Björn Soenens is geen twijfelaar: ‘Je moet het leven rechtdoor leven, vind ik’

‘Begin volgend jaar verlaat ik New York, nadat ik hier acht jaar correspondent ben geweest. Mensen vragen soms: ‘Oei, móét je terugkeren?’ Nee dus, ik heb dat zelf beslist. Natuurlijk heb ik getwijfeld. Ik heb vrienden in New York, voel me er thuis. En hoe kun je ooit uitgekeken raken op deze stad? Alles waar ik over wil berichten, is hier. Geluk is vaak het verlangen naar herhaling. Alleen is het na acht jaar goed geweest. Ik wil niet opnieuw een item maken over de studielening of over de gezondheidszorg die niet werkt, want dat heb ik al eens gedaan. Onlangs was ik bij mijn dochter die in Portugal woont. Toen voelde ik: Jezus, ik ben een Europeaan. Ik verlang nu naar meer traagheid, wat minder lawaai en wat meer rust. En dus ga ik straks in Gent wonen. De goden helpen me: onlangs las ik dat het een van de meest leefbare steden ter wereld is.’

Bent u Amerika ook een beetje beu?

Björn Soenens: Soms zelfs hartsgrondig beu. Van alle democratieën is de Amerikaanse de moeilijkste om te hervormen – de grondwet van 1787 lijkt wel in steen gebeiteld. Je ziet zo veel problemen die nooit opgelost worden: de kloof tussen arm en rijk, bijvoorbeeld, is stuitend. Het is een wild land. Als je daar elke dag in leeft en over bericht, word je een deel van het verhaal. In plaats van de problemen te aanvaarden, verzet ik me ertegen. Daarom is het gezond dat ik hier vertrek.

Maar natuurlijk zal ik New York ook missen. De opwinding vooral, en de vele vrienden, de enorme diversiteit. Die acht jaar zijn absoluut fantastisch geweest. Vrienden zeggen me nu: ‘Je komt toch nog eens langs?’ Maar dat ga ik de eerste jaren wellicht niet doen. Dat zou te veel pijn doen en dat is normaal. Anders zou het niets betekend hebben. Ik ga straks ook niet zeuren omdat ik niet meer in New York woon, maar wel blij zijn omdat ik er ooit gewoond heb. Net zoals ik ook niet triest ben omdat mijn vader niet meer leeft. Liever denk ik met plezier terug aan hem, aan de fijne mens die hij was. Daarover gaat het leven: je moet zo veel mogelijk mooie herinneringen verzamelen.

Twijfelt u vaak?

Soenens: We leven toch allemaal van twijfel? Anders zouden we robotten zijn. Uiteraard twijfel ik vaak, maar ik ben geen twijfelaar. Eerder een snelle beslisser. Je hebt mensen die voortdurend zeggen: had ik maar dit, of had ik maar dat. Zo ben ik niet. Je moet het leven rechtdoor leven, vind ik. Geen spijt hebben omdat je een andere afrit genomen hebt. Ik ben drie keer getrouwd en heb nooit getwijfeld over die liefdes. Maar twee ervan gingen kapot. En dan komt er weer iets nieuws en ga je ervoor. Dat geldt ook voor mijn carrière. Voormalig NRC-columnist Rik Kuethe zei ooit dat ‘journalistiek een smoes is om overal even aan te ruiken’. Dat doe ik nu al bijna 33 jaar.