In interviews over zijn nieuwe boek vertelt schrijver Dimitri Verhulst hoe hij als animator in een hotel bonussen kon krijgen als hij met minderjarige meisjes naar bed zou gaan. Rechts en links Vlaanderen reageren geschokt. ‘Omdat hij de moraliserende blik achterwege laat’, duidt cultuursocioloog Walter Weyns.
Hij had het verhaal al eens verteld in een interview met De Morgen, maar de storm stak pas op toen hij het nog eens vertelde in De Afspraak op Canvas. Voor zijn nieuwste boek Bechamel Mucho put Dimitri Verhulst uit herinneringen aan zijn werk als animator in een hotel op Mallorca. Daar kreeg volgens de schrijver een animator bonussen als hij een vrouw in bed wist te krijgen. Als de vrouw in kwestie minderjarig was, zou daar zelfs nog een extra bonus bijkomen. ‘Want als de kinderen tevreden zijn,’ zo verduidelijkte Verhulst, ‘dan willen de ouders terugkeren.’
Hoewel Verhulst er meteen bij vertelde dat hij zich nooit aan minderjarige meisjes heeft vergrepen, kreeg hij er stevig van langs op sociale media. De ene noemde hem ‘een wansmakelijke persoon’, de ander een ‘pedofiel’. De federale politie werd gevraagd om de schrijver te onderwerpen aan een verhoor.
Een stuk doordachter was de reactie van zijn collega Saskia De Coster. In een opiniestuk voor De Standaard verwijt ze Verhulst dat hij over de praktijken vertelt ‘als een smakelijke anekdote’ en nergens blijk geeft van ‘een klein beetje voortschrijdend inzicht’.
‘Dat lijkt me hier de kern van de zaak’, reageert cultuursocioloog Walter Weyns, auteur van het boek Wie wat woke, in een gesprek met Knack. ‘Verhulst deed er in die uitzending een beetje lacherig over. Hij veroordeelde de praktijken niet expliciet, en suggereerde dat dat nu eenmaal zo ging, in 1996. Verhulst komt zo in botsing met onze tijdsgeest, die ons vraagt om voortdurend met een moraliserende blik over het verleden te spreken.
Het is de afwezigheid van die moraliserende blik die mensen als Saskia De Coster tegen de borst stuit. In die zin lijkt de rel sterk op de zaak rond de Amerikaanse journaliste Megyn Kelly. Zij had in haar talkshow gezegd dat het oké was om je gezicht zwart te verven op Halloween toen zij kind was. Door die uitspraak werd haar show stopgezet. Waarom? Omdat Kelly onvoldoende afstand had genomen van dat verleden. Ze had, net als Verhulst, de moraliserende blik achterwege gelaten.’
Heeft Verhulst geen punt als hij zegt dat het andere tijden waren?
Walter Weyns: Dat denk ik wel. Hoe meer we terug gaan naar de jaren zeventig, hoe meer er over seksualiteit werd gesproken als iets bevrijdends. Vandaag horen we dat niet meer zo graag, maar in progressieve kringen was het niet ongebruikelijk om de seksuele bevrijding voor iedereen te prediken. Het maakte niet echt uit of het ging over iemand van 32 dan wel 14 jaar oud. Nu, in de jaren negentig waren ze daar al wel wat van teruggekomen.
Ironisch genoeg is het jaar 1996, het jaar waarover Verhulst praat, ook het jaar van de Dutroux-affaire. Die zaak zorgde in onze contreien voor een keerpunt, met grote gevolgen voor de seksuele moraal, in het bijzonder met betrekking tot minderjarigen. Maar het zal wel zo zijn dat de moraal tijdens de zomer die Verhulst beschrijft nog niet bij iedereen zo drastisch veranderd was.
Verhulst vertelde er voor alle duidelijkheid bij dat hij zich niet aan minderjarigen had vergrepen. Hij heeft, zoals De Coster het samenvatte, ‘gezien’ maar ‘niet deelgenomen’. Mogen we hem verwijten dat hij liet begaan?
Weyts: Dat is een lastige vraag, al was het maar omdat we niet weten wat er precies is gebeurd. Maar het lijkt me wel iets te gemakkelijk om vanuit die sterk veranderde moraal van vandaag harde oordelen uit te spreken over feiten van dertig jaar geleden.
Natuurlijk is het altijd fantastisch om te zien hoe iemand, tegen de stroom in, zich verzet tegen iets laakbaars en met dat moedig gedrag de bakens verzet. Maar kun je van iedereen verwachten dat hij of zij een morele held is? En kun je iemand dertig jaar later verwijten dat hij of zij dat toen niet is geweest? Dat lijk me een beetje onrechtvaardig.
Auteur Dimitri Verhulst: ‘Zo weinig ik deugde als zoon, zo weinig deug ik als ouder’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier