‘Een kot nodig? Doe je voor als heteroseksuele studente geneeskunde’

Doordat er elk jaar meer studenten bijkomen, worden leefbare koten almaar schaarser én duurder. ‘Daardoor maken sommige potentiële huurders geen schijn van kans’, schrijft Knack-redactrice Ann Peuteman in haar column De Zoetzure Dinsdag.

Omdat mijn zoon nu al even tevergeefs op zoek is naar een studentenkamer in Gent, besloot ik me met de zaak te bemoeien. Ik ben behoorlijk goed in het vinden van naalden in hooibergen en dus dacht ik dat ik binnen de kortste keren een huurcontract zou kunnen ondertekenen. Niet dus. Zodra ik een oproep op mijn sociale media had gepost en me bij een handvol gespecialiseerde Facebookgroepen had aangesloten, begon het me te dagen dat de zoektocht weleens veel moeilijker zou kunnen worden dan gedacht.

Nu wist ik natuurlijk van bij het begin dat er in alle Vlaamse studentensteden een tekort aan kamers is. Geregeld berichten kranten over studenten die noodgedwongen in een deelgemeente of zelfs in een andere stad op kot gaan. Logisch dus dat de prijzen van studentenkamers in het centrum van onder meer Gent, Leuven, Antwerpen en Brussel steeds hoger oplopen ‘Gemeubelde kamer met douche. Toilet en keuken worden gedeeld met zes andere studenten. 700 euro, zonder kosten voor elektriciteit en internet’, adverteert een Leuvense kotbaas op Facebook. ‘800 euro per maand + een provisie van 150 euro voor alle kosten (met jaarlijkse afrekening)’, post een verhuurder uit Gent. Nog geen halve dag later staat bovenaan datzelfde bericht: ‘Verhuurd’. Voor elk kot is er meteen een resem gegadigden, in veel gevallen moet je al tijdens je eerste bezoek beslissen en er zijn zelfs mensen die een kot huren dat ze alleen online hebben gezien.

Door de schaarste kunnen verhuurders het zich ook veroorloven om heel selectief te zijn. Komen twintig jonge mensen opdagen voor het bezoekmoment, dan kiezen veel kotbazen voor de student die een van zijn ouders heeft meegenomen. Vader of moeder kan dan meteen het contract onderteken en een stevig voorschot betalen. Gaat het om een kot waar twee studenten kunnen wonen, dan laat de verhuurder in veel gevallen weten dat ‘alleen familieleden of koppels’ welkom zijn. Met andere woorden: je mag er met je lief of je broer of zus intrekken, maar niet met een vriend of vriendin. Louter uit de nieuwsgierigheid mail ik zo’n verhuurder om uitleg te vragen. ‘Vrienden kunnen ruzie krijgen. Dan stapt soms een van hen op en kan de ander de huur niet meer betalen’, antwoordt hij. Alsof koppels van twintig nooit uit elkaar gaan.

‘Veel kotbazen geloven nog altijd dat meisjes veel netter zijn dan jongen.’

Kwalijker is dat sommige kotbazen alleen aan studenten met bepaalde kenmerken verhuren. Zo verkiezen ze vaak jonge mensen die hun eerste jaar al achter de rug hebben, want dan is de kans groter dat ze hun studie verderzetten. ‘Alleen universiteitsstudenten – Geen Hogeschool’, lees ik op een affiche voor het raam van een kot dat in Gent te huur staat. ‘Uitsluitend studenten ingenieurswetenschappen’, waarschuwt een andere verhuurder in zijn online advertentie.

Daarnaast vinden meisjes net iets gemakkelijker een kot dan jongens. Met dank aan het stereotype beeld dat zij per definitie netter zijn. Ook studenten van kleur maken minder kans om een degelijke kamer of studio te kunnen huren. Ook als ze hier via een uitwisselingsprogramma zijn terechtgekomen. Dat is trouwens niet alleen in Vlaamse studentensteden het geval. In Nederland vermelden advertenties voor studentenkamers steeds vaker ‘Dutch Only’ of ‘No internationals’. Nieuw is dat niet. Vijf jaar geleden al werd een Gentse kotbaas veroordeeld omdat hij alleen aan ‘studenten tussen 20 en 26 jaar met Belgische ouders’ wou verhuren. De Vlaamse Vereniging van Studenten (VVS) liet vorig academiejaar nog weten dat er heel wat klachten binnenliepen van studenten die het door hun afkomst of geaardheid heel moeilijk hadden om een kot te vinden.

En zo valt deze kotzoekende moeder van de ene verbazing in de andere. ‘Je moet gewoon het spel meespelen’, adviseert de dochter van een kennis me. Vorige week heeft ze een min of meer betaalbaar kot in hartje Gent binnengehaald. ‘Mijn papa is met me meegegaan en hij heeft de verhuurder voorgesteld om meteen de waarborg én de eerste maand huur te betalen’, vertelt ze. ‘Zelf had ik keurige kleren aangetrokken die ik anders nooit zou dragen. Toen ik de kotbaas vertelde dat ik geneeskunde ga studeren – wat niet helemaal waar is – was hij meteen enthousiast. Hij lijkt te denken dat geneeskundestudenten geen tijd hebben voor kotfeestjes.’ In werkelijkheid begint het meisje straks aan een studie ergotherapie. Tijd zal ze waarschijnlijk wel hebben voor kotfeestjes, maar plaats niet. Daarvoor is haar kamer véél te klein.