‘Soms is ongeduld een grotere deugd: we komen te weinig in opstand tegen wachtlijsten’

Er zijn wachtlijsten die we simpelweg niet mogen pikken, vindt Knack-redactrice Ann Peuteman.

Het zijn smartelijke tijden voor ongeduldige mensen zoals ik. Tegenwoordig zijn er wachtlijsten voor zo goed als alles. Ook voor spullen en diensten die je vroeger nog dezelfde dag of toch binnen de week kon krijgen. Nu is het soms dagen wachten voor een consultatie bij de huisarts en maanden voor je bij de tandarts of de gynaecoloog terechtkunt. Alles is op afspraak. Zelfs de bank en het gemeenteloket. Bij mijn kapper krijg ik pas over twee maanden een afspraak en de eerstvolgende les die mijn zoon bij de rijschool kan boeken, is in november.

Een auto, fiets of inbouwkeuken kopen? Ook daar heb je tegenwoordig veel geduld voor nodig. Net zoals voor het inhuren van een loodgieter, klusjesman of tuinarchitect. En dan heb ik nog het grote geluk dat ik geen sociale woning, plek in het buitengewoon onderwijs of psychische hulp nodig heb. Het enige waar je vandaag minder lang op hoeft te wachten dan een tiental jaar geleden zijn pakjes. Die heb je desnoods nog dezelfde dag in huis.

Nu waren we met z’n allen ook een beetje verwend. Voor een pijnlijke enkel kon je binnen de dag bij de huisarts langsgaan, een radiografie laten nemen en ook nog een bezoek brengen aan een specialist. Dat kostte de samenleving heel wat geld en was lang niet altijd nodig. Net zoals er geen reden is waarom ik die nieuwe roman of die leuke jurk de volgende dag al in huis zou moeten hebben. Ik kan er best een paar dagen of zelfs een week op wachten. ‘Dan geniet je er meer van’, zei mijn grootmoeder, die nog minder geduld had dan ik. Ergens had ze wel een punt. Net zoals er een grond van waarheid zit in de boutade dat geduld een schone deugd is. Maar niet altijd.

Er zijn wachtlijsten die we simpelweg niet mogen pikken. Vandaag zijn honderden mensen radeloos doordat er in de psychiatrie, de bijzondere jeugdzorg, het buitengewoon onderwijs of de gehandicaptenzorg geen plek vrij is voor hun kind. Anderen krijgen de medische zorg die ze nodig hebben niet op tijd of hebben geen menswaardig leven doordat ze jarenlang moeten wachten op het persoonsvolgende budget waar ze recht op hebben. Daar mogen we ons niet langer zo mak bij neerleggen. Soms is ongeduld een grotere deugd.

Zelf sta ik overal op de reservewachtlijst. Bij de kapper, de tuinman, de oogarts en de tandarts. Ze zullen me bellen als een van hun andere patiënten of klanten afzegt. Eerlijk gezegd betwijfel ik of ik straks meer van hun diensten zal genieten omdat ik er zo lang op heb moeten wachten.

Lees ook:
– Wachtlijsten psychologische hulp wegwerken? ‘Vaak is gespecialiseerde zorg niet nodig’
– Geestelijke gezondheid: ‘wachtverzachting’ als lapmiddel voor wachttijden