De twijfels van tuinarchitect Sammy Deburggraeve: ‘Ik heb een degout gekregen van perfect aangelegde tuintjes’

‘Ik kom uit een socialistisch nest’, zegt Sammy Deburggraeve. ‘Het sociaaldemocratische gedachtegoed is mij met de paplepel ingegeven.’ Deburggraeve gooide uiteindelijk het roer volledig om en werd ondernemer. ‘Als ondernemer kijk ik heel anders naar de vakbond.’

‘Ik heb pol en soc gestudeerd en heb bij Kathleen Van Brempt (Vooruit)  gewerkt. Zo ben ik bij de havenvakbond gesukkeld. Alle stereotypen die over die vakbond de ronde doen zijn waar: er worden veel pinten gedronken en er heerst een beetje een machocultuur… (lacht) Ze zijn er ook allemaal heel gericht op hun eigen sector. Je wordt gedwongen om binnen dat kleine kadertje te denken. Dat de wereld groter is dan dat, had ik toen niet door.’

Wanneer dan wel?

Sammy Debruggraeve: Op een dag was ik met mijn vrouw aan het filosoferen over wat we zouden doen als we de lotto zouden winnen. Het antwoord was: een ecologisch tuinbedrijf beginnen. Die droom bleef maar door mijn hoofd malen. Na een half jaar ben ik eraan begonnen. Weliswaar in bijberoep, want ik werkte toen nog bij de vakbond. Stiekem ging ik naar een UNIZO-infomoment voor starters. Toen ik terugkeerde, verstopte ik dat UNIZO-zakje onder mijn jas. (lacht)

Uiteindelijk heb ik dan toch beslist om er helemaal voor te gaan. Vandaag kijk ik als ondernemer heel anders naar de vakbond. Ik vind nog altijd dat ze nodig zijn, zeker in de grote industrietakken waar ze ontstaan zijn.

Alleen zou iedereen bij de vakbond eens een dag zelfstandige moeten zijn om te beseffen met welke obstakels een kleine KMO te maken krijgt: het is bijvoorbeeld verschrikkelijk duur om mensen aan te werven. Dat valt niet op omdat we zo veel belastingen moeten betalen. Als ik dan zie dat dat belastinggeld gespendeerd wordt aan frivoliteiten als koelkastcheques, word ik boos.

Twijfelt u vaak?

Deburggraeve: Heel vaak. Dat zie je ook in mijn levenskeuzes. Ik ben een sociaal werker van opleiding. Heb in een opvangcentrum voor vluchtelingen gewerkt, ben stand-upcomedian geweest. Bij de vakbond zag ik mensen die al veertig jaar hetzelfde deden. Dat vond ik toch niet gezond. Af en toe alles ter discussie stellen is goed. Ik wilde zelfs ooit politicus worden. Maar omdat mensen niet aanvaarden dat politici soms van gedachten veranderen, heb ik dat nooit gedaan.

Er is eigenlijk maar één constante in mijn leven: mijn bekommernis voor ecologie. Al ben ik zelfs over tuinen van gedachten veranderd. Vroeger, toen ik nog een amateur was, plantte ik soms magnolia’s, hortensia’s en rododendrons.  Nu denk ik: wat een truttige planten zijn dat. Bloemen voor beginners. (lacht) Ik heb ook een degout gekregen van perfect aangelegde tuintjes. Het mag allemaal iets wilder zijn, geïnspireerd op de natuur.

De geestelijke vader van Maai Mei Niet: ‘Interesseert de natuur je niet? Doe dan mee voor je eigen gezondheid’