Hannelore Simoens is politiek journalist bij VTM Nieuws. Ze nam ook deel aan Special Forces.
Welk nieuws heeft u recent bang of boos gemaakt?
De hardnekkige onwil – of is het onkunde? – bij bepaalde politici om dingen te veranderen. Of het nu gaat over hun eigen pensioenen of die van de bevolking: ze blijven het liefst bij de status quo.
Hebt u een concreet idee of voorstel om de wereld te verbeteren?
Betere politici. Zeker bij de oude generatie is er veel weerstand om iets te veranderen.
Wat is uw grootste prestatie?
Als kind wilde ik al journalist worden. Dat gebeurde wel met een omweg: na mijn studie bleef ik nog drie jaar aan de universiteit werken om te doctoreren en les te geven. Maar op een bepaald moment besloot ik toch mijn droom na te jagen. Dat was toen een hele stap terug, maar ik ben zo blij dat ik opnieuw van nul ben begonnen.
Wat is uw grootste mislukking?
Dat ik totaal niets van muziek ken. Noten lezen: geen idéé hoe ik daaraan moet beginnen.
Hebt u al eens overwogen om te emigreren?
Heel vaak. Ik heb veel last van winterblues, dus in november of december trekken we altijd enkele weken naar zonnigere oorden. Naar Portugal verhuizen of naar Latijns-Amerika? Ik sluit niet uit dat het er ooit van komt.
Aan welke jeugdherinnering bent u het meest gehecht?
Aan de maandagavonden bij mijn grootouders. Dan zat ik bij mijn oma en las zij voor uit het verzameld werk van Toon Hermans. Daar is mijn liefde voor taal ontstaan.
Doet u iets bijzonders voor het milieu?
Ik ben al heel mijn leven vegetariër. Mijn ouders en broer zijn echte vleesfanaten, dus ze vonden het bizar dat ik als baby al vlees weigerde. Nu kan ik het me zelfs niet meer voorstellen dat ik vlees zou eten.
Praat u weleens tegen uw huisdier?
De hele tijd, met onze kat Lulu. Ik ga ook met haar in discussie, met resultaat. Dat mijn lief daarmee lacht, neem ik erbij.
Van welke beslissing hebt u het meest spijt?
Misschien had ik mijn doctoraat toch moeten afmaken. Maar wellicht zat ik dan nog altijd in een donker kamertje, tussen het ivorentorenpapier.
Welk kunstwerk – boek, film, muziek, schilderij… – heeft u het meest geraakt of gevormd?
Dan grijp ik terug naar de Verzamelde versjes van Toon Hermans, met dank aan oma. Nog altijd kies ik voor poëzie op moeilijke momenten.
Wat vindt u het moeilijkste aan de liefde?
Ik denk dat veel mensen de liefde moeilijker maken dan ze moet zijn. Ik probeer drama’s te vermijden en te aanvaarden dat je de ander toch nooit kunt veranderen.
Vindt u seks overschat?
Nee, maar ik denk wel dat in de kranten overschat wordt hoe vaak mensen seks hebben. Drie keer per week? No way.
Doet u iets bijzonders voor uw gezondheid?
Ik eet zo weinig mogelijk bewerkt voedsel. Slaatjes met veel mayonaise vind ik echt vies. Maar het kan altijd beter: suiker eet ik bijvoorbeeld wel te veel.
Zou u op de vlucht slaan als het oorlog wordt?
Op zich is het bewonderenswaardig dat mensen blijven om hun land te verdedigen, maar ik wens het mezelf en mijn geliefden toch niet toe. Nog liever een vinger bij mijn lief of broer afkappen, dan toezien hoe ze moeten vechten.
Wat hebt u geleerd in het leven?
Dat niemand de waarheid in pacht heeft. Iedereen probeert gewoon zijn best te doen.
