‘Bijna de helft van de jongeren stuurt of ontvangt een eerste seksueel getint bericht rond de leeftijd van 14 jaar’, zegt doctor in de communicatiewetenschappen Chelly Maes. ‘Sexting is deel geworden van de normale seksuele ontwikkeling van jongeren. Het gebeurt meestal via tekstberichten, maar in 23 procent van de gevallen wordt er een foto of een video gestuurd. Toch zijn jongeren ook vaak bang om slachtoffer te worden van het doorsturen van sextingberichten.’
Gebeurt dat vaak?
Chelly Maes: Ongeveer 6 procent van de bevraagde adolescenten gaf aan er ooit al slachtoffer van te zijn geworden. Meer dan 40 procent gaf zelfs aan vrienden te hebben die er al slachtoffer van zijn geweest. 15,1 procent gaf toe dat ze zelf al een sextingbericht hadden doorgestuurd zonder toestemming van de maker. Dat zijn alarmerende cijfers, want het doorsturen van sextingberichten kan rampzalige psychosociale gevolgen hebben. Het zou niet de eerste keer zijn dat iemand daardoor uit het leven stapt.
U merkt op dat slachtoffers in zulke gevallen nog vaak met de vinger gewezen worden.
Maes: Klopt, in plaats van daders van seksueel grensoverschrijdend gedrag verantwoordelijk te stellen, wordt er nog te vaak gewezen op de verantwoordelijkheid van het slachtoffer. Goedbedoelde tips als ‘zorg ervoor dat je onherkenbaar op de foto staat’ reflecteren die victimblaming-mentaliteit, die nog alomtegenwoordig is in onze maatschappij. MeToo heeft helaas nog niet zo veel veranderd.
Hoe keren we het tij?
Maes: Die victimblamingmentaliteit wordt grotendeels gevormd door normen van de ouders en leeftijdsgenoten. Zo’n 63 procent van de bevraagde adolescenten was ervan overtuigd dat hun vrienden het slachtoffer van doorgestuurde sextingberichten de schuld zouden geven, en 73 procent van de adolescenten gaf aan dat hun ouders het ‘eigen schuld dikke bult’-principe hanteren. Dat zorgt ervoor dat de stap om het te doen kleiner wordt. Daarom is het belangrijk dat het advies over het forwarden van sextingberichten zich in de eerste plaats richt op daders én omstanders. Zij dragen de verantwoordelijkheid, niet de slachtoffers. En zij kunnen voor verandering zorgen.