‘Waarom komt de stad Antwerpen weg met roze pluimen, en een Amerikaans flutbier niet?’

Een ‘fight by celebration’, dat is de Antwerp Pride, volgens de organisatoren. Een politieke strijd in de vorm van een feest dus, of een fuif om voor te knokken. Antwerpen kleurt deze week weer helemaal ‘regenboog’, met een parade van maar liefst veertig trucks door de binnenstad, mét subsidies van het stadsbestuur en Toerisme Vlaanderen. Dat onversneden enthousiasme van de binnenlandse politiek – zelfs het Vlaams Belang houdt zich min of meer gedeisd – verschilt danig van de paniek bij AB InBev. Afgelopen week raakte bekend dat de omzet van de bierbrouwer in Amerika met 10 procent was gedaald. De reden voor het slechte tweede kwartaal? Eén slecht gemikt Instagramfilmpje van transgender influencer Dylan Mulvaney. Antwerpen kan zichzelf verkopen met een woke feestje, AB InBev niet. Waarom komt Antwerpen weg met roze pluimen, en een Amerikaans flutbier niet?

Waarom komt de stad Antwerpen weg met roze pluimen, en een Amerikaans flutbier niet?

Op 1 april van dit jaar stond Mulvaney met een blikje Bud Light op haar Instagramaccount te influencen. Het was haar eerste verjaardag als transvrouw. Amerikaanse conservatieven gingen over de rooie, lieten het countrymerk Bud Light links liggen en kozen voor de concurrentie. Gevolg: de verkoop van Bud Light kreeg een dreun, in die mate dat ook het moederbedrijf AB InBev zware averij opliep. De totale verkoop van de Belgisch-Braziliaanse gigant zakte met 1,4 procent – niet in de VS, maar wereldwijd.

Vanwaar het verschil? Wat heeft de stad Antwerpen dat Bud Light niet heeft? Ten eerste: Antwerpen is Texas niet. Ook al proberen tegenwoordig zelfs CD&V-voorzitters cultuuroorlogen op te starten, België is nog lang niet zo gepolariseerd als the land of the free. Op het Schoonselhof ligt nog geen massagraf voor gecancelden, en extreemrechts heeft het hier nog niet tot regeringsleider geschopt. Als de Pride in Antwerpen geen volksoproer veroorzaakt, laat staan een boycot zoals bij Bud Light, dan vooral daarom.

Daar hoort wel een kleine nuance bij, en die heet Sam Bettens. Weet u nog hoe woke Jupiler is? In 2019 publiceerde het pilsmerk een ophefmakende paginagrote, duivelsrode advertentie, met als kop ‘Pintje, Sam?’ Dat was na de aankondiging dat de zanger voortaan als man door het leven zou gaan. De zet van Jupiler botste toch op een paar tweetjes. Een paar, meer niet, maar het deed Jupiler, dat ook deel is van de AB InBev-moloch, wel schrikken.

Als zelfs Jupiler in eigen land de daver op het lijf kan krijgen van woke-haat moet er dus nog een reden zijn voor het verschil. En die is er. Niet alleen is België Amerika niet, een stad is ook geen merk. Het Bud Light-fiasco is lang niet het enige accident met wat weleens het ‘regenboogkapitalisme’ wordt genoemd. Denk aan het gevecht van Ron DeSantis, de gouverneur van Florida, met Disney. Toen Disney de zogenaamde ‘Don’t Say Gay’-wet van DeSantis afviel, omdat die basisscholen verbiedt om klasdiscussies te houden over gender, nam DeSantis de ‘speciale status’ van de entertainmentgigant af, inclusief de fiscale voordelen. Of denk aan koffieketen Starbucks, die als gematigd progressief bekendstond, maar volgens de vakbonden vorige maand aan zijn werknemers heeft gevraagd om de lgbtq+-decoratie thuis te laten.

In steden als Antwerpen, die per definitie de superdiverse optelsom van zéér verschillende bewoners zijn, ligt dat toch nog net iets anders. Stadsbewoners hoeven zichzelf vooralsnog niet voortdurend te verkopen met hun identiteit. Wie zijn homo-zijn, of moslim-zijn, of amateurtangodanser-zijn wil vieren, die kan dat ongestraft doen, ook in de publieke ruimte. Laten we dat verschil tussen identiteit en marketing vooral behouden.

Vorige week waarschuwde het Britse blad The Economist dat ondernemers met expliciete communicatie over ‘woke’ strijdpunten zichzelf in de voet dreigen te schieten. Spreek enkel over uw bedrijf, was het advies. Dat is niet bijzonder moedig, maar commercieel is het wellicht een slimme strategie. Maar dat kan alleen maar in een samenleving waarin de politiek überhaupt veel verschillen naast elkaar kan laten bestaan.

Daar is democratie voor nodig, en burgerzin, en nog van die dingen die vandaag niet noodzakelijk de wind in de zeilen hebben. Laat het nu net die liberale attitude zijn die door de cultuuroorlogen onder druk komt. Het is geweldig dat het Antwerpse stadsbestuur de Pride zo ondubbelzinnig ondersteunt. Maar laat diezelfde politici nu niet de fundamenten ondergraven die een vrolijke en veilige Pride mogelijk maken. En laat die regenboog maar schitteren deze week.