Schrijfster en copywriter Jana Elza Wuyts: ‘Ik twijfel heel graag, behalve over kinderen’

‘Ik twijfel heel graag’, zegt Jana Elza Wuyts. ‘Behalve over kinderen: als twintiger wist ik zeker dat ik er ooit zou krijgen, ook al voelde ik mij daar toen niet klaar voor. Op mijn dertigste kwam ik Marnix (auteur Marnix Peeters, nvdr) tegen. Hij was zestien jaar ouder en wilde geen kinderen meer. Ineens was de beslissing voor mij genomen. Toen dacht ik: hé, maar misschien wil ik er wél. In die periode zag ik ook iedereen rondom me moeder worden. Ik worstelde echt met dat dilemma, zoals de meeste dertigers die nog geen kinderen hebben. Vrouwen kunnen dat ook bij elkaar opdringen: “Wanneer begin jij eraan?” Toen begon ik er veel over op te zoeken. Dat doe ik altijd als ik twijfel – een manier om ermee om te gaan, zeker. Zo leerde ik dat een op de vijf vrouwen geen moeder wordt. Ergens was dat een geruststelling: ik zou lang niet de enige zijn. Bovendien merkte ik dat niet alle moeders op een roze wolk leefden.’

Het is vooral belangrijk om tevreden te zijn met de keuzes die je maakt.

U bleef kinderloos. Hebt u daar soms spijt van?

Jana Elza Wuyts: Totaal niet. Marnix en ik leiden een nomadisch leven, dat ik niet wil opgeven. Met een kind erbij zou dat moeilijk worden. Uiteraard veroordeel ik mensen niet die wel kinderen hebben. Dat is een even verdedigbare optie: mijn vriendinnen zijn heel gelukkig met hun kinderen. Het is vooral belangrijk om tevreden te zijn met de keuzes die je maakt. Sommige mensen kunnen dat niet. Die blijven maar piekeren over de weg die ze zijn ingeslagen: dat kan heel ontwrichtend zijn, maar dat doe ik nooit. Ik probeer net open te staan voor alles wat op mijn pad komt: zo’n harig monster als Boef, bijvoorbeeld. Marnix en ik houden allebei van honden maar zouden nooit naar een asiel zijn gegaan. Toevallig kwam Boef ons leven binnengelopen, want hij zou eerst naar iemand anders gaan. Maar omdat het zo’n onmogelijke hond was, hebben wij er een paar weken voor gezorgd. Toen brak corona uit en waren we tot elkaar veroordeeld. Het leven heeft de keuze dus voor ons gemaakt, maar nu zijn we wel heel gelukkig met hem.

Vervangt hij een kind?

Wuyts: Natuurlijk niet. Ik zie hem doodgraag, maar hij beneemt me mijn vrijheid niet. Zo’n hond hoeft niet naar school en op zijn vijftiende zal hij ook niet met een brommerke naar huis komen. (lacht)

Twijfelt u veel?

Wuyts: Ik doe niet liever. Dat zet je venster open: zo laat je veel ideeën toe. Er is geen waarheid, maar er zijn wel betere waarheden. Door te twijfelen, vind je die. Ook over praktische zaken twijfel ik veel, dat is soms wel lastig. Ik ben zo iemand die van honger en dorst zou omkomen, omdat ik in de supermarkt maar niet kan kiezen tussen zeven merken sinaasappelsap. (lacht) Gelukkig beslist Marnix dan in mijn plaats. Ik zou ook nooit getrouwd zijn, als hij niet gezegd had: we doen het, dat is een goed idee.