orden. Geen enkele minister zal zijn vingers daaraan willen verbranden. Een tweede reden is dat ik graag mijn leerdoelen wil behalen en daar heb ik alle lestijd voor nodig.
De Leraarskamer 23-24
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier