Daphne Agten speelde de hoofdrol in Holy Rosita en neemt nu deel aan De Slimste Mens ter Wereld (Play4).
Welk nieuws heeft u recent bang of boos gemaakt?
Elke oorlog. En vooral het gemak waarmee we bepaalde mensenlevens onder de onze plaatsen. Die attitude zal op een bepaald moment in ons gezicht ontploffen.
Hebt u een concreet idee of voorstel om de wereld te verbeteren?
Het klinkt nogal grof, maar de beste oplossing voor de wereld lijkt me de eliminatie van de mens.
Wat is uw grootste prestatie?
Vroeger noemde iemand mij ‘een kind met een handleiding’. Ik heb niet zo’n makkelijk hoofd, dus ik ben wel trots dat ik goed kan functioneren in mijn job. En daarnaast: dat ik van Holy Rosita van Wannes Destoop mee een waarachtige film heb kunnen maken.
Wat is uw grootste mislukking?
Op mijn 18e woonde ik bij een gezin in Bretagne. Ik wilde gewoon een kamer huren, maar de vrouw des huizes wilde een ‘extra dochter’. Dat werd na een tijdje wat grimmig. Op een bepaald moment ben ik als een dief in de nacht vertrokken.
Hebt u al eens overwogen om te emigreren?
Van m’n 16e tot m’n 23e woonde ik in Frankrijk: ik kan iedereen aanraden om eens uit zijn vertrouwde bubbel te komen. Amsterdam vind ik heerlijk, maar veel te duur. Al blijft mijn ultieme droom een huis op een klif, met koeien en een lange tafel voor vrienden.
Aan welke jeugdherinnering bent u het meest gehecht?
Elke keer dat ik op een podium mocht staan. Speciaal daarvoor werd ik, als totale ketter, zelfs misdienaar.
‘De beste oplossing voor de wereld lijkt me de eliminatie van de mens.’
Doet u iets bijzonders voor het milieu?
Ik heb geen rijbewijs en nam ook nog maar drie keer het vliegtuig. Dat heeft met angst te maken, maar het komt me goed uit. Ik ben al vegetariër sinds m’n negende. En ik heb het zelden koud, dus de verwarming gaat bijna nooit aan.
Wat is het ergste wat u over uzelf op sociale media hebt gelezen?
De beledigingen over mijn lichaam ben ik jammer genoeg gewend, al steekt het elke keer nog even.
Van welke beslissing hebt u het meest spijt?
Ik heb het lang jammer gevonden dat ik pas vrij laat aan de toneelacademie ging studeren. Maar nu ik daar zelf lesgeef, besef ik dat ik daar als 18-jarige wellicht niet klaar voor was.
Hebt u ooit al eens een zelfhulpboek gelezen?
Niet in de strikte zin van het woord. Maar uit House of Psychotic Women, over vrouwen in horrorfilms, heb ik veel geleerd. Meisjes worden helaas vaak opgevoed met de boodschap dat boosheid niet mag bestaan.
Welk kunstwerk – boek, film, muziek, schilderij… – heeft u het meest geraakt of gevormd?
De animatieserie The Ren & Stimpy Show. De verhaaltjes zijn totaal ridicuul, maar er wordt constant geswitcht tussen een cartooneske stijl en realistische, groteske, vuile beelden. Een licht kindertrauma, maar dat contrast vind ik nog altijd erg cool.
Wat vindt u het moeilijkste aan de liefde?
Gewoon aanvaarden dat ze er is.
Doet u iets bijzonders voor uw gezondheid?
Wandelen, het liefst in de stad.
Zou u op de vlucht slaan als het oorlog wordt?
Mijn standaard antwoord is dat ik in zo’n situatie altijd voor zelfmoord zou gaan. Cyaankali slikken en klaar. Maar of de realiteit zou overeenstemmen met mijn grote mond, weet ik niet.
Wat hebt u geleerd in het leven?
De laatste zin uit At the Bottom of Everything van Bright Eyes: ‘I found out I am really no one.’ Dat is de geruststellende essentie.
