‘Zwemmen in Terneuzen? De oplossing ligt in Brussel’

‘Als het over de omgang met open water gaat, hinkt Brusse  altijd een beetje achterop’, schrijft socioloog Johan Leman. Hij hoopt dat het nieuws over een zwemverbod in Terneuzen voor Belgische jongeren, de  Brusselse politici ertoe zal aanzetten om werk te maken van zwembaden in onze hoofdstad.

Eerlijk gezegd voel ik er niet veel voor om gemeentelijke diensten te bekritiseren die hun openluchtzwembad liefst prioritair ter beschikking stellen voor mensen, jong en oud, die in hun omgeving wonen, leven of op vakantie zijn. Of men daarom grote verklaringen moet afleggen over “de” Belgische, of “de” Brusselse jongeren – wat zo stilaan een ziekelijk-geijkte term aan het worden is -, en of men daarom toezichters met bodycams moet uitrusten, lijkt me dan weer totaal disproportioneel te zijn. Hier volg ik de reactie van Vlaams minister van Jeugd Benjamin Dalle (CD&V). Men kan inderdaad met plaatsreserveringen via internet werken voor wie bijvoorbeeld buiten een bepaalde perimeter woont.

Ik vind echter dat men bij problemen eerst in eigen borst moet kijken en bij zichzelf te rade moet gaan, zeker als de kern van het probleem bij uzelf ligt. Bij mijn weten is er ooit maar één minister geweest die heel uitdrukkelijk voor een openzwembad gepleit heeft in geheel Brussel-19, en dat was Pascal Smet jaren geleden.

Ik beken dat ik toen zelf wat in de fout ging door sceptisch te reageren op zijn voorstel, met argumenten als: “Waar moet of kan dat komen? Waar is er plaats om zoiets aan te leggen? Is het aanbrengen van groen niet veel belangrijker?” Maar eigenlijk had men de idee van Smet jaren geleden moeten aangrijpen om alle eventuele mogelijkheden eens goed in kaart te brengen.

Ondertussen is in Brussel de problematiek van de hitte-eilanden in de Kanaalzone erbij  gekomen. Het maakt de behoefte aan openluchtzwembaden er maar dringender op. Maar Brussel en water, traditoneel is dat altijd al een eigenaardige verhouding geweest. Het zijn Nederlanders geweest die in twee tijden het kanaal aangelegd hebben. En in het interbellum was al gebleken dat andere steden in Europa, zoals Wenen, reeds enorm investeerden in publieke zwembaden, terwijl Brussel toen vooral  privé-zwembaden bouwde. Brussel is op vlak van omgang met water altijd een beetje achterop. Het komt er ooit wel van, maar later dan elders in Europa. Eigenaardig – of juist niet? – voor een stedelijke omgeving die een moeras-ondergrond heeft.

Minister Dalle deed deze morgen op de VRT radio, na zijn kritiek op Terneuzen, enkele interessante suggesties. Brussel-19 beschikt wel degelijk over vijvers. Is het werkelijk ondenkbaar dat enkele van die vijvers voor een deel omgewerkt worden tot openlucht zwembaden? Neerpede, Sint Pieters Woluwe, Ter Kamerenbos… Ok, op sommige plaatsen (zoals aan het Zoniënwoud) moet de natuur beschermd worden… Maar is er echt nergens een vijver, en liefst meer dan één, die deels of gedeeltelijk tot een openluchtzwembad omgebouwd kan worden?

Komaan, Brusselse parlementsleden, grijp de oekaze van Terneuzen aan om de mouwen op te stropen en voer een debat hierover. De Brusselse financiën laten het niet toe? Ik zie niet in waarom de Vlaamse en de Franse Gemeenschap niet zouden bijspringen om dit financieel mogelijk te maken, want het is ook in hun belang dat sommige Brusselse jongeren dichter bij huis een zwembad in open lucht kunnen vinden.