De buddywerking voor anderstalige nieuwkomers, die sinds 2023 deel uitmaakt van het inburgeringstraject in Vlaanderen, heeft onder andere als doel om het sociale netwerk van de nieuwkomer te versterken. ‘Maar dat doel wordt niet altijd gerealiseerd’, zegt onderzoeker Gaëlle Mortier (30).
‘Soms ontwikkelen nieuwkomers en buddy’s een hechte band en wordt de nieuwkomer wel degelijk opgenomen in de sociale kring van de buddy, maar soms schermen buddy’s hun netwerk af en wordt er eerder ingezet op het oefenen van het Nederlands of op het helpen bij administratie’, aldus Mortier.
Met de steun van het Hannah Arendt Instituut deed ze aan de Universiteit Antwerpen onderzoek naar wat zo’n buddytraject effectief maakt in het integratieproces van nieuwkomers, waarbij ze focuste op hoe buddy’s kunnen bijdragen aan het sociale netwerk van nieuwkomers.
Waarom werd de buddywerking opgenomen in het inburgeringstraject?
Gaëlle Mortier: Met gaat ervan uit dat de netwerken van Vlamingen en van migranten vaak gescheiden zijn, en dat er daardoor een soort segregatie bestaat in de samenleving. Via de buddywerking wil men het contact tussen beide groepen stimuleren.
Waarom mislukt dat soms?
Mortier: Omdat zowel nieuwkomers als buddy’s geen homogene groepen zijn met dezelfde kenmerken en behoeften. Sommige nieuwkomers hebben intensieve noden – denk aan huisvesting, werk en mentale gezondheid – en in de relatie met de buddy nemen die zaken de bovenhand. Zij hebben soms geen mentale ruimte om te netwerken.
Wat is er nodig om een buddytraject wel te doen slagen?
Mortier: Het is belangrijk om geen uniforme doelstellingen voor ogen te hebben. Een buddyproject is maatwerk, gebaseerd op wat de nieuwkomer nodig heeft en op wat de buddy kan bieden. Daarnaast kan een buddyproject pas succesvol zijn als de intensieve noden van de nieuwkomer ingevuld zijn. Dat zijn uitdagingen die niet op de schouders van individuen mogen komen te liggen, en die weggelegd zijn voor de overheid.
Jong talent
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
