De MR en Les Engagés willen af van verplicht inclusief taalgebruik in de Federatie Wallonië-Brussel, of zo lijkt het toch. Een decreet dat begin 2022 in werking trad, destijds mee goedgekeurd door de MR, legt een aantal genderinclusieve taalregels op in de communicatie van overheidsdiensten. Het gaat met name om het noemen van ook de vrouwelijke vorm bij beroepen en titels. ‘Les auteurs et les autrices’ bijvoorbeeld.
Maar, zegt het nieuwe regeerakkoord van de Federatie Wallonië-Brussel, de vervrouwelijking van beroepsnamen is weliswaar een stap voorwaarts, inclusief taalgebruik dat morrelt aan bestaande spelling- en grammaticaregels is dat niet. Dat lijkt toch een scherpe afkeuring van het nog maar twee jaar oude decreet in te houden.
De bewuste passage in het regeerakkoord komt recht uit de antiwokecatalogus van MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez. ‘Non à l’écriture inclusive,’ staat in koeienletters op de MR-website. Het vervrouwelijken van beroepen, tot daaraan toe. Andere modieuze taalnieuwlichterij is niet welkom. Dit soort ‘gadgets’, aldus de MR, doet juist afbreuk aan de strijd voor gelijkheid tussen vrouwen en mannen.
Steen des aanstoots is het gesuggereerde gebruik van het zogenaamde point médian, of zwevende punt. Daarmee kun je in één woord de verschillende geslachten van een groep weergeven, zoals in ‘étudiant·e·s.’
‘In Frankrijk is inclusief taalgebruik ingeburgerd.’
Maar overheidsdocumenten met zwevende punten zouden inboeten aan leesbaarheid, aldus de MR en Les Engagés. Inclusief taalgebruik vormt op die manier een obstakel voor kwetsbare groepen en nieuwkomers in hun contacten met de ambtenarij.
Sofie Verhalle, veranderingsbegeleider die ook trainingen geeft in genderbewust communiceren, moet erom glimlachen. ‘Het is best een interessant, en tegelijk paradoxaal argument: inclusief taalgebruik zou dus juist andere soorten inclusiviteit bemoeilijken?’
Verhalle, vertaler van opleiding, wijst erop dat het Frans ‘altijd al een heel conservatieve taal is geweest. Maar wat zie je in Frankrijk? Dat inclusief taalgebruik daar inmiddels best is ingeburgerd, het gebruik van het point médian inbegrepen. En Frans is gewoon een complexe taal. Er zijn twintig vrouwen, maar als daar één man bij komt, wordt het geslacht van het woord mannelijk – dat is even moeilijk of makkelijk uit te leggen als een genderinclusieve constructie met een zwevend punt. Het lijkt me sowieso ook lastig voor Brussel en Wallonië om iets wat in je grote taalbuur al bijna vanzelfsprekend is geworden, alsnog tegen te houden.’
