Frank (40), bedrijfsleider, en zijn vrouw Inge (32), kindercoach in opleiding, zijn 11 jaar samen en 7 jaar getrouwd. Ze hebben samen 2 kleine kinderen, Frank heeft 3 oudere kinderen uit een eerdere relatie. Al 8 jaar hebben ze intussen een open relatie, en sinds 2 jaar zijn ze ‘allebei helemaal poly’.
Frank: Wat wij doen, vergt veel vertrouwen. Je hebt een stabiel fundament nodig. Na een periode van twee jaar monogaam leven zijn wij als koppel voorzichtig begonnen met samen niet-monogame dingen te doen.
Inge: Eerst kwam er een extra vrouw bij, nadien zijn we dat verder gaan ontdekken.
Frank: Het vertrouwen groeide en we kregen allebei andere wensen. Ook door de zwangerschap van Inge begon ik dan alleen af te spreken met andere partners.
Inge: De afspraak toen was: als er gevoelens bij komen, moet het stoppen.
Frank: Op die manier zijn we enkele jaren verder gegaan en dat was allemaal fijn. De stap naar polyamorie is er gekomen door een van de contacten die ik had. Het was al snel duidelijk dat deze vrouw een speciale betekenis voor mij had gekregen en ik erg verliefd was. Verliefd- heid gebeurde weleens, maar normaal zou ik het contact dan hebben verbroken. Maar Inge zei: ik zie dat dit je gelukkig maakt, ga er maar voor. Zo heb ik een echte relatie gekregen, naast mijn huwelijk met Inge. Dat heeft een jaar lang geduurd, met ups en downs. Maar voor mij was het een eyeopener: dit is de manier waarop ik mijn leven wil invullen. We hebben daarna ook sommige vrienden en mijn grotere kinderen ingelicht.
Inge: Ik had heel lang niet de behoefte aan een extra persoon, maar sinds kort ben ik, met een groot woord, verliefd. Het is allemaal nog heel pril, maar het klikt goed en ik wil graag een relatie uitbouwen met die andere man.
Is polyamorie niet ingewikkeld en tijdrovend?
Frank: Bijzonder ingewikkeld. De issues die je als monogaam koppel hebt, zijn in een niet-monogame setting nog veel groter. De twijfels, frustraties en angsten van één partner, zitten plotseling bij verschillende partners. En je moet maximaal rekening houden met ieders gevoelens. Wel zijn Inge en ik elkaars primaire partner, dat weten de andere partijen ook. Als er keuzes moeten worden gemaakt, kijken we eerst naar elkaar.
Inge: Je weet vooraf dat iemand in een polyrelatie niet hetzelfde kan bieden als iemand in een monogame relatie. Frank en ik hebben bijvoorbeeld afgesproken dat we niet nog met andere partners kinderen krijgen, en samenwonen met andere partners is op dit moment zeker ook niet aan de orde.
Zijn gevoelens van jaloezie jullie totaal vreemd?
Frank: Helemaal niet (lacht), maar het is de manier waarop je daarmee omgaat. Nu Inge echt gevoelens heeft voor iemand anders, heeft die jaloezie een extra dimensie van angst gekregen. Zal ze die andere mannen leuker vinden? Maar Inge zorgt ervoor dat ik het gevoel heb dat ik me geen zorgen hoef te maken, en andersom is dat ook zo. Tussen ons overheerst toch het vertrouwen, en gelukkig zijn als de ander gelukkig is. Je moet hier zeker niet aan beginnen om een relatie te redden. Mensen bekeren gaat volgens mij ook niet. Ik zie het geregeld terugkomen in gesprekken op fora: niet-monogame mensen die beginnen te daten met een monogaam persoon. Dat loopt altijd verkeerd af. Maar wat mezelf betreft: ik ben jaren monogaam geweest, maar dit voelt gewoon beter.
Inge: In mijn vorige, monogame relaties vond ik soms ook iemand anders leuk. Maar daar is dan geen ruimte voor, en dan berg je die gevoelens op. In niet-monogame relaties mogen alle gevoelens er gewoon zijn.
De seksenquête van Knack
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier