Knack-journalist Stijn Tormans keek gisteren ook naar De Tafel van Gert. Het Proces Dat Niemand Wou begint stilaan op Het Proces Dat Nooit Overgaat te lijken.’
Eerst een bekentenis: ik ben de enige Vlaming die geen mening heeft over de zaak-Bart De Pauw. Nooit lid geweest van Team Bart of Team anti-Bart. Nooit duimpjes of boze smileys gezet onder Facebookposts, nooit brieven ondertekend. Uit pudeur, omdat ik er niet bij was en er de ballen van afweet. Maar ook omdat ik niet tot de massa wil behoren die graag bloed ziet. Toch zapte ik gisteren naar Play 4, zoals iedereen.
Ik zag daar een gelouterde man tegenover Gert zitten. Iemand die verdomd goed over zijn woorden had nagedacht – ‘ik ben niet meer beroemd, maar berucht’, zoiets verzin je dus niet ter plekke. Maar ook iemand die besefte dat hij zwaar in de fout gegaan was, die verschillende keren ‘sorry’ zei en zijn excuses aanbood. Perfect was het zeker niet, maar wie is dat wel. Eén keer keek ik op, toen hij zei: ‘Mijn oprechtheid wordt voortdurend in twijfel getrokken. De oprechtheid van de overkant, die wordt nooit in twijfel getrokken.’
‘De Pauw mag ongeremd zijn zeg doen bij Gert Verhulst’, kopte De Standaard vanmorgen verontwaardigd. Ja, beste collega’s van De Standaard, het is wel de bedoeling van een interview dat je je mening zegt. Wat een sof zou het anders zijn. Hoe goed gemaakt de documentaire Het Proces Dat Niemand Wou ook was, er was één zwak punt: je hoorde de stem van De Pauw niet. Die hoorden we gisteren wel. Eindelijk. En niet zo ongeremd als De Standaard beweert. Verhulst interviewde hem zoals het hoort: kritisch en voorbereid.
Bart De Pauw mag nog een miljard keer ‘Het spijt me verschrikkelijk’ zeggen, het zal voor sommigen nooit genoeg zijn.
Probeer trouwens maar eens een eerlijk antwoord te verzinnen op de vraag: ‘Hoe ziet je leven er nu uit?’, zonder dat anderen kunnen zeggen: ‘Hij wentelt zich weer in zijn slachtofferrol.’ Veel geluk, dat is volstrekt onmogelijk. De Pauw gaf toe dat hij de hele dag Netflix keek, omdat hij amper nog buiten durfde te komen. ‘Als je al aan de Turkse reeksen zit, dan heb je alles gezien.’ Een nanoseconde verscheen weer de glimlach van de schalkse ruiter.
Loft
Eén scène blijft kleven: toen hij begon over de vrouw die hij tijdens de opnames van Loft had lastiggevallen. Haar getuigenis in Het Proces Dat Niemand Wou was ronduit indrukwekkend. Ze verbloemde niets en vertelde hoe zwaar het geweest was. Maar vooral de manier waarop ze dat deed, maakte indruk. In haar ogen zat geen wraak, alleen waardigheid. Vooral toen ze zei: ‘Het is nooit te laat om sorry te zeggen.’
Tegen zo’n getuigenis kan geen enkele advocaat op. Ook De Pauw niet. ‘Mijn maag kromp in elkaar toen ik het hoorde’, zei hij gisteren. ‘Ik heb het haar zo moeilijk gemaakt. De Pauw, dacht ik bij mezelf, je bent zo’n asshole geweest.’
Televisiemaakster Tess Uytterhoeven: ‘Ik begrijp dat mensen het noorden kwijtraken’
Dinsdagclub
Mag het nu stoppen? Het Proces Dat Niemand Wou begint zo stilaan op Het Proces Dat Nooit Overgaat te lijken. Zeven jaar al, dat is langer dan een eeuwigheid. De man is veroordeeld, ging door het stof en zei verschillende keren ‘het spijt mij verschrikkelijk’ – hij mag die woorden nog een miljard keren herhalen, het zal voor sommigen nooit genoeg zijn. De meute, weet u wel, met hun bloed en hun schandpaal.
Toen ik gisteren de tv afzette, dacht ik aan ‘de dames’. Aan hun leed. Maar ook dat van de kinderen en de vrouw van Bart De Pauw. En ook aan hem, aan de ooit zo gevierde tv-maker die van Antwerpen naar Lier reed. Sneu dat hij gisterenavond geen omweg maakte langs de Dinsdagclub van Vitalski. Vorig jaar zei die in dit blad: ‘Ik hoop dat binnenkort ook Bart De Pauw langskomt naar onze Dinsdagclub. Hoe ze die mens hebben kaltgestellt (…) Natuurlijk heeft hij foute dingen gedaan. Je valt geen vrouwen lastig – en zeker geen meisjes die dertig jaar jonger zijn. Als ik onnozel doe tegen een vrouw van mijn leeftijd, geeft die mij een klap in mijn gezicht. Maar wat weet een kind van twintig van de wereld? Bart mocht dus wel eens op de blaren zitten, maar het is nu wel genoeg geweest. Hij heeft ook geen gaskamers gebouwd, he. Laat nu allemaal dat verleden eens los. Today is a new day. Bart, kom naar de Dinsdagclub! Je bent extreem welkom.’
Bij dezen. Nog één keer de oude klassieker Liever Armand Pien graag.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier