Dominique Deruddere is regisseur. Zopas ging zijn film The Chapel in première.
Welk nieuws heeft u recent bang of boos gemaakt?
Keuze zat, helaas. Dat mensen zonder papieren in Brussel op straat moeten slapen, maakt me enorm boos. Dat is niet toelaatbaar in een moderne samenleving.
Hebt u een concreet idee of voorstel om de wereld te verbeteren?
Vrouwen aan de macht! Al die macho’s met te veel testosteron – de Poetins van deze wereld – verknoeien de boel. Weg ermee.
Hebt u al eens overwogen om te emigreren?
Ik heb het gedaan, naar Los Angeles. Wie te lang op één plek blijft, kan uiteindelijk verstarren. Als het mogelijk is – wat dankzij mijn job en onze flexibele kinderen zo was – zou ik het dus zeker aanraden.
Aan welke jeugdherinnering bent u het meest gehecht?
Als tiener schuimde ik met vrienden tennistornooien af. Omdat we meestal de finale haalden, sloegen we dan onze tent op. In sommige clubs kregen we zelfs de sleutel van de bar. De volgende ochtend moesten we na de eerste set soms naar het toilet spurten, maar nadien wonnen we meestal toch nog.
Doet u iets bijzonders voor het milieu?
Ik neem dat wel ter harte, ja. Het vuilnis goed sorteren, minder vlees eten, de verwarming een tikkeltje lager zetten. In Los Angeles reed ik met een elektrische auto rond, hier heb ik zelfs geen wagen meer.
Wat is het ergste wat u over uzelf op sociale media hebt gelezen?
Gelukkig wordt daar amper over mij gesproken. Ik zou dat graag zo houden, dus breng ze niet op ideeën.
Hebt u het gevoel dat de jaren dertig terug zijn?
Ja, heel sterk. Dat vind ik wel angstaanjagend. De domheid van de mensen neemt toe, net als de angst en de valse informatie, vooral op sociale media. Veel dingen die in mijn jeugd niet gezegd konden worden, rollen er nu botweg uit. En men is er nog trots op ook.
Welk kunstwerk – boek, film, muziek, schilderij… – heeft u het meest geraakt of gevormd?
Twee boeken. Ham on Rye van Charles Bukowski, over zijn jeugd en het gevecht met zijn ouders en met extreme acne. En ook het magistraal geschreven Stoner van John Williams.
Waarover zou u meer willen weten?
Ik ben heel nieuwsgierig naar het heelal. Of we ooit voorbij de oerknal zullen kunnen kijken. Al vrees ik dat ik dat niet meer zal meemaken. Misschien maar goed ook. Wie weet wat we dan ontdekken.
Hoeveel geld geeft u jaarlijks aan goede doelen?
Enkele honderden euro’s, te weinig dus. Maar goed dat je het zegt: ik was net van plan te storten voor het Rode Kruis, voor de slachtoffers van de aardbeving in Turkije en Syrië.
Wat vindt u het moeilijkste aan de liefde?
Niets zo makkelijk en plezierig als de liefde.
Vindt u seks overschat?
Nee hoor, totaal niet. Seks is heel belangrijk.
Doet u iets bijzonders voor uw gezondheid?
Ik probeer toch op te letten. We koken thuis heel gezond, met veel verse groenten. En ik drink veel minder dan vroeger, ook al hou ik erg van een goed glas wijn. Verder wandel en jog ik geregeld en begin ik ook van golf te houden, nu ik wat ouder word.
Zou u op de vlucht slaan als het oorlog wordt?
Dat hangt ervan af. Mocht hier opnieuw een regime zoals dat van de nazi’s alles willen overnemen, zou ik wel strijden.
Wat hebt u geleerd in het leven?
Dat je heel veel geduld moet hebben en de mensen graag moet zien. Dan komt het in orde.
