Jagers vinden dat er geen plaats voor wolven in Vlaanderen is, wegens te gevaarlijk voor de mens. Bioloog Dirk Draulans past die ijzeren logica toe op de jachtsector zelf.
Vorig jaar verspreidde een boerenorganisatie in Limburg op grote schaal een folder, waarin de wolf werd voorgesteld als een bloeddorstig monster in vergelijking waarmee de Boze Wolf uit Roodkapje een mietje was.
Een citaat uit die folder: ‘De kans dat de mens een slachtoffer (van de wolf) zal zijn, is klein, maar… niet onbestaande. Is het dan verwonderlijk dat er bewoners in het wolvengebied zijn die niet meer op afgelegen plaatsen durven gaan wandelen, of die schrik hebben om hun kinderen daar te laten spelen? Wie kan die angst wegnemen?’
Ook in jagerskringen hoor je regelmatig dat de wolf ‘te gevaarlijk’ is om in een dichtbevolkte regio als Vlaanderen zomaar zijn gang te kunnen gaan. Een recent bericht van de Jagersliga, een organisatie in vergelijking waarmee de leden van de Hubertus Vereniging Vlaanderen (HVV) mietjes zijn, stelt dat ‘overal in Europa de roep om wolven te beheren luider en luider klinkt’. Het dier zou al ‘op speelplaatsen’ gezien zijn en ‘naar wandelaars of fietsers gegromd hebben’.
Op een debat over natuurwaarden in Limburg poneerde een varkensboerin onlangs – en volledig fout – dat de wolven in Limburg al mensen hebben aangevallen, en dat er dus dringend tegen moet worden opgetreden.
Laat ons die ijzeren logica van veiligheid voor mensen in onze natuur eens toepassen op de jachtsector zelf.
Maar laat ons die ijzeren logica van veiligheid voor mensen in onze natuur eens toepassen op de jachtsector zelf. Amateurarcheoloog Ken Moons uit de Kempen zal zich zijn zoektocht naar oude munten op een veld in het Limburgse Rutten niet meer kunnen herinneren. De man werd – volgens de huidige stand van het gerechtelijk onderzoek – vorige week op zaterdagavond doodgeschoten door een jager, die ondertussen verklaard heeft dat hij dacht dat hij op een vos schoot.
Het lichaam werd pas maandag gevonden, de jager werd woensdag opgepakt. Hij verklaarde dat hij in het donker had geschoten, wat wettelijk verboden is, en dat hij dacht dat hij gemist had, zodat hij niet naar het resultaat van zijn schot gaan kijken was.
Dat strookt niet met de ‘jachtethiek’ waar jagersorganisaties zo graag mee schermen om het ‘lijden’ van geschoten dieren maximaal te beperken. Je moet overigens een begenadigd natuurkenner zijn om, zelfs in het donker, een mens met een vos te kunnen verwarren. Chapeau!
Het aantal recente menselijke slachtoffers van jagers in onze leefomgeving is hoger dan het aantal slachtoffers van wolven.
Het aantal recente menselijke slachtoffers van jagers in onze leefomgeving is hiermee hoger dan het aantal slachtoffers van wolven. Niet zo lang geleden was er trouwens een vreselijk incident in Frankrijk, waarbij een vrouw die met haar man op een publiek pad aan het wandelen was, dodelijk getroffen werd door een ‘verdwaalde kogel’. Je zult als echtgenoot de rest van je dagen maar door het leven moeten met in je hoofd het beeld van je vrouw die naast je dood op de grond valt.
Als jagers met volle overtuiging schermen met het ‘beheren’ van wolven om een veilige leefomgeving voor mensen te creëren, moeten ze nu de eer aan zichzelf houden en hun eigen praktijk opdoeken, zeker in Vlaanderen.
Sommige Vlaamse jagers zijn zo ver. In de naweeën van de nog altijd niet opgehelderde ‘verdwijning’ van Naya, de eerste wolf sinds mensenheugenis in Vlaanderen, had ik een afspraak met een sleutelfiguur uit de jagerswereld om over de zaak te praten. Enkele uren voor onze ontmoeting kreeg ik echter een telefoon van zijn advocaat, die poneerde dat ik met hem moest praten en niet met zijn cliënt. Wat ik braaf deed.
Veel leverde dat niet op, behalve het interessante inzicht dat de advocaat, die zelf jager was, vond dat Vlaanderen te dichtbevolkt is voor jacht – hij joeg zelf uitsluitend in het buitenland. Een stichtend inzicht dat navolging verdient: er is geen plaats meer voor geweren in ons overbevraagde Vlaamse landschap.
Maar nee hoor. Noch de HVV, noch de Jagersliga maakt op hun fora melding van het dodelijke schietincident. De Jagersliga, van wie de leden een nog grotere hekel aan ‘predatoren’ en ‘groenen’ hebben dan de doorsnee jager, wil zelfs meer: ze wil ’s nachts kunnen schieten om de ‘everzwijnenplaag’ te bestrijden.
Dat zal de veiligheid van de Vlaamse burger ongetwijfeld ten goede komen. Een veeboer die recent fervent jager is geworden, schermde in een artikeltje onder de kop ‘Limburg, het Yellowstone van België’ (een referentie naar het Amerikaanse nationaal park waar de terugkomst van de wolf een gunstig effect op de biodiversiteit had) met het belachelijke argument dat ’s nachts jagen ‘veiliger, diervriendelijker én efficiënt is’.
Jagers hebben meer bijgedragen tot het creëren van de ‘everzwijnenplaag’ dan tot het oplossen ervan.
Hij had het in één moeite door over ‘groene moraalridders’ die jachtgronden laten uitkleuren, zodat er niet meer op gejaagd mag worden, maar tegelijk wel klagen over overlast van everzwijnen en jagers oproepen om die te bestrijden. Een nog belachelijker argument, want jagers hebben meer bijgedragen tot het creëren van de ‘everzwijnenplaag’ dan tot het oplossen ervan.
Maar ook dat willen ze niet gezien of gezegd hebben. In een vermakelijk bericht waarschuwde de Jagersliga er zelfs voor dat tegenstanders van de jacht zelf illegale voederplekken voor everzwijnen aanleggen om jagers in diskrediet te brengen. Alsof dat nodig zou zijn. Het aantal incidenten met jagers is nog altijd meer dan hoog genoeg om de jagerij ernstig in vraag te kunnen stellen, getuige onder meer recente vonnissen inzake het uitzetten van gekweekte eenden als levende surrogaatkleiduiven voor afschot en het illegaal gebruik van gif om predatoren (en honden van wandelaars) te liquideren.
Dus, jagers, hierbij gratis een nuttig advies: werk aan de veiligheid van de burger in het dichtbevolkte Vlaanderen en hang uw geweer definitief aan de haak. Met alleen een verrekijker is het zoveel leuker en interessanter in het veld, en uiteraard ook diervriendelijker. Je zult zoveel leukere mensen ontmoeten. In afwachting daarvan meen ik dat het voor de voor zijn veiligheid bezorgde burger meer dan ooit belangrijk is om jachtgronden in zijn leefomgeving uit te laten kleuren, zodat er niet meer op gejaagd kan worden (zie daarvoor de campagne ‘Schiet in Actie’ van Vogelbescherming Vlaanderen). Het zal bovendien de kans verminderen dat je als natuurliefhebber of argeloze wandelaar bedreigd wordt met een geweer, zoals velen, waaronder ikzelf, al mochten meemaken. De arrogantie waarmee sommige schietende heerschappen zich nog altijd door ons landschap menen te mogen bewegen, is stuitend. En niet meer van deze tijd!
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier