Het overheidspersoneel staakt aanstaande maandag tegen plannen van een regering die er nog niet is. ‘Ik begrijp de kritiek’, zegt voorzitter van de socialistische vakbond ACOD Chris Reniers. ‘Maar ik twijfel er niet aan dat hun plannen al afgeklopt zijn.’
Uitgerekend op het moment dat de onderhandelaars zich buigen over een pensioenhervorming maken onder meer het personeel van onderwijs en de NMBS zich op voor een staking die tegen die hervorming is gericht. Een staking tegen plannen die er nog niet zijn, het roept – zacht uitgedrukt –een paar kritische vragen op.
‘Ik kan de kritiek begrijpen’, reageert ACOD-voorzitter Chris Reniers. ‘Alleen: je kunt er vergif op innemen dat die plannen in feite al afgeklopt zijn. En die plannen zullen grote gevolgen hebben voor de mensen die in openbare diensten werken. Uit de nota’s die gelekt zijn, valt op te maken dat er bijzonder zwaar in hun pensioenen zal worden gesnoeid. En in alle versies wordt er systematisch aan vakbondsbashing gedaan. Met name MR-voorzitter Georges Louis Bouchez stelt in elke versie voor om vakbonden rechtspersoonlijkheid op te leggen en de syndicale premies af te schaffen. Bouchez houdt niet op om die maatregelen in te zetten als pasmunt voor een lange reeks antisociale maatregelen.’
We mogen ervan uitgaan dat Vooruit, CD&V en Les Engagés op dit eigenste moment alles uit de kast halen om die ‘antisociale maatregelen’ uit het regeerakkoord te houden. Maar blijkbaar hebt u daar geen vertrouwen in?
Chris Reniers: Toch wel. Het feit dat de regeringsvorming zo lang duurt, bewijst dat ze zich weren. Maar het is ook geen geheim dat de enige linkse partij, Vooruit dus, hier boven haar gewicht bokst. Ondanks de pogingen om de meest asociale maatregelen eruit te houden, zal er straks een ongezien rechts akkoord op tafel liggen.
Miranda Ulens (ABVV): ‘De Wever wil gewoon een tweede Zweedse regering op de been brengen’
‘Bij onze achterban leven deze betoging en staking enorm. Mogelijk zet dat de onderhandelaars ertoe aan om nog een tweede keer na te denken.’
Gelooft u dat een staking wél iets aan dat ‘ongezien rechts akkoord’ kan veranderen?
Reniers: Op z’n minst zullen de onderhandelaars het signaal hebben gekregen dat de mensen die het zwaarst door dit akkoord getroffen zullen worden dat niet zomaar pikken. Bij onze achterban leven deze betoging en staking enorm. Mogelijk zet dat de onderhandelaars ertoe aan om nog een tweede keer na te denken. Als we dat signaal pas hadden geven als het akkoord er al lag, was het kalf sowieso al verdronken.
‘Het merendeel van de mensen die in openbare diensten hebben gewerkt, krijgt een pensioen dat niet of nauwelijks volstaat om het verblijf in een woonzorgcentrum te kunnen betalen.’
Klassiek komen stakingen er pas nadat overleg met de regering niet het gewenste resultaat heeft opgeleverd.
Reniers: De tijd dat dit soort overleg ergens toe leidde, is al even voorbij. Vandaag heerst het primaat – of beter gezegd – het dictaat van de politiek.
Het overheidspersoneel vreest een stevige sanering in de pensioenen. Vraag is of die sanering niet billijk is. Uw collega Nancy Libert van de onderwijsvakbond berekende voor Het Laatste Nieuws dat een leraar met een volledige carrière ongeveer 500 euro netto per maand zou moeten inleveren en nog 2580 euro zou overhouden. Volgens arbeidseconoom Stijn Baert is dat nog altijd 500 euro meer dan iemand met een vergelijkbaar loon in de privé.
Reniers: Wat een populistische professor als Stijn Baert er vergeet bij te vertellen, is dat er in het onderwijs, zoals in de andere openbare diensten, geen tweedepijlerpensioenen zijn. Zoals er tijdens de carrière ook geen extra legale voordelen zijn. Ik weet niet of zoveel mensen uit de privésector echt zouden willen wisselen.
Pierre Wunsch (NBB): ‘De marge voor een loonsverhoging zal zeer beperkt zijn’
Het bedrag is ook op een andere manier wat misleidend. Een netto pensioen van 3000 euro is enkel weggelegd voor een beperkt aantal mensen in het onderwijs. Het merendeel van de mensen die in openbare diensten hebben gewerkt – denk aan de mensen in het kleuteronderwijs, de kindbegeleiders in crèches of treinbegeleiders – krijgt een pensioen dat ongeveer de helft lager ligt, en dus net als zoveel andere pensioenen niet of nauwelijks volstaat om het verblijf in een woonzorgcentrum te kunnen betalen. Dat verhaal wordt veel minder verteld, en daar is natuurlijk een goede reden voor. Vanuit de rechterzijde is het een bewuste strategie om de solidariteit te ondergraven en de echt vermogenden buiten schot te laten.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier