‘De crisis laat zich overal voelen, dus ook in de filmwereld’, schrijft Jan Verheyen. ‘We botsen zo stilaan tegen de grens van wat mogelijk is.’
Lees hier in ons Knack-dossier hoe je tot 5000 euro kan besparen.
Al van jongs af wil ik zo veel mogelijk mijn zin doen. Dus ja, geld is voor mij belangrijk, want het is synoniem met vrijheid. En laten we eerlijk zijn: het is prettig om níét met een rekenmachine door de supermarkt te hoeven lopen, comfortabel te kunnen leven en af en toe een mooie reis te maken. Daarop willen we liever niet bezuinigen. Ik heb geen probleem met wat luxe, maar ‘obscene luxe’ hoeft voor mij niet. Ik zou nooit een horloge van 150.000 euro kopen, gesteld dat ik het kon. En als mijn vrouw me niet zou dwingen om twee keer per jaar naar de Boss-outletwinkel in Calais te gaan, zou ik héél weinig uitgeven aan kledij.
Voorlopig ben ik nog niet bereid om thuis drie dikke truien te dragen en de verwarming op 17 graden te zetten. Maar ik ben wel het soort vader dat in huis overbodige lichten dooft en weleens in de koelkast kijkt om te zien of er niet te veel voedsel verspild wordt. En mocht het echt uit de hand lopen, dan kunnen we misschien verder met één auto in plaats van twee.
Onlangs heb ik gebeld naar onze energieleverancier om te informeren naar ons contract. Toen bleek dat we nog altijd een dag- en nachtmeter hebben, hoewel er al jaren zonnepanelen op ons dak liggen. Die vriendelijke dame raadde me aan om contact op te nemen met Fluvius, maar dat was de facto onbereikbaar. ‘Door grote drukte kunnen we je momenteel niet helpen’, klonk het. Ik begrijp dus hoe langer hoe meer de collectieve woede en verontwaardiging over de houding van sommige spelers in de energiesector.
De crisis laat zich overal voelen, dus ook in de filmwereld. Heel veel mensen zullen aan het einde van de maand keuzes moeten maken. Als het dan gaat tussen de energiefactuur en een avond naar de film, lijkt het me normaal dat het bioscoopzoek sneuvelt. Maar ik ben niet pessimistisch. De dood van de cinema is al veel te vaak ten onrechte voorspeld. Dit overleven we ook wel. Mensen zullen altijd behoefte hebben aan verhalen, zeker in trieste tijden. Of die hen bereiken via cinema, televisie of streamingdiensten, maakt weinig uit.
Al merk ik wel dat onze budgetten almaar meer afkalven. Nu draaien we een film in pakweg 30 dagen, terwijl je vijf jaar geleden nog 35 of 40 draaidagen had. Op een filmset staat tijd gelijk aan luxe, en luxe vaak ook aan kwaliteit. We botsen zo stilaan tegen de grens van wat mogelijk is. Er valt niet veel vet meer weg te snijden.
