Ruth Becquart is actrice. Ze speelt mee in 1985 op Eén, en schreef met Leonardo Van Dijl de film Julie, die dit najaar wordt opgenomen.
Welk nieuws heeft u recent bang of boos gemaakt?
De oorlog in Oekraïne, de drugsdoden in Antwerpen. We worden om de oren geslagen met nieuws om bang van te worden.
Hebt u een concreet idee of voorstel om de wereld te verbeteren?
Dat is een utopisch verlangen. Het is inherent aan de mens om dingen te creëren en ze vervolgens weer kapot te maken. Om het draaglijk te houden, probeer ik naar mijn eigen waarden te leven. Mijn gezinsgeluk en mijn werk staan voorop.
Wat is uw grootste prestatie?
Mijn gezin: een gelukkige relatie van 26 jaar en een dochter van twintig. Er zijn ook mooie rollen geweest, maar ‘groots’ is dat allemaal niet.
Wat is uw grootste mislukking?
Toen ik 22 was en afstudeerde aan de toneelschool, schreef ik een brief aan mezelf met als boodschap dat ik moest trachten niet in angst te leven. Dat is mislukt, maar erg vind ik dat niet: angsten overwinnen is een motor in mijn werk.
Aan welke jeugdherinnering bent u het meest gehecht?
We woonden vroeger in een oude boerderij in Oosteeklo, mijn ouders hadden die nog gekocht van kleinkunstzanger Ivan Heylen. Ik sliep op zolder, waar de gekalkte muren een prachtig reliëf hadden. Daar zag ik als kind van alles in: moeder Maria, bijvoorbeeld, met wie ik dan babbelde. Op een dag was dat allemaal weg. Ik vroeg mijn vader of hij iets aan die muren had gedaan, maar hij wist van niets. Toen besefte ik dat mijn verbeelding veranderd was.
Doet u iets bijzonders voor het milieu?
Geen grootse dingen. Maar we doen ons best: zo veel mogelijk fietsen, veel vegetarisch eten en geen verre vliegtuigreizen.
Het is heerlijk dat je als acteur in heel veel arena’s kunt piepen.
Praat u weleens tegen uw huisdier?
Ja! We hebben twee katten, Norman en Rita. De eerste is een chique Bengaalse kat, die vaak eenzaam was. Daarom hebben we er Rita bij gehaald, een beestje uit het asiel. Zij is eetverslaafd, dus haar zeg ik vooral dat ze nu wel genoeg heeft gegeten.
Van welke beslissing hebt u het meest spijt?
Ik heb dagelijks kleine spijtjes, maar ik probeer er niet in te blijven hangen.
Hebt u het gevoel dat de jaren dertig terug zijn?
Ondanks alle crisissen en open wonden gebeurt er ook veel positiefs. Helaas worden hoopvolle mensen soms als naïef bestempeld.
Welk kunstwerk – boek, film, muziek, schilderij… – heeft u het meest geraakt of gevormd?
Mijn papa is danser en had een atelier waar hij in zijn vrije tijd schilderde. Het was fantastisch om daar als kind rond te hangen en te zien dat je kunt creëren.
Waarover zou u meer willen weten?
Het is heerlijk dat je als acteur in heel veel arena’s kunt piepen – van paaldansen tot exacte wetenschappen – zonder alle droge boeken te moeten lezen.
Wat vindt u het moeilijkste aan de liefde?
Het nooit vanzelfsprekend vinden. Evidentie is een dooddoener.
Vindt u seks overschat?
Nee, totaal niet. Maar de seksualisering van álles vind ik vreselijk en belemmerend.
Doet u iets bijzonders voor uw gezondheid?
Ik probeer gezond en biologisch te eten en matig om te springen met alcohol. En ik sport veel: lopen, yoga, pilates. Het liefst in m’n eentje.
Wat hebt u geleerd in het leven?
Als dochter van een danser leerde ik dat alles passeert, zolang je in beweging blijft.
