Ikram Aoulad is actrice. Ze speelt mee in Arcadia op Eén.
Welk nieuws heeft u recent bang of boos gemaakt?
De aardbevingen in Turkije en Syrië grepen me erg aan. Maar ik probeer geregeld afstand te nemen van de actualiteit, anders ontstaat er moeheid en gevoelloosheid.
Hebt u een concreet idee of voorstel om de wereld te verbeteren?
Wat meer traagheid en zachtheid. Veel mensen vallen uit omdat we almaar verder moeten razen.
Wat is uw grootste prestatie?
Dat ik er, zonder acteeropleiding, toch in ben geslaagd om van acteren mijn job te maken.
Hebt u al eens overwogen om te emigreren?
Mijn ouders zijn geboren in Marokko en eind vorig jaar ben ik er – na tien jaar – nog eens geweest. Ditmaal met vriendinnen, in mijn eigen tempo. Dat voelde als thuiskomen. Dus ja, misschien moet ik het advies van sommige Vlamingen opvolgen: ‘Keer terug naar je eigen land.’
Aan welke jeugdherinnering bent u het meest gehecht?
Aan alle herinneringen met mijn oma. Ik was de oudste dochter van een groot gezin en thuis had ik veel verplichtingen. Zij was mijn toevluchtsoord.
Doet u iets bijzonders voor het milieu?
Ik heb geen auto en ik heb thuis geleerd om bewust met water en energie om te springen. En als ik toch eens een nieuw kledingstuk koop, schenk ik er twee andere aan het goede doel.
Praat u weleens tegen uw huisdier?
Tuurlijk, elke dag! Anderhalf jaar geleden adopteerde ik Lily, het hondje van een gezin dat het land uit moest. Ik praat van ’s ochtends tot ’s avonds met haar en soms begrijpt ze me ook.
Hebt u het gevoel dat de jaren dertig terug zijn?
Zijn die ooit echt weggeweest? Ik ben opgegroeid in de jaren 80 en 90, ook met Zwarte Zondag dus. Als we de peilingen mogen geloven, zal het Vlaams Blok – zo blijf ik hen consequent noemen – opnieuw goed scoren. Het is schrijnend dat we niet leren uit het verleden.
Welk kunstwerk – boek, film, muziek, schilderij… – heeft u het meest geraakt of gevormd?
Midden jaren 90 zag ik op de videorecorder bij oma thuis The Joy Luck Club, over vier Chinese vrouwen die migreren naar de VS en hun dochters zien opgroeien in het vrije Westen. Het was de eerste keer dat ik mijn eigen verhaal een beetje herkende in een film.
Waarover zou u meer willen weten?
Over mezelf. Daar ben ik volop mee bezig: sinds mijn burn-out volg ik therapie, iets wat ik iedereen zou aanraden.
Hoeveel geld geeft u jaarlijks aan goede doelen?
Ik doneer maandelijks aan de stichting Plant een olijfboom, dat het verzet van Palestijnse boeren tegen landconfiscatie steunt. En ik steun Amref Flying Doctors, dat medisch personeel opleidt in Afrika en erg focust op vrouwen.
Vindt u seks overschat?
Het is ramadan, dan mogen we overdag niet aan seks doen en er zelfs niet over praten. Vraag het me binnenkort dus nog maar eens.
Doet u iets bijzonders voor uw gezondheid?
Ik probeer mijn hoofd en lijf in balans te houden door gezond te eten en veel te wandelen – dankzij Lily. En de ramadan is eigenlijk één grote meditatieve trip.
Zou u op de vlucht slaan als het oorlog wordt?
Ja, dan keer ik terug naar ‘mijn eigen land’.
Wat hebt u geleerd in het leven?
Dat tijd en energie heel kostbaar zijn. Ik wil die investeren in de mensen en projecten die het verdienen. De rest mag ik loslaten, dat is oké.
