‘In een bibliotheek moeten kinderen gillen en rennen’

‘Vlaanderen heeft dringend een boekenambassadeur zoals  Mychal Threets nodig die kinderen écht aanspreekt’, schrijft Knack-redactrice Ann Peuteman in haar column De Zoetzure Dinsdag.

Er staat een kleine jongen voor de balie. Wanneer de bibliothecaris vraagt of hij hem kan helpen, antwoordt hij: ‘Nee, ik sta hier gewoon een beetje.’ Even later staat hij er nog steeds. ‘Kom je misschien voor de leeslunch?’ vraagt de bibliothecaris. ‘Kinderen kunnen hier de hele zomer lang gratis eten.’ Dat ziet de jongen wel zitten. ‘Het duurt wel nog even’, zegt de bibliothecaris. ‘Misschien kun je ondertussen een paar boeken uitkiezen?’ De knul trekt zijn neus op. ‘Na het eten dan?’ probeert de bibliothecaris. ‘Hangt ervan af hoe lekker de lunch is’, zegt het jongetje.

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Mychal (@mychal3ts)

Die vrolijke bibliothecaris is Mychal Threets van de Solano County Library in Californië. In zijn posts op sociale media, die door tienduizenden kinderen en volwassenen worden bekeken, vertelt hij over zijn belevenissen in de bibliotheek en schreeuwt hij zijn liefde voor (kinder)boeken uit. Dat doet hij zo onbevangen dat je er haast vanzelf blij van wordt. ‘Iederéén hoort in een bibliotheek thuis. Jij ook!’ roept hij uit. ‘Representatie is alles’, geeft hij zijn volwassen volgers mee.

‘Zorg ervoor dat ook ouders die het Nederlands niet machtig zijn zich welkom voelen in de bib .’

De meeste bibliothecarissen met wie ik in Vlaanderen al te maken heb gehad, waren ook ontzettend vriendelijk en vaardig. In veel Vlaamse bibliotheken worden tegenwoordig ook voorleesuurtjes georganiseerd, is er een leeshoek op kindermaat en staan er aantrekkelijke displays met bekende prentenboeken. Maar dat volstaat niet om die plekken écht aantrekkelijk te maken voor kinderen die uit zichzelf (of van huis uit) niets met boeken hebben.

Onlangs nog was ik in een Vlaamse bibliotheek toen het wekelijkse voorleesuurtje net afliep. Twee jonge kinderen stormden het lokaal uit en begonnen op een van de computers te tokkelen terwijl ze luid discussieerden over de spelling van het woord ‘prinses’. Amper had een van de bezoekers hen toegesnauwd dat ze stil moesten zijn of de baliemedewerker haalde hen bij de computer weg. Hun moeder, die met een vuurrood hoofd kwam toegesneld, leidde hen zo snel mogelijk de draaideur uit. Wat een verschil met Threets’ bibliotheek. Daar blijven ouders na zo’n voorleessessie nog een hele tijd napraten terwijl hun kinderen tussen de rekken rennen en daarbij soms letterlijk over een prachtig boek struikelen.

Zulke plekken hebben we ook in Vlaanderen nodig. Zeker nu de leesvaardigheid van onze scholieren schrikbarend achteruitgaat. In de kinderafdeling van grotemensenbibliotheken zouden de jongste bezoekers in een wereld moeten binnenstappen die helemaal van hen is en waar ze echt zichzelf kunnen zijn. Geef bibliotheken dus genoeg middelen om een échte kinderafdeling in te richten. Betrek kleuterleerkrachten, kinderboekenschrijvers maar vooral ook jonge kinderen bij de inrichting ervan. Organiseer activiteiten waar kinderen écht voor in de rij willen staan. Zoals gratis lunches, Harry Potter-verkleedpartijen of feestjes om de verjaardag van pakweg Matilda of Pippi Langkous te vieren. En zorg er vooral voor dat ook vaders en moeders die zelf geen boeken lezen of het Nederlands niet machtig zijn zich er welkom voelen.

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Mychal (@mychal3ts)

Bovenal moeten we dringend op zoek gaan naar een Vlaamse Mychal Threets. Iemand die kinderen niet gewoon aan het lezen wil krijgen maar echt verliefd wil laten worden op boeken. Iemand die elk kind met een brede glimlach begroet en zegt: ‘Wat ben ík blij dat jij hier bent.’ Zo’n ambassadeur zou nog veel meer enthousiasme kunnen wekken voor alle fijne, leesbevorderende initiatieven die vandaag al bestaan. Van achter de balie van een bibliotheek, maar ook op Instagram, TikTok en – vooral – Ketnet. Een dagelijkse tv-date met een vrolijke bibliothecaris die evenveel van kinderen houdt als van boeken, zou weleens véél meer impact op het leesgedrag van de Vlamingen kunnen hebben dan de zoveelste poging om een boekenprogramma voor grote mensen uit te zenden.